Ο Οδηγητής - 12 Τραγούδια, μία ιστορία - (1/12)

Cd για τα 40 χρόνια Φεστιβάλ ΚΝΕ-Οδηγητή
12 Τραγούδια, μια ιστορία

01. Ο Οδηγητής (μουσική: X. Λεοντής - στίχοι: Κ. Βάρναλης)

Ο «Οδηγητής» του Κ. Βάρναλη από το «Φως που καίει», γράφτηκε το 1922 στη σκιά του Α' Παγκοσμίου Πολέμου και τη φλόγα της μεγάλης Οχτωβριανής Επανάστασης. Κατά τον ποιητή, ο «Οδηγητής» είναι ο ίδιος ο Β. I. Λένιν. Είναι η συνείδηση του λαού, που ξυπνάει και αποφασισμένη βαδίζει το δρόμο του αγώνα μέχρι το τέλος. Είναι η πρωτοπορία του που, με οδηγό την επαναστατική θεωρία και πράξη, «γίνεται φώς - γίνεται νους» και γκρεμίζει τα «φονικά ρηγάτα» στυλώνοντας τη νέα κοινωνία της πραγματικής ελευθερίας του ανθρώπου. Απόσπασμα του ποιήματος αποτελεί το συγκεκριμένο τραγούδι από το δίσκο «Συναυλίες του '81». Τραγούδι που, από τότε μέχρι και σήμερα, δίνει το παρόν σε κάθε Φεστιβάλ.

Στίχοι:
Δεν είμαι εγώ σπορά της Τύχης
ο πλαστουργός της νιας ζωής
Εγώ είμαι τέκνο της ανάγκης
κι ώριμο τέκνο της Οργής.

Δεν κατεβαίνω από τα νέφη
γιατί δε μ’ έστειλε κανείς
Πατέρας, τάχα παρηγόρια
για σένα, σκλάβε, που πονείς.

Ουράνιες δύναμες, αγγέλοι,
κρίνα, πουλιά κι ψαλμουδές
τίποτα! Εμένα παραστέκουν
οι θυμωμένες σας καρδιές.

Εγώ του καραβιού γοργόνα
στ’ ορθόπλωρο καράβι μπρος.
Απάνω μου σπάνε φορτούνες
κι άγριος ενάντιά μου καιρός.

Άκου, πως παίρνουν οι αγέρες
χιλιάδων χρόνων τη φωνή!
Μέσα στο λόγο το δικό μου
όλ’ η ανθρωπότητα πονεί.

Ω! πως τον παίρνουν οι αγέρες
και πως φωνάζυμε μετά
άβυσσοι μάβροι, τάφοι μάβροι
ποτάμια γαίματα πηχτά!

Μέσα στο νου και στην καρδιά μου
αιώνων φουντώσανε ντροπές
και την παλάμη μου αρματώνουν
με φλογισμένες αστραπές.

Ένας δεν είμαι, μα χιλιάδες!
Όχι μονάχα οι ζωντανοί
κι οι πεθαμένοι μ’ ακλουθάνε
σε μια αράδα σκοτεινή.

Μα κι όσοι αγέννητοι, χιλιάδες
άπλαστοι ακόμη με βλογούν
κι όλοι ακουμπάνε τα σπαθιά τους
απάνω μου και τα λυγούν.

Δε δίνω λέξεις παρηγόρια
δίνω μαχαίρι σ’ ολουνούς
καθώς το μπήγω μες το χώμα
γίνεται φως, γίνεται νους.

Όθε περνά, γκρεμίζει κάτου
σαν το βοριά, σαν το νοτιά
όλα τα φονικά ρηγάτα
θεμελιωμένα στην ψευτιά.

Κ’ ένα στηλώνει κι ανασταίνει
το `να βασίλειο της Δουλειάς
(Ειρήνη! Ειρήνη!) το βασίλειο
της Πανανθρώπινης Φιλιάς.

----------------------
Το παρόν αποτελεί παραγωγή της ΚΝΕ
Δεν προορίζεται για εμπορική χρήση

[ 40ο Φεστιβαλ ΚΝΕ - Οδηγητή ]