ΣΠ. ΣΑΜΟΪΛΗΣ: "Ο ΚΩΣΤΗΣ''

Το τραγούδι, " Ο ΚΩΣΤΗΣ" πρωτοπαρουσιάστηκε στη συναυλία του Σαμοΐλη, στις 29 Μάη του 1972, στο θέατρο "ΔΙΑΝΑ" και ΑΠΑΓΟΡΕΥΤΗΚΕ αμέσως... για τη φράση: «πέντε χρόνια, κουβαλώ, στην πλάτη, το λιθάρι», που αναφερόταν στα πέντε χρόνια δικτατορίας. Παρ' όλα αυτά, εμείς το λέγαμε, στα κρυφά και... το '73, το αλλάζαμε σε "έξι χρόνια" και το '74 σε "εφτά χρόνια"...

Εδώ, ερμηνεύει η Έφη Παναγιώτου, από ηχογράφηση του 72 - 73, στο κέντρο "ΤΟ ΠΕΡΙΒΟΛΙ Τ' ΟΥΡΑΝΟΥ"

Γύρισε, νύχτα, ο Κωστής, το ρέμα να περάσει,
να πάει, τη μάνα του να δει, χρόνια τον έχει χάσει,
χρόνια πολλά τον καρτερεί.

Στο δρόμο, εκεί, τον καρτερούν, πέντε ληστάδες, με μαχαίρια, πιάνουν και κλείνουν τη μπασιά, κι υψώνουνε τα χέρια.
Δεν τον τρομάζουν τον Κωστή…
Ρ.
Κι αν είστε άντρες του ληστή, τα όπλα ρίχτε χάμω.
Από τα μπράτσα να φανεί, ποιος είναι παλικάρι,
τι, πέντε χρόνια κουβαλώ, στην πλάτη το λιθάρι.

Μα, δε γνωρίζουνε, αυτοί, παλικαριά κι αντρεία…
τ’ άναντρου αφέντη, τα σκυλιά, πρώτα στην ανανδρία…
χτυπούν με μίσος, οι δειλοί.

Κι αυτός, σαν άλλος Διγενής, χτυπιέται και χτυπάει,
δεν τον βαστούνε τα βουνά κι η γη δεν τον κρατάει.
Πέντε μαχαίρια στο κορμί…
Ρ
Τώρα, ο Κωστής, δε θα φανεί, στο ρημαγμένο σπίτι,
τον σκότωσαν μια Κυριακή, στ’ Ασή – Γιωργή την πάντα,
η μάνα του κι η αγάπη του, τον καρτερούνε πάντα…