real/sajko - demon już we mnie nie drzemie, a lunatykuje

śmierć lp.

tekst;
patrząc na moje byłe czułem, że coś serce chwyta
a to dłonie tych suk, co zdołały mi je wyrwać
już nie chce widzieć ludzi, choć i tak jestem ślepy
gdy czuję jak mi z dłoni pierdolone życie leci
nie mam przyjaciół, no bo każdy się odwrócił i chuj
nie byłby w stanie mnie pokochać chyba nawet bóg
się pytają o mą przyszłość, o plany na jutro
a mój jedyny plan to ten na samobójstwo
chore miejsce, ja nie chciałem tu trafić
najmocniej w świecie, to bym nie chciał do niego trafić
żyje, ale kurwa jak martwy
to pojebany świat, ja się nie potrafię nawet zabić
lepiej będzie jak się otworzysz na ludzi - pomyśl
szkoda, że nie wiesz, że jestem puszką pandory, sorry
nie wiem kiedy siebie zmienię, to mój stary numer
demon już we mnie nie drzemie, a lunatykuje
moje miejsce na ziemi na pewno nie jest na ziemi, skoro
będzie mi dobrze dopiero kilka metrów pod nią
nie wale ścieżek - to tak swoją drogą
tak jakbyś jeszcze raz chciał nazywać mnie ćpunem, cioto
niech cię nie zdziwi, że w ogóle nie chce żyć gdy
nic nie sprawia, że czuję się szczęśliwszym
od dwóch lat szukam szczęścia gdziekolwiek, uwierz
ale i tak gdzie bym nie szedł, to się potem zgubię
duchy ciągle widzę co noc i nie dają spać
moje marzenia wciąż płoną, a w nich cały świat
diabeł nadal stoi obok, a ja taki sam
bo się nic nie zmienia
mam chory łeb jak efes
mam dość już życia w stresie
żyję w tym chorym świecie
gdzie śmierć to wybawienie
nie wiem gdzie iść dalej
i nawet nie wiem po co
skoro te wszystkie drogi
gdzieś się na pewno kończą