جنگ بزرگ اهلسنت با وهابیت║پشت پرده تکفیر سلفی ها و غیرمقلدین توسط علمای بزرگ اهل سنت ایران + افشاگری

جنگ بزرگ اهلسنت با وهابیت║پشت پرده تکفیر سلفی ها و غیرمقلدین توسط علمای بزرگ اهل سنت ایران + افشاگری
مقدمه و ریشه‌شناسی وهابیت از دیدگاه اهل سنت
در بررسی تاریخ و ریشه‌های تفکر وهابیت، واکاوی دیدگاه‌های علمای برجسته اهل سنت، به‌ویژه شخصیت‌های معاصری همچون مولوی محمدعمر سربازی، اهمیتی بنیادین دارد. این رویکرد نشان می‌دهد که نقد وهابیت، موضوعی صرفاً شیعی نیست، بلکه ریشه در متون و باورهای اصیل علمای احناف و بزرگان اهل سنت منطقه دارد. مولوی سربازی به عنوان یکی از تأثیرگذارترین علمای حنفی در سیستان و بلوچستان، با صراحت در آثار خود به تبارشناسی این فرقه پرداخته و بر تفاوت‌های ماهوی آن با مذاهب چهارگانه اهل سنت تأکید ورزیده است.

تمایز وهابیت از مذاهب اربعه اهل سنت
بررسی متون تاریخی و فقهی نشان می‌دهد که وهابیت، نه یک مذهب پنجم در کنار حنفی، شافعی، مالکی و حنبلی، بلکه جریانی متفاوت و بعضاً در تضاد با اصول این مذاهب است. نام‌گذاری این گروه به «وهابیت» نه توسط شیعیان، بلکه توسط علمای اهل سنت و به تبعیت از نام محمد بن عبدالوهاب صورت گرفته است. این نام‌گذاری واکنشی به ادعاهای این جریان برای انتساب خود به سلف صالح بوده است؛ ادعایی که بسیاری از علمای اهل سنت، از جمله مولوی سربازی، آن را رد کرده و بر تمایز آشکار میان سلفی‌گری واقعی و تفکر وهابی تأکید کرده‌اند.

انحرافات اعتقادی و دیدگاه تکفیری
یکی از چالش‌های اصلی در مواجهه با تفکر وهابیت، رویکرد تکفیری این جریان نسبت به سایر مسلمانان، از جمله پیروان مذاهب اربعه اهل سنت است. منابع متعدد از علمای اهل سنت گواهی می‌دهند که محمد بن عبدالوهاب و پیروانش، با تفسیری خاص و انحصاری از دین، دایره اسلام را تنگ کرده و بسیاری از مسلمانان را به شرک و کفر متهم نموده‌اند. این رویکرد افراطی، نه تنها شیعیان، بلکه اکثریت جامعه اهل سنت را نیز هدف قرار داده و آن‌ها را از دایره توحید ادعایی خود خارج دانسته است.

حرمت اماکن مقدسه و توسل در مذاهب اسلامی
موضوع توسل و احترام به اماکن مقدسه، یکی از نقاط افتراق اساسی میان وهابیت و سایر مسلمانان است. در حالی که مذاهب اسلامی، از جمله احناف و شوافع، توسل به اولیای الهی و احترام به قبور بزرگان دین را جایز و حتی مستحب می‌دانند، تفکر وهابی این اعمال را مصداق شرک برمی‌شمارد. استدلال‌های قرآنی و روایی علمای اهل سنت، مانند استناد به آیه ۶۷ سوره مائده در خصوص حفظ و پاسداری از پیامبر (ص)، نشان‌دهنده عمق باورهای مشترک میان شیعه و سنی در تکریم شعائر الهی و مخالفت با تخریب آثار اسلامی است.

