سعید ثابت - کودکی و نوجوانی

در میان شاگردان استاد فرامرز پایور، نامی هست که با نظم، فروتنی و تداوم یادگار آن مکتب پیوند خورده است؛ سعید صدق‌گوی ثابت.
نوازنده، مدرس و آهنگسازی که سنتور را نه فقط نواخت، بلکه آن را همچون زبانِ گفت‌وگو با میراث موسیقی ایران زنده نگه داشت. او از شاگردان مستقیم استاد پایور بود و امروز سرپرست گروه موسیقی «پایور» است؛ گروهی که نیم‌قرن است نامش با موسیقی اصیل ایران درآمیخته است
زادهٔ سال ۱۳۳۸ در تهران، فراگیری موسیقی را از یازده‌سالگی در هنرستان موسیقی ملی آغاز کرد.
از محضر استادان بزرگی چون ارفع اطرایی، اسماعیل تهرانی، اسماعیل واثقی و به‌ویژه فرامرز پایور بهره برد، و تحصیلاتش را تا مقطع کارشناسی ارشد در دانشگاه هنر تهران ادامه داد. از همان سال‌ها، نام او در کنار چهره‌هایی چون هوشنگ ظریف، محمد اسماعیلی، محمد مقدسی، محمد دلنوازی، داوود ورزیده و دیگر اعضای گروه پایور شنیده می‌شد؛ نسلی از هنرمندان که در سکوت و تمرکز، پایه‌های موسیقی دستگاهی معاصر را استوار کردند
سعید ثابت امروز از واپسین نمایندگان مکتب اصیل سنتورنوازی ایران است؛
مکتبی که استاد پایور بنیان گذاشت و در آن، زیبایی موسیقی در خدمت اخلاق و انسانیت معنا می‌یافت. او در گفت‌وگویی گفته است:
«پایور همیشه می‌گفت: اول انسانیت، بعد هنر. تا نود و نه امتیاز انسانی را نگیری، امتیاز هنری معنایی ندارد»
در جهانِ شتاب‌زده‌ی امروز که موسیقی بیش از آنکه برای گوش، برای بازار ساخته می‌شود، ثابت از نسلی است که هنوز به رسالت «آرام نواختن در جهانی پر از صدا» باور دارد. او در گفت‌وگوهایش از تغییر ذائقه مردم و از کم‌رنگ شدن حوصله برای شنیدن سخن گفته، اما در عین حال به نسلی تازه امید دارد؛ نسلی که اگر گوش بسپارد، هنوز می‌تواند زیبایی را بشنود
.آثار و فعالیت‌های او گسترده است:
از همکاری با ارکستر ژونس موزیکال و مرکز حفظ و اشاعهٔ موسیقی ایران تا ضبط مجموعه‌های آموزشی دوره‌های سنتور استاد صبا، پیش‌درآمد و رنگ‌های استاد پایور، و تدریس در دانشگاه هنر، دانشگاه جامع علمی‌کاربردی و هنرستان موسیقی.
او بارها با گروه پایور در ایران و خارج از کشور اجرا کرده و وصیت استادش را چنین ادامه داده است:
«استاد پایور گفتند: گروه پایور نباید هرگز خاموش بماند. ما هم بر همان عهد ماندیم»
سعید ثابت، با دستانی آرام و ذهنی روشن، از سنتور صدایی بیرون می‌آورد که میان علم و احساس، انضباط و آزادی، گذشته و آینده تعادل برقرار می‌کند.
برای او موسیقی نه تزیینِ لحظه، که آیینهٔ تربیت و اخلاق است — چنان‌که خود گفته است:
«سنتور موتور اركستر است؛ اگر نباشد، صدا خالی می‌شود.»
در این گفت‌وگو، خواهیم کوشید از او دربارهٔ میراث استادانش، جایگاه سنتور در اركستر ایرانی، اخلاق در هنر، نسبت میان موسیقی آکادمیک و مکتبی، و آیندهٔ موسیقی بی‌کلام در ایران بپرسیم.
این مصاحبه، تلاشی است برای شناخت نسلی که با عشق، علم و صداقت، نغمه‌های جاودان این سرزمین را از فراموشی نجات داده است.

سعید صدق‌گوی ثابت (زاده ۱۵ اردیبهشت ۱۳۳۸، تهران) نوازنده برجسته سنتور، مدرس موسیقی سنتی ایرانی و سرپرست گروه پایور است. او از شاگردان ممتاز استاد فرامرز پایور به شمار می‌رود و پس از درگذشت استاد، مسئولیت سنگین حفظ و ادامه راه گروه پایور را بر عهده گرفت.

زندگی و آغاز فعالیت هنری
سعید ثابت در سال ۱۳۳۸ در تهران متولد شد. علاقه به موسیقی از کودکی در او شکل گرفت و در ۱۱ سالگی (۱۳۴۹) وارد هنرستان موسیقی ملی شد تا به‌صورت آکادمیک موسیقی را فرا بگیرد. نقطه عطف زندگی هنری او آشنایی و شاگردی نزد استاد فرامرز پایور بود که به او امکان داد تا به عمق موسیقی دستگاهی ایران نفوذ کند و شیوه‌ای خاص و پخته در نوازندگی سنتور بیابد. او همچنین از محضر اساتیدی چون ارفع اطرایی، اسماعیل واثقی و اسماعیل تهرانی بهره برد و تحصیلات عالی خود را با اخذ مدرک کارشناسی ارشد از دانشگاه هنر تهران به پایان رساند.

فعالیت‌های هنری
سعید ثابت از سال ۱۳۵۰ عضو ارکستر ژونس موزیکال بوده و از سال ۱۳۵۹ با مرکز حفظ و اشاعه موسیقی ایران همکاری داشته است. او از اعضای اصلی گروه پایور بود و پس از درگذشت استاد پایور، سرپرستی این گروه را بر عهده گرفت و با حفظ اصالت و روح آثار پایور، به اجرای کنسرت‌های متعدد داخلی و خارجی پرداخت.

از دیگر فعالیت‌های مهم او می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:
همکاری با ارکستر ملی ایران به رهبری فرهاد فخرالدینی
سرپرستی گروه موسیقی ثابت
تدریس سنتور در دانشگاه هنر تهران، دانشگاه جامع علمی کاربردی و هنرستان موسیقی پسران
انتشار مجموعه‌های آموزشی سنتور از جمله:
دوره سنتور (ردیف ابوالحسن صبا)
دوره ابتدایی سنتور فرامرز پایور
مجموعه پیش‌درآمد و رنگ فرامرز پایور

افتخارات
در اردیبهشت ۱۳۹۳، به همراه هوشنگ ظریف و محمد اسماعیلی، در فرهنگسرای ارسباران مورد تجلیل قرار گرفت.