#اصلاح‌طلبان

این #مناظره بین #اسفندیارعبداللهی تحلیلگر سیاسی و #روزنامه_نگار با داوود پرچمی استاد دانشگاه شهید بهشتی در رسانه «آن» درباره بیانیه جبهه اصلاحات برگزار شد در این مناظره آقای اسفندیار عبداللهی به عنوان مدافع بیانیه‌ی جبهه اصلاحات و آقای پرچمی به عنوان مخالف بیانیه‌ی مذکور حضور پیدا کردند.

اصل ویدیو در اختیار رسانه میزبان (on)است و ما در اینجا فقط از صدای این برنامه استفاده کرده ایم. به نظر به زودی ویدیوی آن منتشر می شود. البته بیم آن می رود که رسانه آن بخش هایی از این مناظره را سانسور کنند. به همین دلیل بود که مستقلا صدا را ضبط کردیم.
مخالفان بیانیه چه گفتند؟
مخالفت اصولگرایان با بیانیه جبهه اصلاحات و پیشنهاد مذاکره با آمریکا، آن هم در شرایطی که کشور یک جنگ ۱۲ روزه را پشت سر گذاشته است، امری طبیعی و قابل پیش‌بینی بود. به‌ویژه آنکه برخی واکنش‌های تندی نشان دادند و این بیانیه را نوعی «پاس گل به دشمن» معرفی کردند. روزنامه کیهان در گزارشی با عنوان «بیانیه جبهه اصلاحات، یا ترجمه فارسی سخنرانی نتانیاهو» به نقد آن پرداخت. حسین شریعتمداری هم در یادداشتی نوشت: «ستون پنجم دشمن اگرچه همه تلاش خود را به کار می‌گیرد که شناخته نشود، ولی همخوانی و همسویی آن با اهداف اعلام‌شده دشمن می‌تواند نشانه‌ای از هویت اجاره‌ای آنها باشد.»

صادق محصولی، دبیرکل جبهه پایداری، نیز از این بیانیه انتقاد کرد. او همچنین این بیانیه را بهانه‌ای برای تاختن به مقاله اخیر محمدجواد ظریف درباره تغییر پارادایم قرار داد. محصولی نوشت: «از مسئولین محترم کشور انتظار می‌رود این بار به شکلی ورود کنند که متوهمان براندازی بفهمند بین برخورد با خیانت و حماقت تفاوت اساسی وجود دارد.»

روزنامه اصولگرای خراسان نیز تاکید کرد: «# بیانیه_جبهه_اصلاحات را می‌توان بیش از هر چیز، اعلام رسمی عبور این جریان از دولت مسعود پزشکیان و گفتمان او دانست. این عبور نه‌تنها سیاسی بلکه ماهوی است. در سالگرد یک‌سالگی دولت، بیش از آنکه حامل پیام تازه‌ای باشد، بیشتر به منزله خنجری پنهان بر پیکره دولت تلقی می‌شود.»

دفاعیات موافقان اصلاح‌طلب از بیانیه جنجالی

با وجود مخالفت‌های گسترده، برخی چهره‌های سیاسی از این بیانیه دفاع کردند. ابراهیم اصغرزاده در گفت‌وگو با جماران تأکید کرد: «منتقدان بیانیه جبهه اصلاحات عملاً با امنیتی‌سازی فضای سیاسی و نشاندن این جبهه در کنار دشمن، همان کاری را می‌کنند که سال‌ها امثال حسین شریعتمداری‌ها و مفسران صداوسیما انجام داده‌اند؛ یعنی برچسب‌زنی برای خفه کردن گفتمان اصلاحی.»

او همچنین در پاسخ به انتقادات حمیدرضا جلایی‌پور گفت: «بیانیه جبهه اصلاحات نه‌تنها فول درشت نبود، بلکه فول درشت روشی است که برخی مدعیان اصلاح‌طلبی در پیش گرفته‌اند. این روش یعنی مصادره پروژه وفاق ملی به اصلاحات میلی‌متری، امنیتی‌سازی گفتمان اصلاحی و ایستادن در کنار اقتدارگرایان به اسم اصلاحات. اگر اصلاح‌طلبی بخواهد باقی بماند، باید مرز خود را با این منطق روشن کند.»

صادق زیباکلام، استاد دانشگاه، نیز این بیانیه را واقع‌بینانه دانست. او گفت: «این بیانیه به نفع مردم ایران، آینده کشور و حتی خود نظام است.» حزب اتحاد ملت هم تنها حزبی بود که برخلاف سایر احزاب اردوگاه چپ، حمایت خود را از این بیانیه اعلام کرد.

با این حال، بیانیه جبهه اصلاحات، فارغ از درستی یا نادرستی محتوای آن، بار دیگر نشان داد که هر حرکت سیاسی در فضای پرتنش امروز ایران می‌تواند بازتاب‌هایی فراتر از نیت اولیه داشته باشد. در شرایطی که جامعه زیر فشار بحران‌های اقتصادی و امنیتی قرار دارد، کوچک‌ترین موضعگیری سیاسی برخلاف جریان اصولگرایی می‌تواند به ابزاری برای جناح‌های رقیب بدل شود. از همین رو، به نظر می‌رسد اصلاح‌طلبان بیش از هر زمان دیگر نیازمند رصد وضعیت سیاسی و جو سیاسی حاکم بر جامعه و حاکمیت و اعمال آن در متن بیانیه‌ها و مواضع خود هستند؛ چراکه هزینه یک تصمیم شتاب‌زده، می‌تواند بسیار بیشتر از دستاوردهای احتمالی آن باشد. از سوی دیگر اگر بیانیه صادر شده مانند این بیانیه برخلاف جو سیاسی حاکم باشد، می‌تواند یک پاس گل عالی برای مخالفان و منتقدان صادرکنندگان باشد.