Αρχαιολογικός χώρος Βραυρώνας

Στις όχθες του Ερασίνου ποταμού βρίσκεται το αρχαιολογικό μουσείο και ο αρχαιολογικός χώρος της Βραυρώνας. Λόγω των πολλών υδάτων που δημιουργούν έλη ήδη από την αρχαιότητα, υπάρχει υγρότοπος που φιλοξενεί 170 είδη πουλιών, ερπετά, αμφίβια, θηλαστικά και άλλα. Όπως ήταν φυικό σε ένα τέτοιο μέρος λατρεύονταν η Θεά Άρτεμις.
Στην Βραυρώνα κάθε πέντε χρόνια τελούνταν μια μεγαλοπρεπής πομπή που ξεκινούσε από την Ακρόπολη της Αθήνας και κατέληγε στον σημερινό αρχαιολογικό χώρο και δεν ήταν άλλη από τα Βραυρώνια. Η πομπή αυτή συνοδεύονταν από αγώνες αθλητικούς αλλά και μουσικούς. Επιπλέον σημαντική στιγμή αποτελούσε η γιορτή των Αρκτείων, μια μυστηριακή τελετή στην οποία έπαιρναν μέρος τα κορίτσια που βρισκόντουσαν πριν φτάσουν στην ηλικία της ήβης, δηλαδή της εφηβείας.
Το Ιερό της Αρτέμιδας κτίζεται τον 6ο αι. π.Χ., η Θεά ήταν προστάτιδα των παιδιών, των ζώων, της φύσης και του τοκετού.
Η στοά που έχει που έχει διασωθεί σε ένα μέρος της έγινε περίπου τον 420 π.Χ. και ήταν αφιερωμένη στην Ιφιγένεια. Εδώ πιθανόν έμεναν οι άρκτοι (γυναίκες που υπηρετούσαν τη Θεά), στα δωμάτια που φαίνονται και στο βίντεο στο πίσω μέρος της στοάς. Η Ιφιγένεια λατρεύονταν διότι ήταν κλειδούχος ιέρεια της Αρτέμιδας (8ος αι. π.Χ.) ως χθόνια ηρωίδα. Το κτίσμα είναι από πωρόλιθο και δωρικού ρυθμού. Η Ιφιγένεια έγινε ιέρεια της Αρτέμιδας σύμφωνα με τον μύθο, αφού ο πατέρας της ο Αγαμέμνωνας σκότωσε το ιερό ελάφι της Θεάς και τότε αυτό επέφερε τον θυμό της. Το αποτέλεσμα αυτής της ασβούς πράξης ήταν η Θεά να φέρει άπνοια ώστε τα καράβια των Αχαιών να μην μπορούν να κινηθούν προς την Τροία. Όταν οι τελευταίοι θέλησαν να μάθουν τι πρέπει να κάνουν για να μπορέσουν να σαλπάρουν, ρώτησαν τον μάντη Κάλχα. Ο μάντης απάντησε πως ο Αγαμέμνωνας θα έπρεπε να θυσιάσει την κόρη του. Η Θεά όμως την λυπήθηκε και έβαλε ένα ελάφι στη θέση της, παίρνοντας κοντά της την Ιφιγένεια ως ιέρεια.
Στον χώρο υπάρχει και ο τάφος της. Ο Ευριπίδης στο έργο του «Ἰφιγένεια ἡ ἐν Ταύροις» αναφέρει πως εκείνη πρέπει να γίνει ιέρεια στον τόπο της Βραυρώνας και μάλιστα να ενταφιαστεί εκεί όταν επέλθει ο θάνατο της. Στο σημείο που θα έβαζαν τη σορό της, οι θνητές θα μπορούσαν να εναποθέτουν ρούχα γυναικών που πέθαιναν κατά τη διάρκεια της γέννας. Το μέρος που επιλέχθηκε ήταν ένα σπήλαιο με διαμορφωμένους χώρους στο εσωτερικό, του οποίου όμως ήδη από τα αρχαία χρόνια η οροφή είχε καταρρεύσει. Σήμερα αν ψάξει κανείς θα βρει τον τάφο της, κρυμμένο ταπεινά πίσω από έναν βράχο, δίπλα στα απομεινάρια του ναού της Αρτέμιδας. Επίσης στέγαζε την ιερή οικεία και το ηρώο της, των οποίων μόνο θεμέλια έχουν απομείνει, μάρτυρες του ένδοξου παρελθόντος.
Η υπέροχη γέφυρα που από κάτω της περνάει ο Ερασίνος ποταμός είναι πέτρινη και κτισμένη τον 5ο αι. π. Χ. από πάνω της περνούσαν άμαξες και πεζοί και δίπλα διακριτική η ιερή πηγή απ’ την οποία φαίνεται να ήταν το κέντρο της λατρείας του χώρου απ’ την ίδρυση του ιερού και το νερό της που προέρχεται από φλέβα του Ερασίνου αποτέλεσε μέρος τελετουργιών για τον καθαρμό των πιστών.
Ο Άγιος Γεώργιος, το πιο διακριτικό κομμάτι αυτής της περιήγησης είναι ένα εκκλησάκι των μέσων του 15ου αι. μ.Χ. το οποίο ανακαίνισε και επισκεύασε ο Άγιος Τιμόθεος (1580) ο οποίος ασκήτευε σε κοντινό σπήλαιο στην περιοχή. Ο ίδιος υπήρξε ιδρυτής της Μονής Πεντέλης και επιμελήθηκε και ανανέωσε τις παλιές τοιχογραφίες του ναΐσκου. Το κτίσμα σε ένα μέρος του είναι λαξευμένο πάνω στον βράχο και στέκεται πάνω από προϊμότερα κτίρια, ένα αρχαϊκής εποχής και ένα Χριστιανικής – Βυζαντινής. Ανοίγει στις 23 Απριλίου που γιορτάζει ο Άγιος.
Ο χώρος αυτός από τους αρχαίους εγκαταλείπεται τον 2ο αι. π.Χ. πιθανόν λόγω των πλυμμυρικών φαινομένων που αναφέραμε στην αρχή.
Τέλος θα πρέπει να δώσουμε συγχαρητήρια για την πρωτοβουλία να γίνουν αντίγραφα κάποιων εκθεμάτων του μουσέιου της Βραυρώνας και έτσι να έχουν την ευκαιρία άτομα με προβλήματα όρασης να τα αγγίξουν και να καταλάβουν τη μορφή τους.

Το κενοτάφιο της Ιφιγένειας | Του Κωνσταντίνου Βάσση:
https://istoriodifisgr.wordpress.com/...