ریشه در خاک

🔺ریشه در خاک

🔸#فریدون_مشیری (۱۳۰۵ - ۱۳۷۹) شاعر مهربانی و آشتی، پلی بود میان شعر سنتی و شعر نو (نیمایی). در دورانی که بسیاری از شاعران روشنفکر، شعرهای پیچیده و سنگین می‌گفتند، مشیری با زبانی ساده، زلال و صمیمی شعر می‌گفت که مردم کوچه و بازار هم آن را می‌فهمیدند و با آن عاشق می‌شدند.

🔸شعرهای او سرشار از احساسات انسانی، عشق، صلح و دوستی است. او برخلاف برخی هم‌عصرانش که نگاهی کاملاً سیاه و تلخ داشتند، همیشه روزنه‌ای از امید و نور را در شعرهایش باز می‌گذاشت (دقیقاً مثل پایان‌بندی همین شعر «ریشه در خاک»).

🔸مشهورترین اثرش شعر «کوچه» (بی تو مهتاب شبی...) است که تقریباً تمام ایرانیان آن را حفظ هستند. شعر «ریشه در خاک» مانیفست وطن‌دوستیِ اوست؛ نمادِ وفاداری به سرزمین، حتی در سخت‌ترین روزها.

درباره ویدیو

🔸شاید فکر کنیم این کلمات همین دیروز نوشته شده‌اند، اما فریدون مشیری شعر «ریشه در خاک» را سال‌ها پیش سرود؛ درست در روزگاری که مثل امروز، موجی از تردید، رفتن و دل‌کندن سایه انداخته بود.

🔸این شعر، گفت‌وگویی ابدی است میان دو پاره از وجود همه ما:
یکی خسته است، دل‌شکسته از خشکی و طوفان، چمدان بسته که برود... و دیگری که پاهایش را در خاک سفت کرده و می‌گوید:
«من اینجا ریشه در خاکم».

🔸مشیری در این شعر، کسی را که می‌رود قضاوت نمی‌کند، بر زخم‌هایش بوسه می‌زند و به او حق می‌دهد. اما با صدایی لرزان و محکم یادآوری می‌کند که «حیات» تنها نفس کشیدن نیست؛ «حیات» وصل بودن به ریشه است، حتی اگر ساقه در باد بشکند.

❤️این اجرا تقدیم به مادرم ایران، و به تمام کسانی که با وجود تمام زخم‌ها، هنوز به طلوع خورشید ایمان دارند.

شعر: #فریدون_مشیری
خوانش: #علی_غفاری_مرندی

#ایران #فریدون_مشیری #دکلمه #ریشه_در_خاک #وطن #شعر_معاصر #امید #آگاهی #ادبیات