Ο Θάνατος και η Αιώνια Ζωή - Γέροντας Εφραίμ Αριζόνας

Ἐκεῖνο τὸ ὁποῖον εἶναι ὑπερβέβαιον εἶναι ὁ θά νατος. Αὐτός μᾶς παρακολουθεῖ «κατά πόδας». Δέν πρόκειται κανένας γήινος ἄνθρωπος να ξεφύγη ἀπό αὐτὸ τὸ γεφύρι ποὺ μᾶς περνάει ἀπέναντι, ἀντίπερα στην ἄλλη ζωή. Αὐτό πρέπει νὰ μᾶς ἀπασχολῆ πολύ σοβαρά. Μᾶς ἀπασχολοῦν τόσα καί τόσα με πολλή σοβαρότητα, καί ἡ ὑγεία καί τὰ οἰκονομικά καί τά παιδιά καί οἱ γονεῖς καὶ ἄλλα. Δίνουμε πολύ μεγάλη σημασία σ' αὐτά καί ἀγωνιοῦμε. Για κεῖνο, πού δέν ἀγωνιοῦμε στὸν ἴδιο βαθμό, εἶναι γι' αὐτό τό ὑπερβέ- βαιο, πού λέγεται θάνατος. Ὁ θάνατος θὰ μᾶς ὁδη- γήση κατευθείαν στόν Θεό.

Εἶπεν ὁ Κύριος: «Ἐξῆλθον παρά τοῦ Πατρός μου καί ἐλήλυθα εἰς τὸν κόσμον· πάλιν ἀφίημι τόν κό- σμον καί πορεύομαι πρός τόν Πατέρα» (Ιωαν. 16,28)

Τὴν ἴδια πορεία θα ακολουθηση καὶ ἡ ψυχή του ἀνθρώπου. Εἶναι γνωστὸν ὅτι ὁ ἄνθρωπος είναι σύν θετος ἀπὸ ψυχὴν καὶ σώμα εἰς μίαν ὑπόστασιν. Η ψυχή τοῦ ἀνθρώπου, τὴν ὁποίαν ἐδημιούργησε ο θε ὡς διὰ τοῦ γιοῦ καὶ τοῦ ᾿Αγίου Πνεύματος, μετά τον θάνατον θὰ ἀποχωρισθή προσωρινά ἀπὸ τὸ σώμα καὶ θὰ ἀπέλθη πρὸς τὸν Θεό. Μετά την Δευτέρα Πα ρουσία θὰ ἀναστηθὴ τὸ σώμα, ἡ ψυχή θὰ ἐνωθή με αὐτὸ καὶ θὰ παρουσιασθή ολόκληρος ὁ ἄνθρωπος ἐν νώπιον τοῦ φοβερού βήματος τοῦ Χριστοῦ διὰ νὰ δε καυθή

Νὰ ἀγωνισθοῦμε μὲ ὅλη την δύναμι τῆς ψυχῆς μας, μέσα στο οὐράνιον φῶς τοῦ Εὐαγγελίου, για την Βασιλεία τῶν Οὐρανῶν. Νὰ ἀγωνισθούμε να βρεθού με ὅσον γίνεται σε καλύτερη κατάστασι ἐκείνη τὴν ὡ ρα τὴν φοβερή. Δὲν τὴν ἔχουμε ζήσει ὅποιος τὴν ἐν ζησε, ἐκεῖνος ἡμπορεῖ νὰ ὁμιλήση για την σοβαρότη τα του πράγματος. Όλοι θα περάσουμε ἀπ᾿ αὐτὴν τὴν στενή πύλη καὶ ἀπ' αὐτὸ τὸ τόσο δύσκολο γεφύρι καὶ θα γευθούμε την σοβαρότητα του θέματος. Γι αὐτὸ μᾶς χρειάζεται ή κάθαρσις. Θα πρέπει ἡ ψυχή μας νὰ ἀποκτήση τα χαρακτηριστικά τῆς υἱότητος πρὸς τὸν Οὐράνιον Πατέρα. Διαφορετικά, ἐὰν δὲν τὰ ἔχῃ αὐτά, θὰ ἔχῃ τα χαρακτηριστικά τοῦ διαβόλου. Όσο μποροῦμε νὰ καθαρίζουμε τὸν ἑαυτό μας καὶ νὰ τακτοποιούμε τις σκέψεις μας, οἱ ὁποῖες γίνονται αἱ τία να πέσουμε ἀπὸ τὴν Χάρι τοῦ Θεοῦ.

Ὁ Κύριος εἶπε ὅτι ἕνας λογισμός ἀπρόσεκτος μιᾶς κακῆς ἐπιθυμίας μᾶς καθιστά ἐνόχους. Πολλοί ἄνθρωποι ἀπὸ τοὺς λογισμούς έχασαν την Βασιλεία τῶν Οὐρανῶν. Ὁ Κύριος γνωρίζοντας την αδυναμία μας αὐτή, ἔρριξε φῶς καὶ φάρμακα στην ρίζα τοῦ και κοῦ. Καὶ ἡ ρίζα τοῦ κακοῦ εἶναι οἱ πέντε αἰσθήσεις, που τροφοδοτούν το διανοητικό καὶ τὴν καρδιά. Τα μάτια τροφοδοτοῦν τὴν φαντασία καὶ ὁ διάβολος ποκινεῖ τὰ μάτια τῆς ψυχῆς νὰ ἀσχολούνται μὲ ὅσα ἀπεικονίζει αὐτὸς ὁ κακός φωτογράφος. Έτσι καθι στὰ τὴν καρδιά τόσο βρώμικη, ὥστε νὰ μὴ μπορή να ἔρθη ὁ Χριστός καὶ να κατοικήση μέσα σ' αὐτήν

Ὁ Κύριος είπε στούς μακαρισμούς «Μακάριοι οἱ καθαροί τῇ καρδίᾳ, ὅτι αὐτοὶ τὸν Θεὸν όψονται» (Ματθ. 5, 8). "Άρα ή καρδιά, που δὲν εἶναι καθαρή, δὲν μπορεῖ νὰ ἰδῆ τὸν Χριστό. Ὁ Κύριος δὲν φαίνε ται με κάτι αἰσθητό φαίνεται μὲ τὴν ἀγάπη του, με τον έρωτά του, με την θεία του εὐφροσύνη, μὲ τὴν γαλήνη, μὲ τὴν εἰρήνη, στὴν πάντα νοῦν ὑπερέχου σαν». Οἱ ἄνθρωποι νομίζουν ὅτι ἡ εἰρήνη συνίσταται στην ἀπουσία τῶν διαφόρων λογισμών. Είναι κι αὐ τὸ μια εἰρήνη. ᾿Αλλὰ ὅταν οἱ Πατέρες ὁμιλοῦν περί τῆς εἰρήνης τῆς πνευματικῆς, ἐννοοῦν τὸν ἀρραβώνα τῆς Βασιλείας τῶν Οὐρανῶν. Όποιος χριστιανός ἔχει γευθὴ αὐτὴν τὴν θεία εἰρήνη, γίνεται ἐκτὸς ἑαυτοῦ. Αὐτὴ ἡ εἰρήνη εἶναι μία πρόγευσις, κατά τὸ ἀνθρώ πινον, τῆς Βασιλείας τῶν Οὐρανῶν, διότι κατά τους Πατέρας, ἐντρυφά καὶ τὸ σῶμα καί ἡ ψυχὴ τοῦ ἀν θρώπου διὰ τῆς εἰρήνης στην Βασιλεία τῶν Οὐρανών