22 - KÂF SÛRESİ AYET 1-29 (syf. 517-518)

50 – KÂF SÛRESİ
Mekkî olup, 45 âyettir. İsmini, birinci âyette geçen ve huruf-i mukattaa kabilinden olan Kâf harfinden almıştır. Bu sûre, kainatta bulunan ve Allah Teâlanın üstün kudret ve hikmetine delâlet eden bazı varlıklardan bahseder, bunları yapanın, mahşerde insanları diriltmeye de kadir olduğunu bildirir. Dini yalan sayan bazı eski kavimlerin âkıbetlerini hatırlatır. Cuma, bayram ve bazan sabah namazlarında bu sûrenin Hz. Peygamber (a.s.) tarafından okunduğu nakledilmektedir.

İÇİNDEKİLER:
0:00 Giriş
2:48 Ayet 1 – Kâf. Şanlı şerefli Kur’ân hakkı için.
4:06 Ayetler 2-3 – Doğrusu, onlar, kendilerinden birinin, uyarıp irşad etmek için gelmesine şaşırdılar da kâfirler: “Bu, ne tuhaf şey!” dediler, “Biz ölüp de toprak olduktan sonra mı dirileceğiz? Bu, aklın alamayacağı kadar uzak bir ihtimal!”
6:28 Ayet 4 – Biz toprağın, onların bedenlerini hücre hücre nasıl çürüttüğünü tafsilatıyla biliriz. Zaten yanımızda herşeyin kayıtlı olduğu şaşmaz bir sicil vardır.
7:26 Ayet 5 – Bilakis onlar, kendi önlerine kadar gelen gerçeği yalan saydılar. Artık onlar kararsızlık ve perişanlık içindedirler.
8:49 Ayet 6 – Hiç üzerlerindeki göğe bakmazlar mı? Bakıp da Bizim onu nasıl sağlamca bina ettiğimizi, onda en ufak bir çatlaklık, dengesizlik olmadığını düşünmezler mi?
10:46 Ayet 7 – Yeri de döşedik, oraya dengeyi sağlayacak ağır baskılar, sabit ulu dağlar yerleştirdik. Orada, gönüller, gözler açan her çeşit bitkiden çiftler bitirdik.
11:34 Ayet 8 – Bütün bunları, Allah’a yönelecek her kula Yaradanın kudretini hatırlatması, dersler veren birer basiret nişanesi ve ibret numunesi olması için yaptık.
12:31 Ayet 9-10 – Gökten bereketli bir su indirdik. Onunla bahçeler ve biçilen ekinler, salkım salkım meyveleriyle ulu hurma ağaçları yetiştirdik.
14:00 Ayet 11 – Bütün bunlar kullarımıza rızık vermek içindir. Hem o su ile ölü toprağa hayat verdik.
İşte ölmüş insanların mezarlarından çıkışı da böyle olacaktır.
18:27 Ayet 12-14 – Onlardan önce Nûh halkı, Ashab-ı Ress, Semûd, Âd, Firavun halkları. Lût’un hemşehrileri, Ashab-ı Eyke ve Tübba’ halkı da hakkı yalanladılar. Evet onların hepsi peygamberleri yalancı saydılar da tehdidime müstehak oldular, azaba çarpıldılar.
21:21 Ayet 15 – Biz ilkin yoktan yaratmadan bir âcizlik, becerisizlik mi gösterdik ki bu tekrar yaratmada acze düşelim? Hayır! Öyle değil, onlar da böyle olmadığını bilirler. Ama yine de onlar bu yeniden yaratılıştan (dirilmeden) şüphe içindedirler.
23:10 Ayet 16 – İnsanı Biz yarattık. Onun için, nefsinin kendisine neler fısıldadığını, neler telkin ettiğini de Biz pek iyi biliriz. Çünkü Biz ona şahdamarından daha yakınız.
28:08 Ayet 17-18 – Zaten onun sağında ve solunda yerleşmiş iki kayıtçı vardır. Ağzından çıkan bir tek söz olmaz ki yanında, bu iş için hazırlanmış gözcü olmasın, onun söylediğini ve yaptığını kaydetmiş olmasın.
30:21 Ayet 19 – Vakti geldiğinde ölüm sekeratı başlayınca, can çekiştiği sırada insana “İşte denir, senin en çok nefret edip kaçtığın şey!”
31:50 Ayet 20 – Sûra üfürülür kalk borusu çalar. İşte bu da tehdit edilen azabın günüdür.
32:48 Ayet 21 – O gün herkes beraberinde bir muhafız, bir de şahit olarak Yüce Divana gelir.
33:25 Ayet 22 – Allah ona buyurur: “Sen bundan gaflet içindeydin. İşte gözünün önünden perdeyi kaldırdık, şimdi artık gözün pek keskindir!”
34:16 Ayet 23 – Yanındaki arkadaşı “İşte! der, onun defteri! Her ne yapmışsa, burada yazılı!” (Yanındaki arkadaşı, bazı müfessirlere göre şahit melektir.)
35:57 Ayet 24-26 – Allah muhafızla şahide veya cehennem görevlisi iki meleğe: “Atın! buyuracak, atın cehenneme, her nankör, inatçı kâfiri: Hayra mani olan, haddi aşıp azan, şüpheye dalanı! Allah’ın yanısıra başka bir tanrı benimseyeni! Atın onu o çetin azaba!”
37:36 Ayet 27 – Yanındaki arkadaş: “Ya Rabbî, der, onu ben saptırmadım, kendisi zaten haktan iyice uzak bir sapıklık içinde idi.”
38:26 Ayet 28-29 – “Çekişmeyin huzurumda! buyurur Allah. Çünkü Ben daha önce gelecek tehlikeyi size bildirmiştim. Benim verdiğim kararlar değiştirilmez. Ben, kullarıma asla zulmetmem!”