☺จังหวัดเขมรกัมพูชามีกี่จังหวัด25คำว่าจังหวัดเรียกว่าแขต=เขตคำว่ากรุงคือกร็องล่างสุดเล็กๆคือกร็องแกบ

จังหวัดพระสีหนุ หรือ สีหนุวิลล์ เรียกชื่อเดิมว่า กัมปงโสม
จังหวัดของประเทศกัมพูชา

ประเทศกัมพูชาแบ่งเขตการปกครองออกเป็น 25 จังหวัดรวมเขตการปกครองพิเศษและกรุงต่างๆรวมเมืองหลวงกรุงพนมเปญ

จังหวัดของประเทศกัมพูชา
ราชธานีเมืองหลวง/จังหวัดแห่งของพระราชอาณาจักรกัมพูชา
រាជធានី/ខេត្តនៃព្រះរាជាណាចក្រកម្ពុជា

หมวดหมู่
รัฐเดี่ยว

ที่ตั้ง
กัมพูชา

จำนวน
25 จังหวัด+กรุง,ខេត្ត+ក្រុង

ประชากร
42,665 คน (จังหวัดแกบ)
2,281,951 คน (พนมเปญ เมืองหลวง)

พื้นที่
336 ตารางกิโลเมตร (130 ตารางไมล์) (จังหวัดแกบ)

14,288 ตารางกิโลเมตร (5,517 ตารางไมล์) (จังหวัดมณฑลคีรี)

การปกครอง เหมือนไทย จังหวัด อำเภอ ตำบล หมู่บ้าน ถ้าในพนมเปญเหมือนกรุงเทพ ขัณฑ์=เขต=อำเภอ
สังกัต=แขวง=ตำบล ภูมิ=หมู่บ้าน=ชุมชน
ราชการส่วนภูมิภาค
หน่วยการปกครอง
อำเภอ (ស្រុក สะเราะก์,สฺรุก)
สะเราะก์=อำเภอ=ประเทศ=บ้านเกิด ถ้าคนสุรินทร์พูด สะเราะก์=หมู่บ้าน คำว่าหมู่บ้าน กัมพูชาเรียกว่า ภูมิ (พูม) ถ้านอกเมือง จะเรียกต่างจากพนมเปญ คือ ถ้าพนมเปญเรียก ขัณฑ์ ต่างจังหวัดจะเรียก สะเราะก์=อำเภอ ถ้าพนมเปญเรียก สังกัต ต่างจังหวัดจะเรียก ฆุ้ม=ตำบล ภูมิ (พูม) =หมู่บ้าน

เมื่อวันที่ 22 ธันวาคม พ.ศ. 2551 พระบาทสมเด็จพระบรมนาถ นโรดม สีหมุนี ได้ทรงลงพระปรมาภิไธยในพระราชกฤษฎีกายกฐานะ(กรุง,ក្រុង เมือง)เมืองแกบ เมืองไพลิน และเมืองพระสีหนุขึ้นเป็นจังหวัด พร้อมทั้งปรับเขตแดนของจังหวัดหลายจังหวัดใหม่

เมื่อวันที่ 31 ธันวาคม พ.ศ. 2556 พระบาทสมเด็จพระบรมนาถ นโรดม สีหมุนี ได้ทรงลงพระปรมาภิไธยในพระราชกฤษฎีกาแยกจังหวัดกำปงจามออกเป็น 2 จังหวัด ได้แก่ จังหวัดกำปงจามและจังหวัดตะโบงคมุม (ตะโบงฆะมุมจังหวัดล่าสุดที่25 แยกจากกำปงจาม)กำปงแปลว่าท่าน้ำ

รหัส ក្រម กรอม CODE
ISO 3166-2 ชื่อภาษาไทย ชื่อภาษาเขมร เมืองหลัก ประชากร
(พ.ศ.2562) พื้นที่
(ตารางกิโลเมตร) ความหนาแน่นประชากร

