جزئیات تازه از جاسوسی دانشمند اتمی ایران؛ داستان زندگی روزبه وادی

در سال ۱۳۹۰، سه دانشمند هسته‌ای ایران، یک مقاله‌ علمی مشترک به هجدهمین کنفرانس تخصصی انرژی هسته‌ای ایران ارائه دادند. آن زمان، هیچ‌کس نمی‌دانست که این همکاری علمی، سرآغاز سرنوشتی تلخ برای هر سه خواهد بود. چهارده سال بعد، در کمتر از دو ماه، هر سه نویسنده آن مقاله جان خود را از دست داده بودند. دو نفر آنها به دست اسرائیل و یک نفر به دست ایران.
اسرائیل عبدالحمید مینوچهر و احمدرضا ذوالفقاری داریانی، متخصصان برجسته برنامه هسته‌ای ایران را بامداد ۲۳ خرداد ۱۴۰۴ یعنی در نخستین ساعات حمله هوایی به ایران هدف قرار داد.
هفت هفته بعد، برای روزبه وادی، آخرین بازمانده این جمع سه نفره هم سرنوشتی تراژیک رقم خورد. قوه قضائیه ایران اعلام کرد که او صبحگاه ۱۵ مرداد ۱۴۰۴ به اتهام «جاسوسی برای موساد»، سازمان امنیت خارجی اسرائیل، اعدام شده است.
ساعتی بعد از اعلام خبر اعدام او، تلویزیون ایران در برنامه ۲۰:۳۰ ویدیویی از اظهارات روزبه وادی را پخش کرد و گفت او اطلاعات مرتبط با مرکز هسته‌ای که در جنگ با اسرائیل هدف قرار گرفتند و همچنین اطلاعات یکی از دانشمندان هسته‌ای ایران را در اختیار موساد قرار داده است.

این سرنوشت متضاد سه دانشمند هسته ای ایران، یک پرسش بزرگ را به میان می‌آورد: چگونه مسیر سه همکار علمی که روزی در کنار هم یک مقاله را ارائه کردند، به چنین پایان متفاوتی ختم شد؟
برای پاسخ، باید داستان نفر سوم را روایت کنیم: داستان روزبه وادی، نخبه‌ای که از قلب سیستم برخاست و به جاسوسی برای دشمن متهم و اعدام شد.
منابع:
سایت بی بی سی فارسی
سایت سازمان انرژی اتمی ایران
خبرگزاری میزان