ТОЖИГИСТОНЛИК КОБИЛЖОН ХОТИРАСИГА БАГИШЛАНАДИ

Bizni kechir, Kobiljon, kechir bolajon,
Biz seni asray olmadik — yurakda armon.
O‘n yoshingda uzildi umring ipлари,
Millatchi yirtqich qo‘lida qoldi orzularing…

Sen ketding, Kobiljon, otang oldiga,
Biz esa qoldik ko‘z yosh, nola bag‘rida.
Barchasini aytdik Ollohimga, bolam,
Kechir bizlarni, mo‘rғak go‘dakginam…

Ko‘chalar jim, osmon ham yig‘laydi,
Sening ismingni shamol aytib o‘tadi.
Ona yuragi qon, osmonlar jim-jim,
Bir bola ketdi — butun dunyo yiqildikim…

Sen ketding, Kobiljon, nurli olamga,
Biz esa qoldik g‘am-alam bag‘rida.
Barchasini aytdik Ollohimga, bolam,
Kechir bizlarni, kechir, go‘dakginam…

Mahshargacha tinch uhla, farishta bola,
Bu dunyo senga shafqat qilmadi, afsus, oha…
Sening aybing yo‘q, sen pok eding,
Yovuzlik oldida ojiz qoldik biz, bolam…

Kobiljon xotirasi qalblarda qolar,
Vaqt o‘tsa ham, og‘riqlar ketmas, yonib turar.
Uhla, Kobiljon, tinch uhla, jonim,
Sen qalbimizdasan — abadiy, bolam…


Bizni kechir, Kobiljon…
Uhla, Kobiljon…
Sen qalbimizdasan…