PARK ŚLĄSKI - CHORZÓW 4K

Park Śląski w Chorzowie widziany z lotu ptaka ukazuje niezwykłą harmonię natury w otoczeniu miejskiej tkanki. Rozległe zielone przestrzenie, malownicze stawy oraz kręte alejki spacerowe tworzą labirynt spokoju w sercu aglomeracji. Światło słońca odbijające się od wód stawów, skupiska drzew i kolorowe plamy kwiatów tworzą malowniczy kontrast z zabudowaniami w oddali. To unikalne spojrzenie z góry ukazuje, jak Park Śląski stanowi oazę spokoju i rekreacji, gdzie odwiedzający mogą oderwać się od miejskiego zgiełku i w pełni cieszyć się naturą.

Park Śląski - do 2012: Wojewódzki Park Kultury i Wypoczynku im. gen. Jerzego Ziętka (WPKiW) – park miejski w Chorzowie, zajmujący powierzchnię 535 ha[3], jeden z największych w Europie. Nazywany jest zielonymi płucami Górnego Śląska. Stanowi kulturalne centrum konurbacji górnośląskiej. Jednym z głównych inicjatorów powstania Parku był gen. Jerzy Ziętek. Decyzja o budowie tej największej inwestycji ekologicznej na Górnym Śląsku zapadła w 1950 roku na posiedzeniu Wojewódzkiej Rady Narodowej w Katowicach. Obszar inwestycji obejmował w 75% zdewastowane tereny poprzemysłowe: hałdy, odpady pogórnicze, biedaszyby, zapadliska, bagna, wysypiska, a także nieużytki rolnicze o powierzchni około 640 ha na terytorium Chorzowa i Katowic[1]. Z powodu małej przydatności miejscowych kwaśnych gleb bielicowych na teren obecnego Parku przywieziono 3,5 miliona m³ ziemi i dowieziono 0,5 miliona m³ gleb próchnicznych i torfu.

Budowę rozpoczęto w lipcu 1951 roku. Była ona realizowana w dużej części poprzez czyny społeczne. Zbierano również datki pieniężne i prowadzono sprzedaż kartoników filatelistycznych z dopłatą na budowę WPKiW.