NIGHTSTALKER – SWEET KNIFE –ΤΕΧΝΟΠΟΛΗ – 14.09.2025!

Έσβησα το φως. Μου αρέσει πολύ να δραπετεύω καταφεύγοντας στον ύπνο. Σκεφτόμουν συχνά αυτή τη φράση και δεν την καταλάβαινα πλέον πολύ καλά: να δραπετεύω από τι; Εγώ ο ίδιος ονειρεύομαι το όνειρο. Ονειρεύομαι μονάχα ό,τι συμβαίνει στη ζωή μου κάθε μέρα. Όνειρα ουδέτερα, γκρίζα, που δεν εκφράζουν, μου φαίνεται, τίποτε, ούτε επιθυμίες, ούτε τρόμους. Φαίνεται πως έχουμε πολύ βαθιές επιθυμίες. Κάποιοι μπορούν να μας βοηθήσουν να τις συνειδητοποιήσουμε. Θα ήμουν περίεργος να μάθω. Μονάχα δυο-τρεις φορές, νομίζω, έχω δει γαλάζια όνειρα. Όνειρα που λυπάσαι που δεν μπορείς να τα θυμηθείς και να τα αδράξεις την αυγή, όταν πια μπορείς να αγγίξεις μονάχα φευγαλέες σκιές που σβήνουν μέσα στη διαύγεια της μέρας. Κι όλη μας η ζωή φεύγει και χάνεται, ξεφτίζει. Πρέπει να παραιτηθείς. Διαρκώς λέω στον εαυτό μου ότι πρέπει να παραιτηθώ. Δεν είναι μια παραίτηση βαθιά, αληθινή. Πότε πότε η οργή κορυφώνεται. Στην αρχή είναι μια κάποια δυσαρέσκεια που μεγαλώνει μέσα μου, εισβάλλει μέσα μου, με σφίγγει σαν αρπαγή. Όχι, πότε δεν θα παρηγορηθώ, ποτέ δεν θα μπορέσω να ξεχάσω, να μη βλέπω πέρα από αυτόν τον τοίχο που υψώνεται ως τον ουρανό. Πώς να συμβιβαστείς με την άγνοια, μες στην οποία είμαστε βυθισμένοι, παρά τις επιστήμες, παρά τις θεολογίες, παρά τις σοφίες; Από τότε που ήμουν παιδί τίποτε δεν έμαθα και ξέρω πως τίποτε δεν θα μάθω. Τα όρια της φαντασίας που θα ήθελα να καταργήσω. Τα τείχη της φαντασίας θα ήθελα να ανατινάξω. Ποτέ δεν θα καταρρεύσουν και θα πεθάνω το ίδιο αδαής όπως τη μέρα που γεννήθηκα. Είναι ασύλληπτο να μην μπορείς να συλλάβεις το ασύλληπτο. Μπορούν και ζουν τόσο εύκολα μέσα στα τείχη όλοι αυτοί οι τεχνοκράτες, όλοι αυτοί οι πολιτικοί, όλοι αυτοί οι φτωχοί και όλοι αυτοί οι πλούσιοι. Δεν πρόκειται εδώ για αλαζονεία. Δεν θέλω να γνωρίζω περισσότερα από τους άλλους, επιθυμώ να γνωρίζουμε όλοι μας. «Είναι αδύνατον να το φανταστούμε, επομένως ας μη φανταζόμαστε ό,τι είναι αδύνατο να φανταστούμε», γράφει ένας φιλόσοφος, από το έργο του οποίου κατάφερα να διαβάσω μερικές σελίδες, πάει τώρα κάμποσος καιρός, όρθιος σε ένα βιβλιοπωλείο, ρίχνοντας σκόρπιες ματιές στα άκοπα φύλλα ενός βιβλίου.

–Eugen Ionescu: Ο Μοναχικός (μτφρ.) Σοφία Αυγερινού

Περισσότερα για τους Nightstalker τσεκάρετε:
FB: https://web.facebook.com/nightstalker...
Insta:   / nightstalkerband  
Web: https://nightstalkerband.com/
Bandcamp: https://nightstalker.bandcamp.com/
Spotify:https://open.spotify.com/artist/4lypn...
You Tube:    / @nightstalkertv  
Twitter / X:   / nightstalker_gr