Hakiki Müslüman Neden Hasta Olmaz? (Münir Derman (k.s.))

“Allah bize bizden yakın…”
Hazret, “Hablil verid” sırrını hatırlatır: O, şah damarımızdan daha yakındır. Yanaşan kalbe Arş uzak değildir; edep ve secde idrakiyle “yakınlık” dünyada da tadılır . Bu yakınlığın meyvesi, yüzün nurlanmasıdır: “Vücûhun yevme-izin nâdırah… İlâ rabbihâ nâzırah.” Alnı temiz olanlar, cemâl-i ilâhîye kavuşanlardır; Hazret, hakiki mü’minin bu hâli dünyada da sezer olduğunu söyler .
Hocamız aklın payını da yerine koyar: Allah, insana “ilim ve akıl sıfatından bir avuç” vermiştir; akıl, vücud tekâmül ettikçe açılır. Çocukta mükellefiyet yoktur; çünkü taşıyacağı yük değildir. İşte bunun için “mekârim-i ahlâk” talimi gönderilmiştir: Rasûlullah (s.a.v.) ahlâkı tamamlamaya gelmiştir; edep, yalnız elbise iliklemek değil, vücudu “mahfaza” bilip onu tertemiz tutmaktır. Hazret, abdestin ve daima abdestli gezmenin bu edebin zirvesi olduğunu ısrarla söyler .
Helâl lokma – bedenin mahfazası:
“Mideye haram sokmamak” vücudun tekâmülü için şarttır. Helâl gıdanın neşv ü nemâsı, içteki kokuyu paklar; şekil değil, öz istenir. Hocamız, “Nefsen yediğin aldığın gıdan hep helâl olsun ona bak!” diyerek, içteki kaynağı temiz tutmayı emreder . Çünkü dünyada ne ekilirse âhirette o biçilir; cehennem ateşi “dal-odun” değildir, herkes ateşini buradan götürür .
Hastalık – ihtar-ı Rahmânî:
Hazret, dünyevî acının sınıflarını tek tek sayar: maddî, manevî, ruhî, cesedî. Bunlar, çoğu kere sebepleri yanlış kurmanın neticesidir; fakat “bütün hastalıklarda bir ihtar-ı Rahmânî gizlidir”; Allah kulunu kurtuluşa sevk için uyarır . Hatta bazı ağır hastalıklar, “cesede şehidlik mertebesi” kazandırır; ceset sessizce toprağa karışır, ruhun payına düşen arınma büyüktür .
Ateş ve humma:
“Humma benim ateşimdir; kıyamet gününde çekeceği ateşe bedel mü’min kuluma dünyada musallat ederim” mânâsındaki kudsî rivayeti nakleder; hummadan ölenin şehidliğini sayar. Yani zahirde ateş, bâtında rahmettir; dünya ateşi arıtır .
Merhamet ve secde:
Secdeye gönlün alnıyla kapılanın evine meleklerin uğrayacağını söyler; merhameti “on dörtte bir peygamberlik” olarak anlatır; bir “ah” ve bir damla gözyaşının cehennem ateşini söndürecek kadar kıymetli olduğuna işaret eder (Hazret bu menkıbeleri defalarca beyan eder) .
Dünya–âhiret terbiyesi:
Dünyevî azap, ruhun üzerine çöker; ruhun ızdırabını çektiği şey, çoğu zaman dünyadaki sebeplerin yanlış terkip edilmesidir. İnsanın “akıl–nefis–ruh” terkibi anlatılır; ölüm, Azrâil’in refakatiyle ruhun geldiği yere gidişidir .
Netice – Hakiki Müslüman neden hasta olmaz?
Hazret’in cevabı; seherde uyanış, az yemek, öfkeye set, helâl lokma, abdestli edep, gıybet ve yalandan kaçınmak… Mahfaza temiz tutulur; hastalık gelirse “hediye” hükmünde olur, kirleri siler. O vakit, “Vücûhun yevme-izin nâdırah” tecellî eder; alınlar temizlenir, yüzler parlar .
Hazret’in diliyle:
“Önünü iliklemek değil ağam! Mahfazayı korumaktır. Abdest edeptir. Helâl lokma, kalbin kandilidir. Hiddeti söndür, seherde kalk; Allah’ın otağı olan şu vücudu kirletme. Hastalık gelirse korkma; hediyedir, temizler.”