نشست کارگران و انقلاب ۵۷

در این نشست که پس از متن‌خوانی جمعی کتاب «کارگران و انقلاب ۵۷» ناشر اختران در طی سه جلسه و به گردانندگی نادر طالبی انجام شد، ق با حضور منتقد فیروزه فروردین و نویسنده آصف بیات،‌ به نقد و بررسی کتاب پرداختیم و در حضور مخاطبین آزاد که به شکل آنلاین در جلسه حاضر بودند از فرآیند پژوهش، روش تحقیق و مسائلی که پیش رو نهاده است پرسش کردیم.

درباره‌ی کتاب:
آصف بیات در کتاب کارگران و انقلاب ۵۷، نقش کارگران در انقلاب و تأثیر انقلاب بر فعالیت‌های کارگری را با تمرکز بر شوراهای کارگری در کارخانه‌های بزرگ کشور روایت می‌کند. تجربه‌ی تشکیل شوراهای کارگری و سرکوب آنها در ابتدای دهه‌ی ۶۰ زاویه‌ی مناسبی برای خوانش انقلاب و چالش‌های آن برای سازماندهی از پایین و خودمختاری کارگری فراهم می‌آورد. بیات که در آن زمان در حال نوشتن رساله‌ی دکتری جامعه‌شناسی خود در دانشگاه کنت انگلستان بود موفق شده است از طریق مطالعه‌ی میدانی شوراهای کارگری در سال‌های اولیه‌ی انقلاب، پژوهش آکادمیک موفقی انجام دهد.

این کتاب به یک معنی سندی تاریخی است که نتیجه‌ی مصاحبه با ۱۵۰ کارگر صنعتی در روزهای بعد از انقلاب است. اما فارغ از موضوع مهم و منظرگاه ویژه‌ای که به انقلاب ۵۷ باز می‌کند، از نظر روش تحقیق و مواجهه با پرسش‌های پژوهشی نیز ارزشی جداگانه برای پژوهشگران علوم اجتماعی دارد. همچنین با توجه به گسترش مبارزات صنفی در سال‌های اخیر، کتاب کارگران و انقلاب ۵۷ می‌تواند به فهم بهتر تلاش‌های دموکراتیک امروز کارگران برای کنترل تولید و مشارکت در اداره‌ی جامعه کمک کند.

درباره‌ی نویسنده:
پروفسور آصف بیات جامعه‌شناس و پژوهشگر برجسته در حوزه مطالعات خاورمیانه، جنبش‌های اجتماعی، و مطالعات شهری است. او استاد جامعه‌شناسی و مطالعات جهانی و منطقه‌ای در دانشگاه ایلینوی در اربانا-شمپین است و پیش‌تر در دانشگاه‌های آمریکایی قاهره در مصر و دانشگاه لایدن در هلند تدریس کرده است. پژوهش‌های او بر انقلاب‌ها، نولیبرالیسم، و زیست روزمره در جوامع خاورمیانه تمرکز دارد. از آثار مهم او می‌توان به سیاست‌های خیابانی: جنبش تهیدستان در ایران، زندگی همچون سیاست؛ چگونه مردم عادی خاورمیانه را تغییر می‌دهند، انقلاب بدون انقلابیون؛ معنابخشی به بهار عربی، و انقلاب را زیستن(زندگی روزمره‌ی بهار عربی)، اشاره کرد.

درباره‌ی گرداننده:
نادر طالبی متولد اهواز، پژوهشگر پسادکتری و مدرس جامعه‌شناسی در دانشگاه هومبولت برلین است. او دوره‌ی دکتری خود را در دانشگاه لنکستر در انگلستان با نوشتن رساله‌ای در مورد دولت و انقلاب ۱۳۵۷ ایران با راهنمایی باب جسوپ به پایان رسانده و پیش‌تر، به‌عنوان پژوهشگر پسادکترا در مرکز تحقیقات اجتماعی اروپایی دانشگاه مانهایم کار کرده است. حوزه‌های تحقیقاتی مورد علاقه‌ی او مهاجرت، انقلاب، ناسیونالیسم و سیاست تولید دانش در مورد خاورمیانه است.