ბუნკერი - წყალი

„ბუნკერი“ მეხუთე სართულზე

[გაზეთი „P.S." („პოსტსკრიპტუმი") ]

პრესის სახლის მე-5 სართულის ერთ-ერთ ოთახში სარეპეტიციოდ შეკრებილ როკ-ჯგუფ „ბუნკერთან" იქიდან გამოსული მუსიკის ხმამ მიმიყვანა, თავად ჯგუფის წევრები კი - ხმაურიანი მუსიკით შეწუხებული ხალხის გამო უამრავჯერ შეცვლილმა სარეპეტიციო ოთახებმა. არსებობის 18 წლის მანძილზე „ბუნკერმა" წევრები, რეპერტუარი და შესრულების სტილიც ბევრჯერ შეიცვალა, თუმცა ჯგუფის ლიდერი შალვა ცხვედიანი და მუსიკისადმი სიყვარული უცვლელი რჩებოდა.
„6 თვეა, რაც აქ ვრეპეტიციობთ, სად არ ვყოფილვართ, ჩვენი მუსიკა ცოტა მძიმე, ხმაურიანია, „იავნანას" არ ვმღერივართ და, აქედან გამომდინარე, პრობლემები გვქონდა ყველგან. ერთი პერიოდი ჩვენთანაც ვიყავით, სახლში, მაგრამ იქაც პრობლემები შეგვექმნა, სამეზობლოდან გვემუქრებოდნენ - კანონით გიჩივლებთო. რაღაც დროის მანძილზე საერთოდ შევეშვით მუსიკას და მერე ეს ოთახი გამოვძებნეთ, აქედანაც თუ არ გაგვიშვეს", - მიხსნის დასარტყამ ინსტრუმენტზე დამკვრელი დავით ძიძიგური და ჯგუფის დანარჩენ წევრებსაც მაცნობს: რითმ-გიტარა და ვოკალი - შალვა ცხვედიანი, ბას-გიტარა - თაზო ლეპერტი.
თან ამატებს, უფრო დაწვრილებით, როგორც დამაარსებელი და ჯგუფის ლიდერი, შალვა დაგელაპარაკებაო.
შალვასგან ვიგებ, რომ ორ მეგობართან ერთად, ჯგუფი 1990 წელს ჩამოაყალიბა. თარიღიც ზუსტად ახსოვს - 5 დეკემბერი. „უბრალოდ, გვიყვარდა როკ-მუსიკა და, თავისებურად, ჩვენი სათქმელის, იმ პრობლემების, რაც ჩვენს ირგვლივ ხდებოდა, მუსიკაში გამოხატვას ვცდილობდით. რატომ მაინც და მაინც „ბუნკერი"? უბრალოდ, ავიღეთ ის სახელი, რომელიც ყველა ენაზე ერთნაირია".
თავდაპირველი შემადგენლობით ჯგუფი სამი წელი არსებობდა, შემდეგ, კიდევ რამდენჯერმე შეიცვალა, სანამ 1997 წელს ამ სახით არ ჩამოყალიბდა. არსებობის მანძილზე, არაერთხელ გამოსულან ქუთაისსა თუ თბილისში, ლადო ბურდულიც ხშირად ეპატიჟებოდათ ფესტივალებზე, ქვეყნის გარეთ კი ჯერ არ გასულან. თვლიან, რომ ყველაზე ნაყოფიერი პერიოდი „ბუნკერს" სწორედ ახლა აქვს, მუსიკაც უფრო დაიხვეწა, რეპერტუარიც გამდიდრდა, თუმცა, რამდენიმე „ვეში" ძველი რეპერტუარიდანაც გადმოიტანეს.
სიმღერებს ერთად „აკეთებენ": „ხან დათომ დაუკრა რაღაც ბარაბანზე და წამოვიდა სიმღერა... ჯერ მუსიკას ვაკეთებთ, მერე ვადებთ ტექსტს, იშვიათად, რომ პირიქით მოხდეს, - მიხსნის შალვა და თავიანთი სიმღერების შინაარსს მიყვება, - ძირითადი შინაარსი ჩვენი სიმღერებისა არის ბრძოლა ბოროტების, უსამართლობის, ძალადობის წინააღმდეგ, იმ მასის წინააღმდეგ, რომელიც ბრბო არის და ა.შ.".
„დამარხე", „დაიბანე წვიმის დროს", „წყალი", „გზა შინისაკენ", „დამარხული ქალაქი", „სიკვდილის სულები", „სიკვდილი" - ეს მათი სიმღერების მცირე ჩამონათვალია. ვეკითხები, გამორჩეულად საყვარელი სიმღერა თუ აქვს: „მასეთი ერთი სიმღერაა, „ძია". მე, შეიძლება, იმდენად არ მიყვარდეს, მაგრამ სადაც დავუკარით, ყველგან დიდი აჟიოტაჟი იყო. ვთხოვ, სიმღერის შინაარსი განმიმარტოს. მარტივად მპასუხობს: „ერთი ადამიანი კლავს მეორეს რაღაც უსამართლობის გამო და ამაზეა სიმღერა".
სიმღერებს ერთ-ერთ ქუთაისურ სტუდიაში, მეგობარი გოგა ჟორჟოლიანი უწერთ. როგორც ამბობენ, ნორმალური ხარისხის სულ 7-8 სიმღერა აქვთ ჩაწერილი.
„ჩვენი ყველაზე დიდი წარმატება ის არის, რომ ამდენი ხნის განმავლობაში ერთად ვართ და არ დავშლილვართ. თუმცა, 7 სიმღერა არაფერია, ალბომიც არ გვაქვს, 10-11 სიმღერა რომ იყოს, არც კლიპი გვაქვს, რაც აუცილებელია, მაგრამ ჩვენი ბრალიცაა, არ მოვინდომეთ, ალბათ, - ამბობს შალვა და ჯერ მხოლოდ ოცნების სახით არსებულ სამომავლო გეგმებს მაცნობს, - გუსტოკზე მინდა გამოვიდე 2029 წელს, ყოველ 30 წელიწადში ტარდება და დიდი ბედნიერება იქნება, ცნობილ როკერებთან ერთად რომ დავუკრათ, ან, უბრალოდ, პირველი გამოვიდეთ, როგორც „რაზაგრევაიუშაია გრუპა". კარგი იქნება, საქართველოს რომ გავცდეთ, ერთი პერიოდი რუსეთიდან გვქონდა შემოთავაზება, მაგრამ მაინც და მაინც მაშინ დაიწყო ომი. ნორმალურ ქვეყანაში, 5-6 წელში ჯგუფი უკვე რაღაცას აღწევს. პატარა ჭაობში ვართ, რა, ქუთაისში - მითუმეტეს. ქართული ჯგუფი როგორც არ უნდა მუშაობდეს, არც ერთი არ არის იმ დონეზე გაქაჩული... ქუთაისში, ფაქტიურად, არავინ დარჩა, 10-11 ჯგუფი ვიყავით და 2-3 დავრჩით. ახლა, სხვათაშორის მოდის ახალი თაობა, რაღაცას იწყებენ, ქმნიან, მაგრამ არ ვიცი, როგორი იქნება".
ანი ონიანი
07.12.2009
ინფორმაცია მოწოდებულია: გაზეთი „P.S.“