Karanlığın gözleri

Eser / Ümit Yaşar OĞUZCAN
Kurgu ve Yorum / NiLinMavisi

Şimdi yoksun,
Seni dilediğim gibi düşünebilirim artık.
Tutar ellerini öpebilirim
uzun uzun
Kimseler ayıplayamaz beni.
Yokluğunda seni nasıl sevdiğimi
anlayamazlar.
İşte gözlerin, işte dudakların
Senin olan ne varsa karşımda
duruyor.
Ayaklarını dilediğim yere götürebiliyorum artık,
Sevdiğim şarkıları söyletiyorum
dudaklarına,
Ve hoyrat ellerimle seni,
Her gün biraz daha
güzelleştiriyorum.

Bütün resimler sana benziyor,
Hayret!..
Bütün aynalarda sen
varsın.
Nereye gitsem peşimden geliyorsun
Şimdi sigarasın dudaklarımda,
Biraz
sonra beyaz bir kağıt.

Kimse yokluğunda bunca sevilmedi,
Kimse yokluğunda
ilahlaşmadı bu kadar,
Saçların böyle daha güzel
Sen daha güzelsin...
Gelecek mutlu
günlerin ışığında
Her şey daha güzel.
Ne var ki ayrılığın adı kötüye çıkmış
Yoksa bin
yıl daha yaşamak isterdim
Ve seni bin yıl daha,
Ayrılıklar içinde sevmek
isterdim.

Ama biliyorsun nihayet ben de insanım
Umutsuzluğa düştüğüm anlar oluyor

Hiç gelmeyeceksin sanıyorum
O zaman kurşun gibi bir korku saplanıyor
kalbime...
Katran gibi bir yalnızlıktır sanıyor içimi,
Yalnızlığımdan utanıyorum.

Beni
sevmesen ölürdüm,
Beni sevmesen bir çakıl taşıydım şimdi,
Beni sevmesen bir duvar
gibi sağırdım,

Kördüm bir ot kadar.
Ölümden acıydım, ölümden beterdim
Beni
sevmesen,
Dünyayı bütün insanlara zindan ederdim...

Beni bunca saracak ne
vardı,
Kanıma girecek,
Göz bebeklerime oturacak,
Bir senfoni gibi kulaklarımdan
eksilmeyecek.
Ne vardı,
Hiç karşıma çıkmasaydın,
Bu kör olası gözler görmeseydi
seni.
Ne vardı,
Güzelliğini hiç bilmeseydim,
Bir dua gibi bellemeseydim adını.
Ne
vardı bütün gece,
Gözlerimi tavana dikerek,
Seni düşünmeseydim...

Belki
karşımda değilsin yanılıyorum,
Bu gözler senin gözlerin değil,
Aldatıyorlar
beni...
Karanlığın gözleri olmalı bunlar.
Bana böylesine keder veren,
Gülmeyi,
yaşamayı haram eden.
Bir karanlığın gözleri olmalı,
Öyleyse sen hiçbir yerde
yoksun...
Sana hiçbir zaman yaklaşamayacağım.
Yalan bu geçici sevinç, bu onur, bu
ışık,
Bu karanlığın ortasında yanan alev gözler,
Bu bir kadeh içki gibi aydınlık.

Ne
dedimse inanma...
Seni değil, kendimi aldatıyorum...
Sen istediğin kadar,
Varlığın ta
kendisi ol,
Ölümsüzlüğün ta kendisi.
Ben günden güne yok olmaktayım.
Bütün
ışıkları kaldırıp attım bir yana
ANLAMIYORMUSUN?
GÖKYÜZÜ GÜNEŞ OLSA

SENSİZ KARANLIKTAYIM!..