Sana Anlatamıyorum (Official Audio)

Konuşamadığın, içine attığın, her “iyiyim” deyişinde biraz daha eksildiğin o geceler için…

“Sana Anlatamıyorum”, duyguları kelimelere sığdıramayan bir kalbin hikâyesi.
Lo-fi dokunuşlu, modern Türkçe alternatif rock düzenlemesinde; yakın, fısıltıya yakın bir vokal,
temiz gitar arpejleri, sade davullar ve gece şehir atmosferi bir araya geliyor.

Şarkı;
• İlk bölümlerde sakin ve içe dönük,
• Nakaratlarda duygunun yavaşça yükseldiği,
• Yine de bağırmadan, kırılgan bir tonda ilerleyen bir akışa sahip.

Yağmurlu bir gece, tramvay sesi, kulaklık ve yalnızlık eşliğinde dinlenmesi tavsiye edilir. 🌙
Beğendiysen beğenmeyi, yorum yazmayı ve kanala abone olmayı unutma.

————————
ŞARKI SÖZLERİ – “Sana Anlatamıyorum”
————————

[Bölüm 1]
Bu şehrin ışıkları yorgun,
camdan içeri sızıyor
Ben aynı cümlenin içinde
defalarca kayboluyor
Dilimin ucunda bir şeyler,
konuşsam da dökülmüyor
Kalbim senden söz açıyor,
ağzım tek kelime bulamıyor

[Ön Nakarat]
Sorsan “Neyin var?” diye,
gülerim “Bir şey yok” derim
Her “iyiyim” deyişimde
biraz daha eksilirim

[Nakarat]
Sana anlatamıyorum,
içimdeki fırtınayı
Bakışlarım söylüyor aslında
dilim tutuyor yarımı
Ne cümleye sığıyorsun
ne satıra, ne şehre
Adını andığım anda
susuyor içimdeki herkes

[Bölüm 2]
Masanın üstü dağınık,
kafamdan beter hâlâ
Yarım kalmış bir şarkı gibi
dolanırsın odalarda
Yazmaya kalksam kalem
titriyor parmaklarımda
Bir nokta koyamıyorum
adını bıraktığın yerde

[Ön Nakarat]
Sorsan “Niye böylesin?” diye,
toparlayamam kendimi
“Yorgunum” der geçerim,
anlatamam derdimi

[Nakarat]
Sana anlatamıyorum,
içimdeki fırtınayı
Bakışlarım söylüyor aslında
dilim tutuyor yarımı
Ne cümleye sığıyorsun
ne satıra, ne şehre
Adını andığım anda
susuyor içimdeki herkes

[Köprü]
Belki gece anlar beni,
penceremdeki bu ışıkla
Belki sokak lambaları
tanır gölgemi uzaktan
Kelimeler yetmeyince
susmak olur tek çare
Yine de kalbim fısıldar,
duyar mısın bilmem, gizlice

[Son Nakarat]
Sana anlatamıyorum,
taşan bu eski hikâyeyi
Ne kadar saklasam da
gözlerimde yazılı her şeyi
Ne cümleye sığıyorsun
ne satıra, ne şehre
Adını içimden geçirince
susuyor içimdeki herkes

[Çıkış]
Sorarsan “Neyin var?” diye,
yine “Bir şey yok” derim…
Bazen en büyük yükü
söylenmeyen sözler verir…