Ο Πατέρας που συγχωρεί αυτούς που Τον βλασφημούν - Γέροντας Εφραίμ Αριζόνας

Ἂς ὑποθέσουμε ὅτι ἕνας πατέρας ἔχει δύο - τρία παιδιά πού παίζουν μπροστά του. Κάποια στιγμή με- ταξύ τους σκανδαλίζονται καί γυρίζουν τήν γλῶσσα καί βλασφημοῦν τόν πατέρα τους. Τί θά κάνη αὐτός ὁ πατέρας; Θά διαμαρτυρηθῆ, θά τά ἐπιπλήξη, θά τά χτυπήση. Θὰ πῆ: «Παιδιά, ἐγώ τόσο σᾶς ἀγαπῶ· σᾶς φροντίζω, σᾶς τρέφω, σᾶς λατρεύω κι ἐσεῖς ἐπάνω στο παιχνίδι σας μέ βλασφημεῖτε ἄδικα». Κι ὁ πατέ- ρας εἶναι ἕνας ἄνθρωπος μέ ἁμαρτίες, πού μπορεῖ νά πῆ κανείς ὅτι αὐτό συνέβη καί κατά παραχώρησι Θεοῦ. Κι αὐτό μπορεῖ νὰ γίνη μία - δύο φορές στην ζωή του.

Ὁ Θεός τί πρέπει νὰ κάνη σ' ἐμᾶς, που Τον βλασφημοῦμε συνέχεια; Πῶς ἀνοίγουμε το στόμα καὶ βρίζουμε τὸν Πανάγιο Κύριο, πού τρέμει το σύμπαν στο νεῦμά Του; Πῶς ὁ πηλός τολμᾶ νὰ ἐκτοξεύη φωτιὰ καὶ ὀργὴ ἐναντίον τοῦ Θεοῦ; Κι ὁ Θεός τον βλέπει τὸν ἄνθρωπο να Τον ὑβρίζη, να Τον καταράται, νὰ Τὸν «μουτζώνη», να Τοῦ λέη ἄσχημες λέξεις, και τοῦ χαμογελά λέγοντας: «Παιδί μου, σε συγχωρῶ καί σε περιμένω! Ἔλα, θα σε συγχωρήσω, θὰ σοῦ ἀνοίξω τὴν Πύλη τοῦ Παραδείσου καί θά σε κάνω κληρονόμο τῆς Βασιλείας Μου΄ μόνον ἔλα!». Ὁ Χριστός μας δέχεται τὸν ἄνθρωπον όσάκις μετανοήση. Ἔχει το λουτρόν τῆς Θείας Ἐξομολογήσε- ως διεσπαρμένον στον κόσμο καί περιμένει καί φωτίζει καί βοηθεῖ κάθε ἁμαρτωλό, πού θά προσέλθη νά λουσθῆ καὶ νὰ γίνη μέτοχος τῆς Βασιλείας Του. Ὁ Χριστός μας εἶναι εὔσπλαχνος, πολυέλεος, οἰκτίρμων καί ἐλεήμων τώρα· μετά θάνατον ὄχι. Τότε θά εἶναι ἀδυσώπητος, διότι «μετά θάνατον οὐκ ἔστι μετάνοια».

Δέν πρέπει να φοβηθοῦμε τόν Θεό γιά τήν ἀπειλή τῆς κολάσεως μετά θάνατον, ἀλλά νά Τόν φοβηθοῦμε γιά τήν ἀγάπη Του. Ὅταν ἐμεῖς ὀργιζώμεθα, ἁμαρτά- νουμε, βλασφημοῦμε κι Αὐτός μᾶς ἀγαπᾶ καὶ μᾶς συγχωρῆ, αὐτό εἶναι ἡ μεγαλύτερη ἀπειλή για την κόλασί μας. Μᾶς εἶναι τόσο δύσκολο, νὰ ποῦμε ἕνα «ἥμαρτον», να μετανοήσουμε καί νά ἐπιστρέψουμε;

Μήπως ὁ Θεός ζητᾶ πολλά πράγματα; Ὄχι. Τό βλέπουμε στήν παραβολή τοῦ ἀσώτου υἱοῦ. Ἐκεῖνος ζήτησε τό μερίδιό του, τό πῆρε, τό σπατάλησε, καί μετὰ μὲ τὴν φώτισι τοῦ Θεοῦ Πατέρα ἐπιστρέφει. Μόλις σκέφθηκε ὅτι ἀπέτυχε στην προσπάθειά του να ζήση μόνος του κι ὅτι πρέπει να γυρίση πίσω, ὁ Θεὸς καὶ Πατέρας βγῆκε ἀπό τό σπίτι Του καὶ τὸν περίμενε. Ετσι περιμένει τὸν κάθε ἁμαρτωλό ἄνθρωπο.

Κι ἀφοῦ ὁ Θεὸς ἀγαπᾶ τὸν βλάσφημο καὶ τὸν πε ριμένει, κι ἐμεῖς πρέπει νὰ τοὺς ἀγαποῦμε τοὺς ἀν θρώπους αὐτοὺς καὶ νὰ ἀναλάβουμε τὸν ἀγῶνα νὰ τους βοηθήσουμε να σταματήσουν αὐτό τό ἔγκλημα. Ὁ κάθε ἕνας ἀπό μᾶς, ὅταν βλέπουμε τούς γύρω μας. τὸν ἄνδρα, το παιδί, τόν γείτονα, νά ὑποπίπτη στο εν γκλημα τῆς βλασφημίας, μέ τήν προσευχή μας καὶ μὲ διάκρισι να τούς βοηθοῦμε, ὅσο μποροῦμε. Νὰ τοὺς διαφωτίζουμε, νά τούς νουθετοῦμε καταλλήλως μὲ ἀγάπη καί καλό τρόπο, ὥστε νά μήν πληγώνουν ἄλλο την καρδιά τοῦ Χριστοῦ καί τῆς Παναγίας μας καὶ να μήν πανηγυρίζη ἄλλο ὁ διάβολος. Διότι ξέρει ὅτι με τον θάνατο αὐτοί θά ἀντιμετωπίσουν ἀδέκαστο Κριτή τόν Θεό, ὁπότε θά τούς κερδίση ἐκεῖνος, ὁ δαίμονας.

Εἶναι πολύ εὐχάριστο καί ἐνθαρρυντικό το ὅτι ἔρχονται ἄνδρες στήν ἐξομολόγησι, πού ἐπιστρέ- φουν, κλαῖνε κι ἀλλάζουν τρόπον ζωῆς. Κι αὐτό προ- έρχεται ἀπό τήν φώτισι τοῦ Θεοῦ κι ἀπό τίς προσευχές καί τήν βοήθεια τῶν Χριστιανών