KH-1 จังหวัดบันทายมีชัย បន្ទាយមានជ័យ ศรีโสภณ 861,883 6,679 129
KH-2 จังหวัดพระตะบอง បាត់ដំបង พระตะบอง 997,169 11,702 84
KH-3 จังหวัดกำปงจาม កំពង់ចាម กำปงจาม 899,791 4,549 197
KH-4 จังหวัดกำปงฉนัง កំពង់ឆ្នាំង กำปงฉนัง 527,027 5,521 95
KH-5 จังหวัดกำปงสปือ កំពង់ស្ពឺ จบามอน 877,523 7,017 124
KH-6 จังหวัดกำปงธม កំពង់ធំ กำปงธม 681,549 13,814 49
KH-7 จังหวัดกำปอด កំពត กำปอด 593,829 4,873 122
KH-8 จังหวัดกันดาล កណ្តាល ตาขะเมา 1,201,581 3,179 376
KH-9 จังหวัดเกาะกง កោះកុង เขมะระภูมินทร์ 125,902 10,090 12
KH-10 จังหวัดกระแจะ ក្រចេះ กระแจะ 374,755 11,094 34
KH-11 จังหวัดมณฑลคีรี មណ្ឌលគិរី แสน มโนรมย์ 92,213 14,288 6
KH-12 พนมเปญ ភ្នំពេញ – 2,281,951 679 3,136
KH-13 จังหวัดพระวิหาร ព្រះវិហារ พนมตะแบงมีชัย 254,827 13,788 18
KH-14 จังหวัดไพรแวง ព្រៃវែង ไพรแวง ไปรเวง 1,057,720 4,883 217
KH-15 จังหวัดโพธิสัตว์ ពោធិ៍សាត់ โปซัต โพธิสัตว์ 419,752 12,692 32
KH-16 จังหวัดรัตนคีรี រតនគិរី บานลุง 217,453 10,782 19
KH-17 จังหวัดเสียมเรียบ សៀមរាប เสียมเรียบ 1,014,234 10,299 98
KH-18 จังหวัดพระสีหนุ ក្រុងព្រះសីហនុ พระสีหนุ (กำปงโสม) 310,072 1,938 156
KH-19 จังหวัดสตึงแตรง ស្ទឹងត្រែង สตึงแตรง 165,713 11,092 14
KH-20 จังหวัดสวายเรียง ស្វាយរៀង สวายเรียง 525,497 2,966 177
KH-21 จังหวัดตาแก้ว តាកែវ โฎนแกว 900,914 3,563 252
KH-22 จังหวัดอุดรมีชัย ឧត្តរមានជ័យ สำโรง 276,038 6,158 42
KH-23 จังหวัดแกบ ក្រុងកែប แกบ 42,665 336 124
KH-24 จังหวัดไพลิน ក្រុងបៃលិន ไพลิน 75,112 803 89
KH-25 จังหวัดตะโบงคมุม ត្បូងឃ្មុំ สวง 776,841 5,250 148

เขมรฝั่งไทยกับเขมรกัมพูชาคุยกันรู้เรื่อง 80% ที่ไม่รู้เรื่องคือเขมรฝั่งไทยมีศัพท์ไทยเข้าไปผสมมาก หรือ ฝั่งไทยเป็นศัพท์โบราณ เช่น ระปู๊ด=ฝรั่ง (ผลไม้) ส่วนฝั่งกัมพูชาจะเรียก ตรอแบก,ตระแบก แต่ถ้าพูด ตรอแบกเปฺริย=ต้นตระแบกดอกสีม่วงๆ ไปร,ไพร=ป่า และที่เขมรฝั่งไทยฟังภาษาของกัมพูชาไม่รู้เรื่องเพราะมีคำศัพท์ต่างกันเช่น มีภาษาที่เป็นศัพท์บัญญัติขึ้นมาใหม่ เช่น อุทธัมเภียคะจ๊ะก์=เฮลิคอปเตอร์ ฯลฯ หรือเป็นภาษาฝรั่งเศส เช่น ซีเญ=ลงลายมือชื่อ=เจ๊าะหัตถะเลขา หรือเป็นภาษาเวียตนามเช่น เบน,เบ็น=คิวรถ,สถานีรถเหมือน บขส.ไทย ภาษาเวียตนามเรียกเบ็นเซ ภาษาเขมรกัมพูชาเรียกเบ็นฬาน คำว่า ฬาน=รถยนต์

เขมรจังหวัดเสียมเรียบพูดคล้ายเขมรฝั่งไทยคือขะแมร์เลอ=เขมรข้างบนหรือเขมรทางภาคเหนือของกัมพูชา

เขมรฝั่งไทยจะพูดเอาเสียงตัวสะกด ร เรือ ด้วย ส่วนเขมรฝั่งกัมพูชาจะไม่พูดเอา ร เรือ แต่ก็ไม่ตัดออกจากการเขียนยังคง ร เรือไว้แต่ไม่อ่านเอา เช่น อาหาร สุรินทร์ว่า อาฮาหระ กัมพูชาว่า อาฮาร์ การ=งาน สุรินทร์ว่า กาหระ กัมพูชาว่า การ์

คำศัพท์ที่สุรินทร์พูดเสียงเอือ กัมพูชาจะพูดเสียงอัว เช่น เมือน=ไก่ กัมพูชาพูดว่า ม็วน เตื๊อด=เตะ กัมพูชาพูดว่า ต๊วต ถ๊ะ=ถีบ กัมพูชาว่า เถี๊ยะ ตบ=เตี๊ยะ ទះ มือ=ได ដៃ ดิน=เดย ដី

คำที่สุรินทร์พูดเสียง ม กัมพูชาจะพูดเสียง บ เช่น ดองกะเม็ด=ด้ามพร้า,ด้ามมีด กัมพูชาจะพูด ดองกำเบิ๊ด ដងកាំបិត ต้นจะบก สุรินทร์พูดว่า เดิมจะเม๊าะก์ กัมพูชาพูดว่า เดิมจ็อมเบ๊าะก์ ដើមចំបក់ จอมปลวก สุรินทร์ว่า ตะโม๊ก กัมพูชาว่า ด็อมโบ๊ก ដំបូក

คำว่ากลางสุรินทร์ว่า กะณาล กัมพูชาว่า ก็อณดาล កណ្ដាល คำว่าปลวกสุรินทร์ว่า กะณีลหระ กัมพูชาว่า ก็อณเดียร์ កណ្ដៀរ คำว่าหนู (สัตว์) สุรินทร์ว่า กะณ็อลหระ กัมพูชาว่า ก็อณด็อล កណ្ដុរ