Bolko von Hochberg, Barcarola "La notte tace", op. 16

Ze świata mitycznej sielanki, dzięki kolejnej pieśni Bolka von Hochberga, przenosimy się w krajobraz weneckiej laguny, srebrzonej światłem księżyca. Duet „La notte tece”, op. 16 to Barkarola, czyli utwór nawiązujący do tradycyjnych pieśni weneckich gondolierów.
Oryginalną partyturę duetu zadedykował Hochberg Zelii Trabelli-Bettini (1836-1892) – znanej w swoim czasie francuskiej śpiewaczce operowej, którą poza niemieckim kompozytorem wielbił także sam George Bernard Shaw.

Tekst pieśni prezentujemy we włoskim oryginalne oraz w przekładzie Michała Dębowskiego.

„Noc jakże cicha”

Noc jakże cicha, tłumi nikłe blaski,
wyłania z oddali lido pejzaż płaski,
zza gór już powstaje tarcza drogiej luny,
by srebrzyć bladym światłem horyzont laguny.

O silne wiosło, uderz w morza fale!
I lido kuj odmęty niczym w twardej skale!
Lecz lęku nie czuj w sercu gdy księżyc zaświeci,
bo srebrną poświatą laguny blask wznieci!

O wiosłuj, pośpiesznie, pośpiesznie, z ochotą!
bo oto kochanka już czeka z tęsknotą.
O silne wiosło, uderz w morza fale!
I lido kuj odmęty niczym w twardej skale!

„La notte tace”

La notte tace, splende il creato
da lungi mostrasi il lido amato;
dai monti sorge l´amata luna,
ed inargenta la mia laguna.

Robusto remo, batti sul mar!
al lido, al lido, a follegiar!
Or piu non temer ma splendi o luna!
Spargi d´argento la mia laguna!

Affretta, affretta, o rematore, voga!
con ansia t´attende amore.
Robusto remo, batti sul mar!
al lido al lido, a follegiar!

Wykonanie:
Kamil Piotr Grabowski / pianist
Iwona Sobotka
Agnieszka Rehlis

Nagranie zrealizowano dzięki dofinansowaniu Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego w ramach programu Narodowego Centrum Kultury w ramach programu #kulturawsieci