O Günler İçin ~ Nuran Yazıcı

O Günler İçin

Bir deli rüzgar esti bir gün,
gökyüzü yerinden oynadı,
ve biz,
kum taneleri gibi savrulduk
tarih denen büyük boşluğa.

Ama seninle tuttuğumuz eller
bir haykırış gibi kazındı zamana.
Her savruluşta
daha sıkı sarıldık birbirimize.
Bizi ayakta tutan
bir sevdanın inadıdır belki,
belki de
güzel günlere olan inancımızdır.

Mücadele dediler adına
biz direniş dedik,
karanlığa ses olan bir fısıltıydı
bizim yürüyüşümüz.
Mazlumun alnındaki teri
silmek için eğildik toprağa,
ve orda öğrendik
acıdan bir kardeşlik doğduğunu.

Sonra
bir gece yıldızlar sustu
ve sen gittin.
O gidiş,
bir harfin eksilmesi gibi değildi sadece;
bir ömrün
yarısından fazlasının yitimi gibiydi.

Ben kaldım.
İki kişilik yürüdüm sokaklarda.
Sustuğum her cümlede
senin sesin yankılandı.
Kavgaya bir eksik değildin,
tam tersine
ölümünden sonra bile
bir fazlaydın umutlara.

Ve şimdi
sen de ben de yoksun artık burada.
Ama ellerimiz —
ellerimiz yine birleşti,
öte bir zamanın
en güzel saatinde.

Biz dünya gözüyle göremedik
güzel günleri belki.
Ama inan sevgili,
biz o günler için yaşadık.
O günler için öldük.
Ve belki en çok
o günler için sevdik birbirimizi...

~Nuran Yazıcı