(388) Kırık Manalı Neml Sûresi 36-44 | Belkıs ve Tahtı Hz Süleyman'ın Huzurunda!

Kırık Meal Dersi Sayfa: 379 | Ders: 388 | Neml Sûresi 36-44 | 19.cüz
İsmail Yaşar ile Kur'ân-ı Anlıyorum, Kelime Manalı Meal ve Tefsir Dersleri

Kur'ân-ı Mecîd Meali:
﴾36﴿ Nihâyet (Belkıs bu söylediğini tatbîk ederek bir heyeti yola çıkardı. Gönderilen heyetin başında bulunan kişi hediyelerle) Süleymân’a geldiği zaman o (onların getirdiği hediyeleri küçümseyerek) dedi ki: “Siz bana değersiz bir mal ile mi yardım etme(ye teşebbüs etme)ktesiniz?! İşte Allâh’ın bana vermiş olduğu (peygamberlik, ilim ve saltanat gibi) şeyler, size vermiş olduğu (dünyâ malları)ndan çok daha hayırlıdır. Doğrusu (o hediyeler size verilseydi o) hediyelerinizle ancak siz sevinirsiniz.

﴾37﴿ (Ey elçi! Getirdiklerini alarak) onlara dön(üp şu haberimi ulaştır ki), (Müslüman olmamaları hâlinde) andolsun ki; elbette hemen onlara güçlü birtakım ordularla geliriz ki, kendileri için onların karşısında hiçbir mukābele (ve karşı durabilme imkânı) olamaz ve yemîn olsun ki; muhakkak kendileri (esir edilerek) küçük düş(ürül)müş hakîr kimseler olarak onları oradan çıkarırız.”

﴾38﴿ (Elçi geri döndükten sonra Süleymân (a.s) Allâh-u Te‘âlâ’nın üstün gücünü Belkıs’a gösterip de İslâm’a girmesini kolaylaştırmak için etrâfında bulunan eşrâfa) dedi ki: “Ey ulu kişiler! Onlar bana Müslüman kimseler hâlinde gelmeden önce bana onun (kapalı kapılar ardında korumalarla muhâfaza ettiği) tahtını hanginiz getirebilir?”

﴾39﴿ Cinlerden (kötü huylu, inatçı ve güçlü) bir ifrît dedi ki: “Sen (sabahları insanlara hüküm vermek için oturduğun bu) makāmından (öğlen vakti) kalkmadan önce ben onu sana getiririm; gerçekten de ben buna karşı elbette çok gücü yeten, ziyâde güvenilir biriyim (dolayısıyla onu taşımak bana zor gelmeyeceği gibi, hiçbir parçasına zarar dokundurmadan sapasağlam bir şekilde onu sana teslim ederim).”

﴾40﴿ (Tevrât ve Zebûr gibi, Süleymân (a.s)dan önce indirilmiş) o kitaplardan kendi nezdinde büyük bir ilim bulunan o (Âsaf ibnü Berhiyâ isimli sıddîk) kişi (kendisiyle duâ edildiği anda kabûl eseri görülecek olan İsm-i Âzam’ı bildiği için): “Gözün(ü bir tarafa çevirdiğinde o) sana geri dönmeden ben onu sana getiririm” dedi. O (zât, İsm-i Âzam’ı okuduğu zaman bir kerâmet olarak Belkıs’ın tahtı Yemen’den Kudüs’e bir anda gelince ve Süleymân (Aleyhisselâm)) onu yanında yerleşmiş bir hâlde görünce (bu nîmete şükretmek üzere): “İşte (göz açıp kapayacak kadar kısa bir zamanda) bu (murâdımın gerçekleşmesi), Rabbimin (bana lütfetmiş olduğu) fazlından (bir ikrâmı)dır. O (Rabbim), şükür mü yapacağım yoksa (kendime bir pay çıkararak yâhut hakkıyla şükredemeyerek) nankörlük mü yapacağım diye beni imtihân (edenin muâmelesine tâbi) etsin diye (bunu bana vermiştir)! Ve her kim şükür yaparsa (bununla nîmetinin devâmını ve artışını sağlayacağından) ancak kendisi(nin menfaati) için şükürde bulunmuş olur; ama her kim nankörlük yaparsa, şüphesiz ki benim Rabbim (kimsenin şükrüne ihtiyâcı olmayan bir) Ğaniyy’dir, (nankörlük yüzünden nîmetini kesmeyecek derecede iyilik sâhibi bir) Kerîm’dir” dedi.

﴾41﴿ (Süleymân (Aleyhisselâm)) dedi ki: “O kadın(ın şaşırması) için tahtını(n şeklini değiştirip) tanınmaz hâle getirin ki; bakalım (onu tanıma konusunda) doğruya ulaşabilecek mi yoksa doğruya erişemeyen kimselerden mi olacak?”

﴾42﴿ Nihâyet o kadın (Süleymân (a.s)ın yanına) geldiği zaman (tahtı kendisine gösterilerek): “İşte senin tahtın bunun gibi miydi?” denildi. O: “Sanki gerçekten o onun ta kendisidir! Zâten bu (mûcizenin zuhûru)ndan önce bize (Allâh’ın üstün gücü ve senin peygamberliğin hakkında) ilim verilmişti ve biz Müslüman kimseler olmuştuk” dedi.

﴾43﴿ (Belkıs aslında Hüdhüd’ün haberiyle İslâm’ı kabullenmişti) ama (evvelce) Allâh’ı bırakıp da tapar olduğu o şey(in vazgeçilmezliği ve eski bir âdet olarak güneşe tapmanın o toplumda benimsenmiş olması) onu(n bunu daha önce açıklamasını) engellemişti, çünkü o (Belkıs), gerçekten (de azılı) kâfirler olan bir kavimden idi.

﴾44﴿ (Süleymân (a.s) Belkıs’a daha ziyâde hayran kalacağı bir eser göstermek için) o kadına: “(Cinlerin, su gibi berrak kristallerden katlar hâlinde binâ edip içerisine her türlü deniz hayvanını yerleştirdikleri ve üzerinde yürüyen ile su arasında kristallerden başka engel bulunmayan) o (üstü açık) köşke gir (de başköşesinde bulunan Süleymân (Aleyhisselâm)ın tahtının azametini ve insanların, cinlerin hattâ kuşların onun huzûrunda nasıl saygıyla el pençe divan durduklarını bizzât müşâhede et)” denildi. Akabinde o kadın onu gördüğü zaman onu derin bir su sandı da (etekleri ıslanmasın diye) ayaklarından (bir miktar) açtı. O(na bakmamak için gözünü çeviren Süleymân (Aleyhisselâm)): “(Eteğini açmana gerek yok! Çünkü) gerçekten de o (köşk), dümdüz (ve pürüzsüz bir şekilde) yapılmış (ince) camlardan (mâmul) değerli bir köşktür” dedi. O kadın (hayranlık uyandıran bu hâdise karşısında) dedi ki: “Ey Rabbim! Muhakkak ben (bunca zaman Seni ve peygamberini tanımayarak) nefsime zulmetmiş oldum. (Şimdi ise) Süleymân ile birlikte bütün âlemlerin Rabbi olan (Senin gibi yüce) Allâh’a teslim oldu(ğumu açıkladı)m.