Μάριος Φραγκούλης ~ Τον εαυτό του παιδί

Lyrics : Paraskevas Karasoulos
Music : Marios Fragoulis

Himself as a child

Himself as a child he's holding hands with
Over the same places life will take them tonight
They'll be passing again by the houses of memory
by empty seas, by the nets of fear
They'll be passing again by the houses of memory
by empty seas, by the nets of fear

They'll stand together and see passing by
like rivers the moments that never come back
and the faces that have turned themselves into streets and centuries
and the dreams that have dug through the years hideouts

when I was a child
I had discovered a garden
So I could hide myself there
whenever I'm absent from life
when I was a child
I had hidden a sun
So that my way could have light
And my silence (could have) a friend
So that my way could have light
and my silence a friend

Himself as a child from the hand will take
Like a glass for one instant he'll crack, he'll break
They'll then separate and each one will go
To a world cut in half where both don't fit
They'll then separate and each one will go
To a world cut in half where both don't fit

when I was a child I had discovered a garden
So I could hide myself there whenever I'm absent from life
when I was a child I had hidden a sun
So that my way could have light
And my silence a friend
So that my way could have light
And my silence a friend


Τον εαυτό του παιδί

Στίχοι : Παρασκευάς Καρασούλος
Μουσική : Μάριος Φραγκούλης

Τον εαυτό του παιδί απ' το χέρι κρατάει
στα ίδια μέρη κι απόψε η ζωή θα τους πάει.
θα περάσουν ξανά απ' της μνήμης τα σπίτια
από θάλασσες άδειες, απ' του φόβου τα δίχτυα.

Θα σταθούνε μαζί και θα δουν να περνάνε
σαν ποτάμια οι στιγμές που ποτέ δε γυρνάνε
και τα πρόσωπα που έγιναν δρόμοι κι αιώνες
και τα όνειρα που έσκαψαν μες στα χρόνια κρυψώνες.

Όταν ήμουν παιδί είχα βρει έναν κήπο
για να κρύβομαι εκεί απ' τη ζωή όταν λείπω
όταν ήμουν παιδί είχα κρύψει έναν ήλιο
να 'χει ο δρόμος μου φως κι η σιωπή μου έναν φίλο.

Τον εαυτό του παιδί απ' το χέρι θα πιάσει
σαν γυαλί μια στιγμή θα ραγίσει, θα σπάσει
θα χωρίσουν μετά κι ο καθένας θα πάει
σ' έναν κόσμο μισό που τους δυο δεν χωράει.


Οι σκηνές είναι από την ταινία "The Lovely Bones" (Παραδεισένια Οστά)