Ağlama Yar - Anadolu Akustik

Bir aşiretin ortasında filizlenen yasak bir aşkın,
mavi yazmanın uğurundan mı, yoksa kaderin sertliğinden mi bilinmez,
acıyla yoğrulmuş trajik bir hikâyesidir.

Kaçakçılıktan zengin Reşo Ağa’nın yanında çalışan Seyit, pusuda vurulur, yaralı hâlde yol ararken dere kenarında Hazal ile karşılaşır. Seyit’in yaralarını Hazal sarar…
Ve o anda başlar, kaderin dağlara yazdığı büyük aşk.

Hazal bir gün mavi yazma takar. Seyit’in “sana çok yakışmış” demesiyle Hazal o yazmayı bir daha hiç çıkarmaz. Sevenin beğendiğini kim çıkarır başından?

Fakat kader başka türlü örülür. Hazal’ın ağabeyi, intikam için gönderdiği Tahir’e “Dile benden ne dilersen.” deyince Tahir “Hazal” der. Bunu duyan Hazal, koşup Seyit’e anlatır.

Ve düğün günü…
Seyit, Hazal’ı kaçırır.
Aşiret peşlerine düşer.
Yakalanırlar.
Seyit ölümüne dövülür… ve dağlara sığınır.

İşte orada, dağların sessizliğinde, hem aşkın hem acının büyüdüğü o dağ evinde türkü doğar:

“Ağlama yâr, ağlama anam
Mavi yazma bağlama
Mavi yazma tez solar anam
Yüreğimi dağlama…”

Seyit, son nefesinde bile “Hazal” der.
“Hasta düştüm gelmedin / Bari can veren de gel” dizeleri, Anadolu’nun güçlü ama içine gömdüğü aşk halini en temiz, en acı haliyle anlatır.

Hazal’a ne oldu?
Mavi yazmaya ne oldu?
Hiç kimse bilmiyor…

Ama Seyit’in o dağ başında yaktığı türkü, yüzyıllarca dillerden düşmedi.


#AğlamaYar