Kotki rude - nowy gatunek!

Zobacz przyjazd kotków rudych do naszego zoo. Możesz je już odwiedzić, mieszkają na wybiegu w pawilonie Terai, obok... nosorożców indyjskich!
___________________
Koty rdzawe konkurują z kotami czarnonogimi (Felis nigripes) i Kodkodem (Leopardus guigna) o tytuł najmniejszego na świecie gatunku dzikiego kota. Dorosły osobnik jest o połowę mniejszy od przeciętnego kota domowego i lżejszy od afrykańskiego „kuzyna”.
Jego sierść jest krótka i miękka, górne partie ciała brązowo-szare, w różnym stopniu rdzawe i naznaczone rdzawo brązowymi plamami. Na nogach i klatce piersiowej znajdują się poziome paski, a brzuch i wewnętrzne boki nóg są białe. Głowa jest krótka, zaokrąglona z dwoma białymi smugami na wewnętrznych krawędziach oczu. Na każdym policzku jest kilka czerwono-brązowych smug, podbródek i policzki są białe. Oczy są dość duże z tęczówkami od szaro-brązowego do bursztynowego. Uszy są krótkie i zaokrąglone, podszyte rdzawoszarym kolorem i mają jasno zabarwione nasadowe plamki uszne. Ich nogi są stosunkowo krótkie, a stopy mają czarne podeszwy. Ogon umiarkowanie długi, bardziej rdzawy niż tułów.
Kotki rude znakomicie wspinają się i prawdopodobnie polują zarówno na drzewach, jak i na ziemi.
Zachowanie rozrodcze tych kotków zaobserwowano w warunkach hodowlanych i jest prawie identyczne jak u kotów domowych. Gody trwają od jednej do pięciu minut i mogą się powtarzać wiele razy dziennie. Po około 67 dniach ciąży w ustronnym legowisku rodzi się miot od jednego do trzech kociąt. Noworodki ważą mniej niż jajko. Kocięta nie mają rdzawych plamek dorosłych, a tęczówki mają jasnoniebieskie. Nic nie wiadomo o ich rozwoju, ale prawdopodobnie jest on podobny do rozwoju kociąt domowych.
Szacuje się, że średnia długość życia kotka rudego wynosi w hodowli 12 lat, choć rekordzista z frankfurckiego zoo dożył 18 roku życia.
Został zaliczony przez IUCN (Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody) do grona gatunków narażonych na wyginięcie. Jest to spowodowane przede wszystkim wycinką lasów pod tereny uprawne. Są też tępione ze względu na szkody, jakie wyrządzają w hodowlach drobiu. Innym zagrożeniem jest kłusownictwo – cenione jest ich niezwykle ubarwione futro. Kolejnym zagrożeniem dla gatunku jest hybrydyzacja - łatwo krzyżują się z kotami domowymi.