Σακχαρώδης διαβήτης τύπου 1 -Type 1 diabetes mellitus

Ο σακχαρώδης διαβήτης τύπου 1 (ΣΔτ1) είναι μια χρόνια αυτοάνοση πάθηση κατά την οποία τα β-κύτταρα του παγκρέατος καταστρέφονται προοδευτικά με αποτέλεσμα την υπεργλυκαιμία. Ο ΣΔτ1 έχει σημαντικές πρώιμες και όψιμες επιπλοκές, μεταξύ των οποίων και η έκπτωση των γνωστικών λειτουργιών. Όντως, σε άτομα με σακχαρώδη διαβήτη και μη ικανοποιητικό γλυκαιμικό έλεγχο μπορεί να επηρεαστεί η μνήμη, η μάθηση και άλλες σημαντικές γνωστικές λειτουργίες. Κατά συνέπεια, θα ήταν πολύ σημαντικό να μπορούσαμε να εντοπίσουμε ήδη από την πρωτοδιάγνωση του ΣΔτ1 εκείνα τα παιδιά και τους εφήβους που έχουν μεγαλύτερο κίνδυνο να επηρεαστεί η μνήμη ή η μάθηση στην πορεία της νόσου. Αυτό θα υποδείκνυε την ανάγκη για πιο στενή και συχνή παρακολούθηση των ασθενών αυτών.
Σε μελέτη που υλοποιήσαμε στο Διαβητολογικό Κέντρο της Α’ Παιδιατρικής Κλινικής του Πανεπιστημίου Αθηνών, χρησιμοποιήσαμε το δάκρυ ως βιολογικό υλικό για να μας δώσει πληροφορίες σχετικά με τη λειτουργία του κεντρικού νευρικού συστήματος, αλλά και των υπολοίπων περιφερικών οργάνων. Από τα 112 δείγματα δακρύων που συλλέξαμε από 56 παιδιά και εφήβους με ΣΔτ1 και 56 υγιείς συνομήλικους, απομονώθηκαν 3302 διαφορετικές πρωτεΐνες. Τα αποτελέσματα της πρωτεομικής ανάλυσης έδειξαν ότι υπάρχουν διαφορές ανάμεσα στις πρωτεΐνες που απομονώνονται από τα δάκρυα των ασθενών με ΣΔτ1 σε σύγκριση με τους υγιείς μάρτυρες. Οι πρωτεΐνες που διαφέρουν σχετίζονται με φλεγμονή, έντονη κινητοποίηση του ανοσοποιητικού συστήματος και την ομαλή λειτουργία των νευρικών κυττάρων. Δείξαμε, επίσης, ότι στους ασθενείς με μη ικανοποιητική ρύθμιση υπάρχει υψηλότερη έκφραση πρωτεϊνών που εμπλέκονται σε ανοσολογικούς μηχανισμούς και φλεγμονή, σε σχέση με τους ασθενείς με ικανοποιητική ρύθμιση.
Σκοπεύω να ακολουθήσω την ίδια μεθοδολογία σε παιδιά και εφήβους με παχυσαρκία. Είναι γνωστό ότι η παχυσαρκία μπορεί να οδηγήσει σε νευροφλεγμονή και να παρατηρηθεί έκπτωση των γνωστικών λειτουργιών. Υποθέτω ότι η μείωση του βάρους σώματος θα οδηγήσει σε αλλαγή του πρωτεομικού προφίλ των δακρύων και θα αποτελέσει κίνητρο απώλειας βάρους στα παιδιά και τους εφήβους της Κύπρου.

Type 1 diabetes mellitus (T1DM) is a chronic autoimmune disease in which pancreatic β-cells are progressively destroyed leading to hyperglycemia. T1DM has significant early and long-term complications, including cognitive decline. Indeed, memory, learning and other important cognitive functions can be affected in patients with diabetes mellitus and poor glycemic control. Consequently, it would be very important to identify those children and adolescents newly diagnosed with T1DM who are at greater risk of impaired memory or learning. This would indicate the need for closer and more frequent follow up of these patients.
In a study we performed at the Diabetes Center of the First Department of Pediatrics of the University of Athens, we used tears as a biological fluid to give us information about the function of the central nervous system, but also of other peripheral organs. From the 112 tear samples we collected from 56 children and adolescents with T1DM and 56 healthy counterparts, 3302 different proteins were isolated. Proteomics analysis showed that there were differences in the expression of tear proteins collected form T1DM patients, compared to healthy controls. The differentially expressed proteins were associated with inflammation, immune system response and the homeostasis of neural cells. We also showed that patients with poor glycemic control displayed higher expression of proteins involved in immune mechanisms and inflammation, compared to patients with better glycemic control.
I intend to follow the same methodology in children and adolescents with obesity. It is known that obesity can lead to neuroinflammation and cognitive decline. I speculate that a reduction in body weight will lead to alterations in the tear proteomic profile and will motivate children and adolescents in Cyprus to lose weight.