Elaj Riste, elaj - Marija Dimkova

Kostadinka Palazova, Petranka Kostadinova, Vidanka Georgieva, Marija Dimkova, Mary Minas, Atina Apostolova, Bapchorki, Kosturchanki, Vodenki, Meglenki,...
from blogspot:
ЖИВЕЕ ВО ШТИП ЗАЕДНО СО ПЕСНИТЕ ОД ВОДЕНСКО
Марија Димкова често пеела и во Егејска и во Пиринска Македонија, а осбено ќе го памети настапот во Рожденскиот манастир, кај гробот на Јане Сандански. Снимила шеесетина песни од Егејската Македонија, најмногу за МРТВ, од кои 12 се на нејзиното прво цеде "Песни од Егејот", кое излезе пред неколку години. Нема пари за на носачи на звук да ги стави и другите изворни песни од Воденско.

Јас сум единствената солистка од Воденско. Жал ми е што нема многу повеќе. Не смееме да дозволиме тој фолклор да згасне. Го преживеав егзодусот, преживеав и многу други маки и страдања, но никогаш не потклекнав, за што најмногу ми помогна љубовта кон македонскиот фолклор и песна. Песната егејска ми ги излекува раните на душата - вели Марија.

А, преживеала многу рани. Најдлабоката и најтешката од егзодусот на Македонците од Егејска Македонија. Таа имала само три години кога нејзиното семејство меѓу првите во 1945 година од родното село Горно Пожарско, Воденско, побегнало во Вардарска Македонија. Преку планините, прво стигнале во Мариово, каде што, во селата Старавина и Градешница, а потоа и во прилепското Сенокос, живееле две години. Преселбата многу влијаела на Марија и на нејзиното братче, една година помладо од неа. Таа одвај преживеала, а нејзиниот брат починал пред нејзините очи, на мазга, во рацете на мајка си, кога се враќале од прилепската болница.

Татко ми беше градежен работник. Многу вреден човек. Работеше од утро до мрак и во делник и на празник. Одгледувавме и тутун. Само со макотрпна работа можеше да се прехрани 12-членото семејство и да се купи куќа - се сеќава Димкова, чие моминско презиме е Николовска.

Во 1963 година се омажила во Штип, со врсникот Стојан Димков, исто така од Воденско, од соседното Долно Пожарско, кој денес е истакнат активист за правата на Македонците во Грција и претседател на здружението "Македонски Егеј" од Штип. Денес се пензионери и баба и дедо на петмина внуци. Живеат среќно во новата семејна куќа во штипската приградска населба Балканска, во која од илјада жители половината потекнуваат од Егејска Македонија.

Марија најмногу во животот ќе ја памети 1989 година, кога успеале да добијат виза и да отидат со сопругот да ги видат родните огништа во Воденско. Од нејзината куќа во Горно Пожарско не останало речиси ништо. Од куќата на Стојан во Долно Пожарско останал само еден ѕид од камен. Седнале покрај него и долго плачеле. Тагата малку им поминала откако се виделе со многуте роднини во Воденско. Тогаш Марија го имала и првиот свој настап како пејачка во Егејска Македонија.