Ελεύθερο Σχέδιο: Φθινόπωρο & φρούτα.

Εικόνες άσκησης εδώ:   / pfbid0bn62bgob9nyc65w8tfexifndbpcikg27djsp...  

Το φθινόπωρο είναι μεταβατικός χρόνος. Ούτε καλοκαίρι ούτε χειμώνας· μια ανάσα ανάμεσα.
Είναι απολογισμός, και σε ότι η γη δίνει, το μαζεύουμε τώρα.
Μυρωδιές από μήλα, κυδώνια, κρασί που βράζει στο βαρέλι, γλυκά του κουταλιού.
Μήλα: Δώρο μακροζωίας. Ο Ιπποκράτης έλεγε «ένα μήλο την ημέρα…» πολύ πριν γίνει γνωστό το αγγλικό ρητό. Αποθηκεύονταν σε ξύλινα κασόνια με άχυρο, να μη χτυπηθούν να κρατήσουν μέχρι και τον χειμώνα.
Σταφύλια: Ολόκληρη φιλοσοφία! Το κρασί, ο χυμός που ενώνει τον άνθρωπο με τον ήλιο & τη γη. Τρύγος = γιορτή, = τραγούδια, γέλια, πατητήρια.
Για αντοχή στο χρόνο, τα μετατρέπεις πρώτα σε υπέροχο κρασί,
Είναι και σύμβολο Αγάπης, στο βίντεο ειπώθηκε η ομοιότητά του με τη μήτρα που γεννά, αλλά και τους σιαλογόνους αδένες στο στόμα.
Αχλάδια ντελικάτα, μαλακά, με μικρή διάρκεια.
Κυδώνια σκληρά, απρόσιτα ωμά. Με μαγείρεμα αρωματικός θησαυρός. Μας διδάσκει πως η υπομονή βγάζει γλύκα.
Σύκα Μεσογειακό, γεμάτο ήλιο. Δεν αντέχει φρέσκο. Τα στεγνώνεις απλώνοντας τα στον ήλιο με δάφνη που διώχνει τα έντομα.
Τα ξηρά σύκα, χειμωνιάτικος θησαυρός.
Ρόδι Μυστήριο & ιερό. Έσπαγαν Πρωτοχρονιά για καλοτυχία, το κρατούσαν στα εικονοστάσια. Κάθε σπόρος & αστέρι, υπόσχεση αφθονίας.
Ζωγραφική με φθινοπωρινά φρούτα, δεν δείχνεις μόνο αντικείμενα.
Δείχνεις: Κύκλο της ζωής (ωριμάζω – φθίνω – ξαναρχίζω).
Η γεύση της εποχής (άρωμα, υφή, μνήμες).
Η σοφία της φύσης: τίποτα χαμένο, όλα μπορούν να συντηρηθούν ως τροφή
Είναι εποχή που διδάσκει.
Δεν έχει ορμή καλοκαιριού, ούτε τη βαριά σιωπή του χειμώνα.
Η γη έδωσε ό,τι μπορεί, μαζεύουμε καρπούς, να τους γευτούμε, να φυλάξουμε για τον χειμώνα.
Σήμερα θα τα δούμε όχι μόνο ως τροφή, αλλά πρόσκληση για ζωγραφική.
Το χωριάτικο παράθυρο δεν είναι απλά πλαίσιο· είναι όριο, πέρασμα: από μέσα προς τα έξω, από σπίτι στην φύση.
Το φως, όχι εκτυφλωτικό καλοκαιριού, ούτε χειμωνιάτικο βαρύ, απαλό, γέρνει, ζεσταίνει σκιές.
Το Φθινόπωρο έγινε Ψίθυρος: Μάζεψε ό,τι έδωσε η γη, ο χειμώνας έρχεται.
Όλα τα χρώματα στο έργο μας: κόκκινο ρόδι, κίτρινο κυδώνι, βαθύ μοβ σταφύλι.
Αν κάθε φρούτο είναι μια ιστορία, η κάθε δική μας πινελιά, είναι συμμετοχή στη γιορτή της φύσης.
Δεν ζωγραφίζεις απλώς φρούτα· ζωγραφίζεις την ιδέα της προετοιμασίας: να μαζέψεις, να φυλάξεις, να συντηρήσεις. Είναι η μετάβαση από τη ζωντάνια του καλοκαιριού στην περισυλλογή του χειμώνα.
Να συνδέσεις τη ζωγραφική με τη γεύση: όπως τα φρούτα έχουν «σάρκα» και «χυμό», έτσι και οι πινελιές έχουν χρώμα και φως.
Να δείξεις πως το περβάζι είναι «σκηνή»: πάνω του ακουμπούν τα δώρα της φύσης, όσο το τζάμι καθρεφτίζει ή αντανακλά ουρανό & το χωριό.