Jak UPADŁ SUDAN? | Globalne Granice

#polska #sudan #afryka
🍵 Kup Najlepsze Herbaty: http://tuncia.pl
📖 Kup moją książkę „Przyszłość Polski. Rok 2050 – sukces czy katastrofa?”: https://globalista.alt.pl

Wykorzystaj możliwości aplikacji inwestycyjnej XTB: https://link-pso.xtb.com/pso/rBcfG Uważasz, że brakuje Ci odpowiedniej wiedzy? Teraz, rejestrując się w XTB z kodem “BEDNARSKI” otrzymasz pełny kurs edukacyjny dedykowany początkującym inwestorom. Inwestowanie jest ryzykowne. Inwestuj odpowiedzialnie.

0:00 Sudan - kraj, który wiecznie jest pogrążony w wojnie domowej
3:15 Partnerzy materiału
4:41 Jak wyglądała przeszłość Sudanu?
6:57 Aby zrozumieć ten konflikt, trzeba poznać dwie postacie
7:49 Wojna od 2023 nabrała rozpędu, kryzys humanitarny
11:54 Co dalej czeka Sudan?

🛒 Odwiedź Nasz Sklep: https://globalista.pl

📜 O czym dzisiejszy materiał:
Aby zrozumieć, dlaczego Sudan rozpada się na naszych oczach, trzeba cofnąć się do 1956 roku. To wtedy kraj ogłosił niepodległość, opuszczając brytyjsko–egipski protektorat. Ale Sudan już w momencie na rodzin był państwem sklejanym na siłę. Na północy – ludność arabska, muzułmańska, mocno związana z Egiptem. Na południu – zupełnie inne grupy etniczne, chrześcijańskie lub animistyczne. Sudanu nie dzieliła jedna linia konfliktu – dzieliły go trzy, cztery, czasem pięć równoległych światów, które po 1956 roku wrzucono do jednego worka i uznano za jedno państwo. Pierwsza wojna domowa wybuchła praktycznie natychmiast. W latach 1955–1972 Sudan był areną walki między arabską północą a marginalizowanym południem. Nie chodziło tylko o religię – chodziło o władzę, pieniądze i dostęp do zasobów. W krótkim czasie ucierpiały setki tysięcy osób. Pokój podpisano w Addis Abebie, ale trwał zaledwie dekadę. Drugi konflikt wybuchł w 1983 roku i był jeszcze brutalniejszy – zginęło ponad dwa miliony ludzi. Ta wojna skończyła się dopiero w 2005 roku, gdy południe otrzymało autonomię i prawo do referendum. W 2011 roku Sudan Południowy odłączył się, a Sudan stracił jedną trzecią terytorium oraz… trzy czwarte złóż ropy. Sudan, który został po secesji, był jak statek bez silnika. Ropa stanowiła ponad połowę dochodów budżetowych. Gdy nagle zniknęła, zaczęły się problemy finansowe, masowa inflacja, protesty, a w końcu upadek wieloletniego dyktatora Omara al-Baszira, który rządził od 1989 roku. Przez trzy dekady Baszir prowadził wojnę w Darfurze, korzystając z milicji Dżandżawidów – to właśnie z tej milicji wyrosły dzisiejsze RSF. Aby zrozumieć obecny konflikt, trzeba poznać dwóch ludzi. Pierwszy – generał Abd al-Fattah al-Burhan, dowódca armii, człowiek wywodzący się z tradycyjnego establishmentu wojskowego. Drugi – Muhammad Hamdan Dagalo, zwany „Hemeti”, były przywódca Dżandżawidów, obecnie szef RSF, który dorobił się fortuny na przemycie złota i kontaktach z Zatoką Perską. To oni – Burhan i Hemeti – mieli wspólnie kierować krajem po upadku Baszira. Współpraca skończyła się jednak natychmiast. Dwóch generałów, dwa ośrodki władzy, a między nimi Sudan, który stopniowo dryfował w stronę tego, co dziś oglądamy.
Wojna wybuchła w kwietniu 2023 roku. Z początku walki koncentrowały się w stolicy – Chartumie. Armia kontrolowała niebo, RSF kontrolowało ulice. RSF było lepiej wyposażone na poziomie taktycznym: szybkie pick-upy, doświadczenie w walkach pustynnych, brutalne metody. Armia miała lepsze uzbrojenie, ale była wolniejsza i mniej mobilna. Bitwa o Chartum zmieniła miasto w dymiący wrak – 70 proc. stolica została zdewastowana.