Çağlayan Yalnızca Bir Dergi Değil I Özel Program

Biz, inananlar, öyle her şeyimizi kaybetmeyiz.
Kimsemiz, hiçbir şeyimiz kalmasa, bizim evvela Allah’ımız vardır.
İnanıyorsak, ideallerimiz vardır bizim, hayallerimiz vardır, ümitlerimiz vardır.
Payımıza düşen, dünyalara bedel manevi miraslar vardır.
Biz, inananlar, Allah’ın izniyle, yaşayan ölüler olmayız.
Son nefesi vermeyi değil, her nefesi doğru vermeyi dert ederiz.
Her nefesi dolu dolu vermeyi…

Biliriz ki herkes illa göçer, bazısı hoş bir sada bırakır.
Ve kimi göçer… Ardında koskoca bir dava bırakır…
O gün… Bizim için… Yeniden doğmak zamanıdır…
Yeniden doğmak, her şeyden evvel yeniden donanmaktır.
Yeniden beslenmek, yeniden keşfetmek, yeniden dolmaktır.
Kırk yıldır görüp alıştığına bir başka gözle yeniden bakmaktır.
Bazen, sadece ”Neden?” diye sormaktır.

Ve bir dertli kalemin, kırk yıldır, aslında bize mektup yazdığını anlamaktır…
Zaman hem yeniden doğmak, hem belki de itiraf zamanı…
Biz, kırk yıldan fazladır, bazen zarfını bile açmadığımız mektuplar aldık.
Sanki onlar bize değil, ele âleme yazılmış gibi…
Hiç sormadık; neden yazıyor, neden yazdırıyor, neden arandığında bile, en hasta
olduğunda bile, son günlerinde bile, tasarımından imlasına her şeyini dert ediyor.
Neden her sene değil, her ay soruyor: Bu dergiyi kaç kişi okuyor?
İtiraf edelim, belki çoğumuz Hocaefendi’nin hatırı için abone olduk.
Ama belki çoğumuz, Hocaefendi’nin hatırı için bile onu anlamaya çalışmadık…
Çağlayan yalnızca bir dergi değil, farkına varamadık.

Başlarında Hocaefendi, onlarca dertli insanın, bizimle irtibat kurmaya çalıştığını;
Bizi zinde, bizi diri, bizi sapasağlam tutmak için çırpındığını anlayamadık.
Dergiyi kaç kişi okuyor sorusu, yalnızca rakamdan ibaret değilmiş meğer.
Biz kaç kişiyiz, bu mektup kaç kişiye ulaşıyor, kaç kişi ses veriyor demekmiş…
Çağlayan yalnızca bir dergi değil…

Abone olup, vicdanımızı rahatlatacağımız bir teferruat hiç değil.
Belki de en çok yazılı esere sahip topluluğun, günlük hayat dozları aslında.
Kitaplıklarda dizili cilt cilt eserlerden süzülen dolu dolu damlalar.
İlhamını başka yerden değil, evvela Kur’an’dan alan kıymetli pırlantalar:
Sırf biz düşünüp anlayalım diye…
O eski Sohbet-i Cânan tadını, o özlenen havayı her gün yeniden tadalım diye…
Yalnız birimizin değil, çoluk çocuk tüm ailemizin ruhuna şifa olsun diye…

Çağlayan yalnızca bir dergi değil…
Dünyanın dinden koptuğu dönemde, dinin dünyadan kopuk olmadığının ispatı.
Çağlayan, Sızıntı’nın fazlası.
Bilimden fazlası, tarihten fazlası, edebiyattan fazlası, bu hayattan fazlası.
Aklımıza ve kalbimize hücum eden onca kire karşı duran bir hakikat limanı.
Biz beslenebilelim, biz anlayabilelim ve biz herkese anlatabilelim diye…

Biz, inananlar…
Biz yeniden doğar ama asla sıfırdan başlamayız.
Devraldığımız mirasların ve emanetlerin üzerine kurulur binalarımız.
Bir yanda davamız, hayallerimiz vardır, diğer yanda can suyu kaynaklarımız.
Ondandır ki nimetin şükrünü eda etmek en çok bizim üzerimize düşer.
Kıymet bilmemek yahut şifayı uzaklarda aramak en çok bizden öteye düşer…
Bize hatırlamak düşer…

Biz, en başta, öğrendiğimiz için girdik bu yola, okuduğumuz için devam ettik.
Şimdi, her şeye yeniden başlarken, bilmemek, okumamak yakışmaz bize.
Yürüdükçe, yola devam ettikçe, her adımda yeniden öğrenmek düşer bize.
Her adımda, her gün, her ay yeniden tazelenmek düşer…

Çağlayan bir dergi değil…
Çağlayan adı bile sadece hedef değil, bir dua aslında.
Aramızda en dertli olanın senelerce inanarak ettiği bir dua.
Madem ki şimdi o gitti ve biz geride kaldık;
Her birimize, en eskimize, en yenimize, hepimize, o duaya amin demek düşer.
Yalnız o kıymet verdi diye değil, biz kıymetini bilelim diye.
Bize yazılan bir mektubu cevapsız bırakmak bize yakışmaz diye…

Biz, inananlar…
Bizim birimiz uçup gider, binimiz yeniden doğarız…
Kırk küsur sene boyunca, bizden biri, en dertlimiz, bizim için yazdı, yazdırdı.
Bugün, yine bizden birileri, bizim için yazmaya, yazdırmaya devam ediyor.
Bıkmadan, usanmadan, birileri o derdi taşımaya devam ediyor…
Çünkü bugün, tam da o gündür…

Bugün…
Bizim için…
Yeniden doğmak zamanıdır…


---------------------------------------------------