Magnetofony dla służb ZRK MPR 215 MAK b MAK s MAK 2b MAK 2s MAK 2sa

Mak to seria magnetofonów szpulowych, przeznaczonych dla Milicji i innych służb. Istniały wersje: sieciowa oraz akumulatorowa. Do budowy zastosowano tranzystory germanowe.

Magnetofony Mak-2s i Mak-2b zostały wyposażone w wyłącznik automatyki poziomu nagrywania, w przeciwieństwie do Mak-s i Mak-b gdzie automatyka była załączona na stałe.

ZRK produkowały również "Magnetofony Reportażowe" MPR-215 oraz MPR-225, powstałe na bazie magnetofonu Mak, były one przeznaczone dla Radia i Telewizji.

Dane techniczne:

Zasilanie:
• Mak-s: z sieci 220V 50Hz, pobór mocy ≈ 25 VA
• Mak-b: 10 ogniw R20 (15 V); z akumulatora 12 V

Prędkość przesuwu taśmy: 9,52 cm/s i 4,76 cm/s, maksymalna nierównomierność przesuwu 0,5%
Zapis: dwuścieżkowy, monofoniczny
Zakres częstotliwości: 200÷7000 Hz
Czas zapisu przy użyciu szpul z 360 m taśmy: 2×1 godz (9,52 cm/s), 2×2 godz. (4,76 cm/s)
Czas przewijania: 0,03 czasu zapisu przy 9,52 cm/s
Dynamika: 58 dB (9,26 cm/s), 55 dB (4,76 cm/s)
Moc wyjściowa: 2W/5Ω przy zniekształceniach 5%

Magnetofony MAK produkowano w ZRK pod koniec lat 60. i w pierwszej połowie lat 70. – były one jedynymi produkowanymi w Polsce magnetofonami na tranzystorach germanowych. Charakteryzowały się bardzo solidną budową, skomplikowaną konstrukcją i zaawansowanymi rozwiązaniami technicznymi.

Ich wąskie pasmo przenoszonych częstotliwości wskazuje, że były przeznaczone głównie do zapisu mowy, a duża dynamika umożliwiała zapis nawet słabych sygnałów. Mimo dosyć zwartych rozmiarów były ciężkie (masa ponad 10 kg).

Magnetofony MAK były produkowane w dwóch wersjach: sieciowej (MAK-s) i bateryjnej (MAK-b). Wersja bateryjna była wyposażona w wymienną kasetę na baterie, którą można było zastąpić stabilizowanym zasilaczem sieciowym oraz gniazdo umożliwiające zasilanie z samochodowego akumulatora 12 V. Wersją sieciową można było sterować zdalnie za pomocą przełącznika nożnego (pedału).
Napęd magnetofonu jest trzysilnikowy, z elektroniczną stabilizacją obrotów i naciągu taśmy. Układ elektroniczny trójgłowicowy, z osobnymi głowicami kasowania, odczytu i zapisu. Tor sygnałowy zawierający osobne wzmacniacze zapisu i odczytu umożliwia bezpośredni podsłuch i bieżącą kontrolę jakości nagrania w trakcie zapisu. Stabilizacja obrotów za pomocą tachometru magnetycznego na kole zamachowym. Stabilizacja naciągu taśmy za pomocą czujnika wyposażonego w potencjometr.

Wersja sieciowa magnetofonu była wyposażona w gniazdo do przewodowego układu "zdalnego sterowania", który umożliwiał uruchomienie wszystkich funkcji magnetofonu za pomocą trójsekcyjnego przełącznika nożnego. Zdalne sterowanie było zrealizowane za pomocą przekaźników i czterech elektromagnesów dublujących funkcje przełącznika klawiszowego.

Magnetofony MAK-2s i MAK-2b były wyposażone w wyłącznik automatyki poziomu nagrywania (poprzednie wersje miały automatykę włączoną na stałe).

Magnetofon ma obudowę metalową, wykonaną ze stopów aluminiowych, oraz stalowe pokrywy.