رادمان پورماهک (یعقوب لیث صفاری) - ۴ آبان

کاری از گروه مستر اف پرشیا، تقدیم به همه ایرانگرایان راستین

۴ آبان ماه - رادمان پورماهک (یعقوب لیث) .
شهرت : زنده کردن زبان پارسی. قیام برای استقلال، مبارزه با تازیان. جنبش ایرانگرایی و رنسانس ایرانی.
مکان: در کنار ارامگاه او در روستای شاه آباد دزفول ( در سرتاسر ایران بصورت سمبلیک) .

🔥 #کارزار_ملی_نافرمانیهای_مدنی 🔥
🔥✨✨ #ستاد_۷_آبان ✨✨🔥
✨با شعار✨
🔥 ۷ آبان همه با همیم 🔥


🔴بر طبل سرنگونی رژیم خواهیم کوبید 🔴
پاینده ایران
تابنده فرهنگ پرشکوه ایران زمین

http://iranrenaissance.com
  / iranrenaissance  
  / iranrenaissance  
  / iranian_renaissance  
https://t.me/joinchat/AAAAAENyd0UYWRk...
https://t.me/IIRCF

------------------ برگرفته از برگه خلیج فارس

گرامی باد ۱۱۷۶مین سالگرد زادروز "پدر زبان پارسی" و رهاننده ایرانزمین "رادمان پور ِ ماهک" (یعقوب لیث).


"درفش کاویانی با من است و امیدوارم که به یاری فرّ آن بر همه ی ملتها برتری یابم."[1]
رادمان پور ماهک (در نامه خود به المتعمد خلیفه عباسی)

یکهزار و یکسد (-صد) و هفتاد و شش سال پیش (چهارم آبان ۱۵۶۸ ایرانی[2]، برابر با ۲۵ اکتبر ۸۴۰ میلادی)، در چنین پُر فرخنده روزی که برابر با جشن باستانی آبانگان است، یکی از میهنپرسترین، شایسته ترین و پرافتخارترین فرزندان ایرانزمین، شهنشاه رادمان پور ماهک (نام اسلامی یا مسلمان شده او "یعقوب لیث صفّار")، در روستای 'کَرنین' (قرنین) از توابع "زَرَنگ" (زرنج) در جنوب خاوری ایران در استان سیستان[3] چشم به جهان گشود.

شهنشاه رادمان پور ماهک نه تنها بنیاد فروپاشی دستگاه ستمگری تازیان و آزادسازی ایران از اشغال آنان را بپا کرد، بلکه در زنده سازی فرهنگ باستانی ایران کوشا و بنیاد زبان "پارسی نو" (فارسی) را بنا نهاد.[4]

.
== رهاننده ایرانزمین
این پادشاه میهنپرست ایرانی، که در روز ۲۲ فروردین ۱۵۸۹ ایرانی، برابر با ۱۰ آوریل ۸۶۱ میلادی، در سن ۲۱ سالگی در سیستان برتخت پادشاهی نشست، در طی ۱۸ سال فرمانروایی و پادشاهی توانست، همه بخش های خاوری ایران (شامل استان های خاوری مروز ایران، بهمراه تاجیکستان، ازبکستان، جنوب ترکمنستان، افغانستان امروزی، و شمال پاکستان)، شمال و جنوب خلیج فارس (هرمزگان، بوشهر، امارات و عمان امروزی)، فارس و خوزستان و مرکز و شمال ایران را از چنگال و یوغ اسارت تازیان برهاند.

رادمان را نه تنها بخاطر خرد، و بینش، نبوغ نظامی و میهنپرستیش که منجر به آزادی بخش های بزرگی از ایران از یوغ تازیان اشغالگرگشت و سنگ فروپاشی عباسیان و آزادی کامل ایران را بنا نهاد، بلکه بیشتر بخاطر زنده ساختن زبان پارسی که درحقیقت می توان گفت، ایران را از نابودی و تبدیلش به یک کشور عربی همچون مصر رها ساخت، بایستی پاسداشت، که او براستی درخور و سزاوار ارج گذاری و ستایش از سوی همه پارسی زبانان جهانست.

.
== شهنشاه رادمان پور ماهک "پدر زبان پارسی نو"
بسیاری بر این پنداشتند که خاستگاه زبان پارسی نو (فارسی) استان فارس یا خراسان می باشد، ولی در حقیقت زادگاه زبان رسمی و ملی کشورمان، سرزمین سیستان است و نخستین کسی که زبان پارسی را ۲۰۰ سال پس از فروپاشی خاندان ساسانیان و اشغال ایران توسط تازیان، بعنوان زبان رسمی و دیوانی ایران اعلام داشت، شهنشاه رادمان پور ماهک بود.

"پارسی نو" یا "فارسی کلاسیک" که فارسی مدرن از آن آمده است، دنباله پارسی میانه (پهلوی) است.[5] تا زمان رادمان پور ماهک، زبان رسمی ایران یا حکومت‌های دست نشانده تازیان در ایران، زبان تازی بود ولی رادمان پس از برتخت نشستن زبان تازیان را ممنوع و بجایش زبان پارسی را رسمی اعلام نمود.

در کتاب 'تاریخ سیستان' در این باره آمده است:
-- -- "یعقوب فرا رسید و بعضی از خوارج که مانده بودند ایشان را بکشت و مال‌های ایشان برگرفت. پس شعرا او را شعر گفتندی به تازی: "قد اکرم الله اهل المصر و البلد - بملک یعقوب ذی الافضال و العدد". چون این شعر برخواندند او عالم نبود [تازی نمی دانست] در نیافت، محمدبن و صیف حاضر بود و دبیر رسایل او بود و بدان روزگار نامه پارسی نبود، پس یعقوب گفت: «چیزی که من اندر نیابم چرا باید گفت؟» محمد وصیف پس شعر پارسی گفتن گرفت و اول شعر پارسی اندر عجم او گفت.»"[6]

برخی از پژوهشگران حتی بر این باورند که بخش هایی از شاهنامه بدستور رادمان پور ماهک از پهلوی به پارسی نو برگردانده است که فروسی آن ها را در شاهنامه به نظم در آورده بوده است. شوند (:علت) این ادعا، بر اساس مقدمه "شاهنامه بایسنقری" است که بدستور و به کوشش بایسنقر (نواده تیمور لنگ) گرداوری گشته بود. مقدمه بایسنقر می نویسد که برخی از داستان های ملی ایرانیان، همچون بخش های از دوران پادشاهی خسروپرویز تا مرگ یزدگرد سوم، بفرمان رادمان از پهلوی به پارسی برگردانده شده است.[7]

بدینروی رادمان پور ماهک را بخاطر دلبستگی او به زبان پارسی، پاشنامه "سردار پارسی گوی" داده بودند و امروز از روی پاسداشت و خدمتی که به ایران و ایرانی در زنده ساختن زبان ملی نموده او را بایستی "پدر زبان پارسی نو" خواند. پس از آن پادشاه بزرگ، سامانیان و سپس دیلمیان، پارسی نو را در سراسر ایرانزمین (ایران بزرگ) گسترش داده، تا سرانجام فرودوسی با شاهکارش آنرا جاودانه ساخت.


(((( ادامه نوشتار را بر روی تارنوشت خلیج فارس در لینک زیر بخوانید))))

نوشته ادمین خلیج فارس*

یاری نامه (منابع، ارجاعات و توضیحات)
________________________________

رونوشت همه نوشتارها، در تارنوشت خلیج فارس در دسترس همگان می باشد.
تارنوشت: http://www.persian-gulf.net