Castillo de San Marcos St Augustine Floryda

Castillo de San Marcos to licząca sobie już kilkaset lat forteca, która znajduje się w USA na Florydzie w St. Augustine. St.Augustin jest najstarszą europejską osadą w kontynentalnej części USA i najstarsze miasto Stanów Zjednoczonych. Zostało założone w 1565 roku i pełniło funkcję hiszpańskiej stolicy przez ponad 200 lat. w 1819 roku Floryda i St.Augustin stały się częścią USA. Jedno z ważnych miejsc w mieście, gdzie historia jest najbardziej widoczna to Castillo de San Marcos.
Fort ten zbudowali Hiszpanie pod koniec XVII wieku w celu obrony Florydy i atlantyckiego szlaku handlowego. Castillo de San Marcos jest zabytkiem narodowym i obrazuje ponad 450 lat skrzyżowania kultur. Tą potężną fortecę zbudowano 350 lat temu w celu ochrony miasta Saint Augustine przed atakami od strony morza. Fort otaczała fosa, która nie tylko zapewniała dodatkową ochronę, ale również umożliwiała trzymanie zwierząt gospodarskich. Fort był na tyle duży, że całe miasteczko liczące 1500 mieszkańców mogło w nim szukać schronienia przez ponad miesiąc podczas oblężenia. Castillo zbudowano z ponad 400000 bloków kamienia z muszli, które zostały wycięte i ułożone ręcznie. Grubość zewnętrznych murów u podstawy waha się od 4,3 metra do 5,5 metra i zwęża się do 2,7 metra ku górze. Wejścia do fortu pilnie strzeże silnie rozbudowany system umocnień. Jedyną drogą do środka i z powrotem było wejście przez ufortyfikowany port wypadowy, w którym znajdowały się zewnętrzne i wewnętrzne mosty zwodzone, ciężka przesuwana brama i rawelin(trójkątna fortyfikacja, usytuowana przed wewnętrznymi murami twierdzy)
Oficjalnie uznaje się ją za najstarszą zachowaną w dobrym stanie twierdzę hiszpańską na terenie Stanów Zjednoczonych.
Fort, o którym mowa, został zbudowany z coquiny. Coquina to rodzaj materiału budowlanego, który składa się ze skamieniałych muszli. Tysiące lat temu maleńka małża muszlowa Donax variabilis żyła w płytkich wodach przybrzeżnej Florydy, tak jak żyje do dziś. Są to małe różowe, lawendowe, żółte lub białe muszle, które można zobaczyć wzdłuż plaży na linii wody. Gdy małże wyginęły, muszle gromadziły się warstwami, rok po roku, wiek po wieku, przez tysiące lat, tworząc zanurzone osady o grubości kilku metrów. Podczas ostatniej epoki lodowcowej poziom mórz spadł, wystawiając te warstwy muszli na działanie powietrza i deszczu. Ostatecznie muszla pokryła się glebą, a następnie drzewami i inną roślinnością. Woda deszczowa przesiąkająca przez martwą roślinność i glebę pochłaniała dwutlenek węgla i stawała się kwasem węglowym. Gdy ten słaby kwas wsiąkał w dół, rozpuszczał część wapnia w muszlach, wytwarzając węglan wapnia, który zestalał się w dolnych warstwach, podobnie jak w jaskiniach tworzą się nacieki i stalaktyty. Materiał ten „skleił” fragmenty muszli, tworząc porowaty wapień, zawierający miliony mikroskopijnych kieszeni powietrznych, co czyni ją ściśliwą. Porowatość coquiny okazała się mieć nieoczekiwaną zaletę. Kule armatnie wystrzelone w ściany Castillo wgryzały się w skałę i tam tkwiły, Tak więc grube ściany coquiny absorbowały lub odbijały pociski, zamiast im ulegać. Dzięki wykorzystaniu tego materiału twierdza w Castillo de San Marcos była w stanie przetrwać całe wieki w doskonałym wręcz stanie.
Castillo de San Marcos jest unikatem w architekturze Ameryki Północnej. Jako jedyna zachowana XVII-wieczna budowla wojskowa w kraju i najstarsza murowana forteca w USA, stanowi doskonały przykład fortyfikacji w stylu Vaubana i zwieńczenie setek lat inżynierii obronnej.
Castillo de San Marcos to forteca, która odegrała kluczową rolę z punktu widzenia obrony hiszpańskich interesów w tamtych stronach. Forteca skutecznie chroniła kolonię przed zaciekłymi atakami Anglików i Francuzów. Co ciekawe, fort ten nigdy nie padł łupem najeźdźców, co jedynie świadczy o jego solidnej konstrukcji. Sama forteca jest zarówno produktem, jak i dowodem na wielość sił, zarówno politycznych, jak i technologicznych, które stworzyły rywalizację o imperium w epoce kolonialnej. Przede wszystkim jednak Castillo to trwałe dziedzictwo kunsztu i umiejętności inżynierów, rzemieślników i robotników, którzy go zbudowali i pozostaje do dziś jedną z głównych atrakcji turystycznych St. Augustine, przyciągając miłośników historii oraz architektury z całego świata..