نقش سیاسی و تاریخی شکل‌گیری وهابیت
مطالعات تاریخی حاکی از آن است که ظهور و گسترش وهابیت، پیوندی ناگسستنی با تحولات سیاسی منطقه نجد و حمایت‌های خارجی داشته است. اتحاد میان محمد بن عبدالوهاب و محمد بن سعود، با پشتیبانی قدرت‌های استعماری وقت، بستری را فراهم کرد تا این تفکر با استفاده از ابزار نظامی و خشونت، بر بخش‌هایی از جهان اسلام مسلط شود. این پیشینه تاریخی، ماهیت سیاسی این جریان را در کنار ادعاهای دینی آن برجسته می‌سازد و هشداری برای هوشیاری در برابر اهداف پشت پرده این حرکت‌هاست.

نقدهای درون‌مذهبی و مخالفت خانواده عبدالوهاب
جالب توجه است که نخستین مخالفت‌ها با اندیشه‌های محمد بن عبدالوهاب، از درون خانواده و نزدیکان او برخاست. پدر و برادر وی که از علمای حنبلی بودند، با درک خطرات و انحرافات موجود در تفکرات او، به مقابله علمی و نگارش کتاب در رد نظریاتش پرداختند. این مخالفت‌های اولیه از سوی نزدیک‌ترین افراد، سندی محکم بر عدم انطباق آموزه‌های وهابیت با سنت‌های اصیل اسلامی و حتی مذهب حنبلی است که آن‌ها مدعی پیروی از آن هستند.

تجسیم و دیدگاه‌های خداشناسی در وهابیت
در حوزه خداشناسی، یکی از نقدهای جدی وارد بر وهابیت، گرایش به تجسیم و قائل شدن مکان و جهت برای خداوند است. این دیدگاه که با اصول توحیدی مورد اجماع مسلمانان در تضاد است، خداوند را دارای جسم و محدود به مکان معرفی می‌کند. علمای اهل سنت با استناد به آیات محکم قرآن و روایات معتبر، این گونه برداشت‌های ظاهری و سطحی را مردود دانسته و بر تنزیه ذات باری‌تعالی از صفات مخلوقات تأکید ورزیده‌اند.

تحریف مفاهیم و سوءاستفاده از نام سلف
وهابیت با مصادره مفهوم «سلف صالح»، تلاش کرده است تا خود را تنها پیروان راستین صحابه و تابعین معرفی کند. اما بررسی دقیق آثار علمای اهل سنت نشان می‌دهد که این ادعا فاقد وجاهت علمی و تاریخی است. علمای مذاهب اربعه، با تفکیک میان سلفی‌گری اصیل و برداشت‌های انحرافی وهابیت، تصریح کرده‌اند که پیروی از سلف به معنای تکفیر سایر مسلمانان و نفی دستاوردهای فقهی و کلامی قرون متمادی نیست و وهابیت در واقع مسیری خلاف اجماع امت را پیموده است.

خطر تفرقه و اهمیت وحدت اسلامی
هدف غایی طرح مباحث انتقادی پیرامون وهابیت، نه ایجاد تفرقه میان شیعه و سنی، بلکه شناخت دشمن مشترکی است که کیان اسلام و وحدت مسلمین را تهدید می‌کند. تأکید بر اشتراکات و مرزبندی با جریانات افراطی که همزیستی مسالمت‌آمیز مذاهب را برنمی‌تابند، راهبردی حیاتی برای حفظ انسجام جامعه اسلامی است. شناخت ماهیت تکفیری وهابیت، به پیروان همه مذاهب کمک می‌کند تا با هوشیاری بیشتری در برابر توطئه‌های تفرقه‌افکنانه ایستادگی کنند.

نتیجه‌گیری و لزوم هوشیاری دینی
در نهایت، بازخوانی نظرات و فتاوای علمای بزرگ اهل سنت در رد وهابیت، چراغ راهی برای نسل جوان و جویندگان حقیقت است. وصیت‌نامه‌ها و آثار بزرگانی چون مولوی سربازی، هشداری جدی برای دوری از تفکرات افراطی و حفظ اصالت دینی است. تأکید بر فرار از بدعت‌ها و تمسک به آموزه‌های اصیل اسلامی، پیامی است که از دل این متون برمی‌آید و بر لزوم مرزبندی شفاف با جریاناتی که به نام اسلام، تیشه به ریشه وحدت و اعتقادات مسلمین می‌زنند، اصرار دارد.

#مناظره_دینی
#اسلام
#شیعه
#سنی
#وهابیت