Սերս պատմել չեմ կարող բառերով 💌😊46֊47

Մաս 46
"""Գայանե""
Ռոբը խորը հոգոց հանեց,կողքիցս վեր կացավ ու գնաց պատուհանի մոտ:Ես էլ վեր կացա մի փոքր մոտեցա իրեն:Զգացի,որ պիտի չտայի էտ հարցը,որովհետև շատ նեղվեց:
-չե՞ս ուզում խոսաս էտ մասին😔(Գ)
Ձայն չկար,արձագանք չկար:Մի քանի վայրկյան, ծանր լռություն էր սենհակում...բայց զգացի,որ ուժ հավաքեց իրա մեջ ու սկսեց խոսել:
-Մերս գնաց էն ժամանակ,երբ որ ինձ ամենաշատն էր պետք,գնաց ու սկի չմտածեց էլ,որ կարելիա իրա մասին մի օր հիշացնել,ինձանով հետաքրքրվել,որ տղա ունի:Հա ես ընդունում եմ,որ ինքը կարա հորս չսիրի,նորմալա,10զույգերից 3ը բաժանվում են,բայց ինձ ինչի՞ մոռացավ,ես ի՞նչ մեղք ունեմ:Իրա գնալուց հետո ես ինձ դատարակ եմ զգում,էս 15տարիները ուղղակի անցելա շատ վատ ու ծանր:Ես հորս էլ եմ անտեսել,տունն էլ,խեղճ հերս մեռավ ինձ սպասելով,էտիսկ ես օրերով տանը չեմ եղել,որովհետև ես երբեք էլ ընտանիքի,մոր ջերմության էտ ամեն ինչը չեմ էլ զգացել,ու..էն փաստից,որ ես տուն չեմ գալիս,խեղճ հերս օր ու արև չունի😏(Ռ)
Էլ չկարողացավ խոսել,լռեց գնացի մոտ ու աչքերս լցվեցին:
-մամայիդ մասին տեղեկություն ունե՞ս(Գ)
-հա,քաղաքում ա,մի երկու անգամ տեսել եմ 😏(Ռ)
-չե՞ս ուզում էլի տեսնես իրան
-չէ😏
Լացեցի ու մոտեցա իրան:
-իսկ ես հայր չունեմ😢,մահացելա,բայց եթե հնար լիներ ես ամեն ձև կուզեի տեսնել իրան😢
-իսկ ես չէ😏
-սխալ ես😢
-սխալ չեմ ու մի խառնի,տարբեր բաներ են😏
-ինքը քո մայրնա😢
-իսկ ես տղա եմ,ով մոր կարիքա ունեցել😏
-Ռոբ😢
Կանգնեցի դիմացն ու նայեցի աչքերի մեջ,տխուր ու թախծոտ էին աչքերը:
-չե՞ս ներելու մամայիդ😢
Ինքն էլ նայեցի ինձ,տխրությունը վերածվեց կայծերի ու իր աչքերում,որոնք չէին թողնում ,որ նայեի դրանց:
-ես երբեք չեմ ներում նրանց,ովքեր ինձանից փախնում են,դաժե մորս😏
-Եվա՞յին էլ(Գ)
-ծըն...Եվան չկա էտքան😏(Ռ)
-իսկ կա մեկը ո՞վ
-կա😏
Մոտ եկավ ինձ ինքն էլ,ձեռքերը դրեց այտերիս ու տարավ ինձ իրեն մոտիկ:
-կա,կա❤️💫🔥
-Ռոբ...😢
Ասեց ու համբուրեց ինձ,կարճ համբույր էր,որին կարճ էլ պատասխանեցի,բայց իմ առաջին համբույրն էր...😢❤️:
Հետ գնացի,ձեռքերն իջացրեց ու դրեց գոտկատեղիս:Գլուխս կախեցի,ամաչում էի:Մոտ եկավ ճակատս համբուրեց ու գլուխը դրեց ճակատիս:
-կներես
Թույլ ժպտացի:
-պառկի քնի,ես հեսա կգամ😏
Չգիտես ինչի գրկեցի Ռոբին լացելով,ինքն էլ ինձ գրկեց:Հետո ազատվեցի գրկից ուինքը գնաց:Ես էլ արեցի էնպես, ինչպես ինքն ասեց:Պառկեցի ու քնեցի:Մաս 47
""""Ռոբ""""
Գայանեն...պիտի ԻՄԸ լինի,մենակ ԻՄԸ❤️💫:Դուրս եկա սենյակից,որ չամաչեր ու չնեղվեր,ուշոտ մտա սենյակ,քնած էր,գնացի կողքն ու պառկեցի,ամբողջ գիշեր իրա մասին եմ մտածել,կտանեմ իրան հոպարի տուն,կխոսամ,սաղ կասեմ,տեղը կնգնի ամեն ինչ ու հետո....հետո կդարձնեմ իրան ԻՄԸ:Քնեցի:
Առավոտ հելա քնիցս կողքս չէր...իջա ներքև,պապան էր կուխնին:
-պապ ուրա՞ Գայանեն(Ռ)
-քո սենյակում չի՞(պ)
-չէ,պապ կատակելու ժամանակ չի😏
-բայց ես չեմ կատակում
Գնացի արագ դռան մոտ,տեսա բաց էր դուռը:Նեռվայանացա ու ոտով խփեցի դռան....
