O Miño, un río de encontros

"Eiquí tedes o Miño, o río máis grande e caudaloso de Galicia, nacido na serra de Meira e fluíndo ata o Atlántico. Máis que un río, o Miño está profundamente arraigado no imaxinario galego, representando a fertilidade e a vida nas cidades de Lugo, Ourense e Tui.

O Miño, nos seus últimos 76 quilómetros, é unha fronteira entre Galicia e Portugal, denominada 'raia húmida'. Porén, esta fronteira é máis unha zona de intercambio cultural, económico e lingüístico, onde se cruzan tradicións e costumes.

O noso percorrido comeza no embalse de Frieira, onde o Miño se converte en fronteira. Nas dúas beiras do río, atopamos oito concellos galegos e cinco municipios portugueses, cada un cunha cultura, paisaxe e personalidade propias.

Estas terras compartían unha historia e identidade común moito antes de que o Miño se convertese en fronteira. Esta realidade é evidente nos numerosos petróglifos que poboan as dúas beiras do río, así como nas estruturas habitacionais da Idade do Ferro.

As relacións entre as dúas beiras sempre foron intensas, e o Miño serviu de espello para dúas comunidades irmás. Hoxe, a economía de ambas márgenes segue entrelazada, con intercambios comerciais regulares. Ademais, as tradicións e crenzas compartidas sinalan unha identidade común, como se pode ver nos cruceiros e petos de ánimas.

A lingua tamén é unha mostra desta identidade compartida. O galego e o portugués, nacidos da mesma terra, conviven en formas dialectais únicas, resultado da intensa relación que sempre uniu aos habitantes de ambas beiras do río.

Dous países, un río, un territorio. Dúas beiras que comparten paisaxe, cultivos e formas de vida. A pesar da liña imaxinaria que chamamos fronteira, a realidade é que a raia húmida representa un espazo de encontro e confluencia de culturas."