تهدید موجودیتی، رئال پالیتیکس یا اندیشه ها صلح جویانه: صلح‌طلبی تا کجا عقلانی است؟

در این گفت‌وگوی صریح با دکتر منصور فرهنگ، اختلافی بنیادین در نگاه به سیاست منطقه‌ای ایران و مسئلهٔ اسرائیل آشکار شد؛ اختلافی که از سطح شعار و موضع‌گیری عبور می‌کند و به هستهٔ منطق قدرت، بقا و اخلاق سیاسی می‌رسد.

دکتر فرهنگ در این گفت‌وگو استدلال می‌کند که جمهوری اسلامی با سیاست اسرائیل‌ستیزی به تقویت جناح راست افراطی در ایران کمک کرده و برای خروج از چرخهٔ خشونت و انزوا، باید از این رویکرد دست برداشت و به سمت نوعی واقع‌گرایی دیپلماتیک حرکت کرد.

در مقابل، من با استناد به نظرسنجی‌های معتبر داخل اسرائیل که نشان می‌دهند اکثریت جامعهٔ اسرائیل از بمباران مناطق متراکم غیرنظامی حمایت می‌کند، این پرسش اساسی را مطرح کردم:
اگر در یک تقابل عینی، یک طرف به‌صراحت مرز میان نظامی و غیرنظامی — زن و کودک — را به رسمیت نمی‌شناسد،
آیا دعوت به آشتی، برابری و عقب‌نشینی در سوی مقابل، چیزی جز امضای سند نابودی آن قبیله نیست؟

این گفت‌وگو به تقابل دو منطق می‌پردازد:

منطق اخلاق‌محورِ صلح‌طلبانه که بر تغییر گفتمان و کاهش تنش تأکید دارد و منطق سیاست بقا که می‌پرسد در جهانی که خشونت عریان مشروعیت اجتماعی پیدا کرده، عقب‌نشینی تا کجا عقلانی است؟

بحث ما نه دفاع از جنگ است و نه ستایش خشونت؛ بلکه تلاشی است برای پاسخ به یک سؤال دشوار و ناخوشایند:
آیا می‌توان در برابر جامعه‌ای که بمباران غیرنظامیان را می‌پذیرد، با زبان آشتی سخن گفت — بدون آن‌که هزینه‌اش حذف خود باشد؟

این گفت‌وگو دعوتی است به اندیشیدن فراتر از کلیشه‌ها؛ جایی که سیاست، اخلاق، افکار عمومی و واقعیت قدرت به شکلی دردناک به هم گره می‌خورند.

#منصور_فرهنگ
#اسرائیل
#ایران
#اسرائیل_ستیزی
#سیاست_بقا
#اخلاق_سیاسی
#بمباران_غیرنظامیان
#افکار_عمومی
#راست_افراطی
#خاورمیانه

#MansourFarhang
#IsraelPolitics
#IranForeignPolicy
#PoliticalEthics
#WarAndMorality
#CivilianCasualties
#PublicOpinion
#MiddleEastPolitics
#Realpolitik