หลง : AI by Wita

ฉันเคยสัญญามั่น ว่าใจนั้นจะไม่รักใคร
แต่เธอทอดทิ้งฉันไป หัวใจยอมร้าวราน
รักที่เราเริ่มก่อ ไม่เคยเพียงพอแก่ความต้องการ
ปวดร้าวแทบม้วยดวงมาลย์ เธอผลาญรักรานแหลกลง
รักเธอหลงเธอเรื่อยมา ชั่วชีวาฉันยังมั่นคง
มอบใจด้วยความซื่อตรง แต่เธอไม่เคยมอบสิ่งที่ฉันต้องการ
สัญญารักที่ให้ ด้วยดวงใจเท่านานแสนนาน
ถูกเขาทำร้ายดวงมาลย์ รักรานผลาญหัวใจ
รักเรานี้สูญสิ้น ตราบชีวินสิ้นรักเยื่อใย
จะเป็นผู้แพ้เรื่อยไป สุดอาลัยรักไม่กลับคืน
รักเธอหลงเธอเรื่อยมา ชั่วชีวาฉันยังมั่นคง
มอบใจด้วยความซื่อตรง แต่เธอไม่เคยมอบสิ่งที่ฉันต้องการ
รักที่เราเริ่มก่อ ไม่เคยเพียงพอต่อความต้องการ ปวดร้าวแทบม้วยดวงมาลย์

หลง ต้นฉบับร้องโดย "กันทิมา สาครเสถียร" ใช้เป็นเพลงประกอบหนังไทยเรื่อง "รักทะเล้น" ฝีมือการกำกับของ "ศุภักษร" เข้าฉายเมื่อ ปี 2521 ประพันธ์คำร้องและทำนอง โดย "ศุภักษร" ในเวอร์ชั่นนี้ สร้างภาคดนตรีขึ้นมาใหม่ โดยใช้โปรแกรมปัญญาประดิษฐ์ AI by Wita

"หลง" หลายคนคงเคยเกิดความรู้สึกเช่นนี้มาก่อนกับใครสักคนที่เราคิดว่ารักเขาแม้เพียงแรกพบ แต่นั่นเป็นเพียงการมุ่งเน้นไปที่ความต้องการของตัวเอง ความสุขของตัวเอง หรือความอยากได้เขามาครอบครอง มักเป็นเพียงความรู้สึกชั่วคราวหรือความหลงใหลที่ผิวเผิน

"รัก" เป็นความรู้สึกที่ลึกซึ้งและยั่งยืน มักจะคงทนและเติบโตขึ้นตามกาลเวลา แม้จะต้องเผชิญกับอุปสรรค ในขณะที่ "หลง" มักจะจางหายไปอย่างรวดเร็วเมื่อเวลาผ่านไป หรือเมื่อได้รู้จักตัวตนที่แท้จริงของอีกฝ่าย

เมื่อเรารักใคร เรามักจะยอมรับและเข้าใจข้อบกพร่องของอีกฝ่ายได้ เราเห็นเขาในแบบที่เขาเป็นจริงๆ ทั้งข้อดีและข้อเสีย แต่ถ้าเป็น ความหลง เรามักจะมองโลกเป็นสีชมพู จะเห็นแต่ด้านดีหรือด้านที่เราอยากเห็น และมักจะมองข้ามข้อบกพร่องไปหมด รวมทั้งไม่ยอมรับคำตักเตือนจากคนหวังดีทุกคน

รัก เป็นการให้โดยไม่หวังผลตอบแทน เราอยากเห็นคนที่เรารักมีความสุขและเติบโตไปในทางที่ดี ความรักมักนำพาเราไปสู่ความสัมพันธ์ที่มั่นคงและมีสุขภาพจิตดี ซึ่งมีการสื่อสารที่เปิดเผยและการสนับสนุนซึ่งกันและกัน เป็นพื้นฐานแท้ๆทางอารมณ์ที่สร้างจากความเคารพ ความเข้าใจ และความไว้วางใจ

ความหลง มักสร้างจากแรงดึงดูดทางกาย ความตื่นเต้น หรือความรู้สึกเร้าใจในระยะแรกเริ่ม และมักนำไปสู่ความสัมพันธ์ที่ไม่แน่นอน มีอารมณ์ขึ้นลงง่าย และอาจเป็นเพียงอารมณ์ชั่ววูบที่เกิดขึ้นอย่างรวดเร็วและมักจะจบลงอย่างรวดเร็ว หรืออาจจะมีความรู้สึกทางเพศเข้ามาเกี่ยวข้องมากกว่าความผูกพันทางอารมณ์ที่ลึกซึ้ง

แต่บ่อยครั้งที่ความหลงก่อตัวจนเกิดเป็นความรัก หลายๆ ความสัมพันธ์ที่มั่นคงและยั่งยืนในปัจจุบัน มีจุดเริ่มต้นมาจากความรู้สึก "หลง" หรือความหลงใหลในรูปลักษณ์ภายนอก แรงดึงดูดทางกาย หรือความตื่นเต้นในระยะแรกเริ่ม โดยมีกระบวนการที่พัฒนาตามลำดับดังนี้

ความรู้สึกตื่นเต้น แรงดึงดูด และความต้องการที่จะใกล้ชิดเกิดขึ้นก่อน เมื่อใช้เวลาด้วยกันมากขึ้น ได้ทำความรู้จักตัวตนที่แท้จริง ทั้งข้อดีและข้อเสีย และสามารถยอมรับข้อบกพร่องและตัวตนที่แท้จริงของอีกฝ่ายได้ จึงได้พัฒนามาเป็นความผูกพัน ความเคารพ ความไว้วางใจ และความห่วงใยที่ลึกซึ้งจนก่อตัวขึ้นกลายเป็นความรักในที่สุด

และไม่ว่าคุณจะรักใครหรือหลงใคร ก็ขอให้คุณจงเป็นผู้ที่มีความสุขที่สุดในโลก และพร้อมที่จะยอมรับปัญหาที่อาจจะเกิดตามหลังมาละกัน ขอทุกคนจงโฃคดีนะครับ