-արաաա՜՜՜😡😡🔥
Նենց կատաղած էի,հետս խոսալ չէր լինի,իսկ հերս կողքից հանգստացնում էր:
-հանգստացի(պ)
-ի՞նչը հանգստանամ😡(Ռ)
-հա,հանգստացի,որովհետև էտ աղջիկը վախեցած էր😏
-որ վախեցածա պիտի դնի փախնի՞, հա՞, ես իրան ասում եմ,մնա առավոտ կգնանք ձերոնց հետ կխոսանք, ինքը փախնումա😡(Ռ)
Պապան,որ փախնել բառը լսեց մի տեսակ եղավ:Գնացի իրան մոտիկ:
-սաղ նույնն են,տեսար,որ ես ասում էի,սաղ նույնն են,սաղ փախնում են😡
-լավ էլի Ռոբ😏(պ)
-ինչը լավ,դու չէի՞ր ասում գտի,է գտել էի,տեսանք😏(Ռ)
Կատաղած էի:
-մի գժվի միանգամից,ավելի լավա հասկացի,թե ինչա եղել,ուր կարա գնացած լինի էտ աղջիկը(պ)
-ինձ չի հետաքրքրում,թե ուր կարա գնացած լինի ինքը
-վերջ տուր,վեր կաց գնա ման արի 😏
-չէ😡
Էն որ նենց կատաղած էի,հաստատ ոչ մի տեղ էլ չէի գնալու,եթե իմ էտքան ասածից հետո ինքը գնաց,ուրեմն բարի ճանապարհ:Նստա դիվանուն ու սկսեցի ծխել ու տենց երկար ժամանակ:Պապան ինձ էր նայում ու անհանգստանում էր երևի իմ վիճակով:Եկավ կողքս նստեց:
-հիմա ի՞նչ, սենց նստելու ես,չգիտե՞ս թե ուրա գնացել էտ աղջիկը😏(պ)
-չէ😏
-վեր կաց Ռոբ,ժամանակ մի կորցրու,երևի հենց հոպարի տունա գնացել,գնա խոսա,իրավիճակը շտկի,որ էտ աղջիկն էլ հանգիստ լինի(պ)
Կատաղած դուրս եկա տնից ու ուղիղ գնացի հոպարի տուն,գոնե իմանամ,որ էնտեղա,թե չէ,չնայած նենց կատաղած եմ,լավ կլնի,որ ընդհանրապես աչքովս չնկնի էլ:Արագ գնացի իրանց շենք:Դուռը ծեծեցի,սպասում էի,որբացեին,բացվեց,բացողն էլ Եվան էր,սկզբից ժպիտով նայեց ինձ,բայց հետո`😨:Նայեց ինձ զարմացած,վայրկյանական դեմքի արտահայտությունը փոխեց,երևի իէր սպասում,որ ինձ կտենար իրանց դռան առաջ,ուզում էր դուռը փակեր վրես,բայց չթողեցի առաջ գնացի:
-հանգիստ հլը😏(Ռ)
-ինչի՞ես եկել
Չդիմացա էլ,կատաղած ու ջղաձգված ձեռքերս առաջ տարա ու կոկորդից սեղմեցի:
-հորս արև ես քեզ սպանելու եմ😡