Between two worlds

Between two worlds - Otto M. Schwarz

Het verhaal
Het was hartje winter en de houthakkers in Franstalig Canada leden aan eenzaamheid. In die tijd waren de afgelegen bosgebieden alleen per kano over rivieren te bereiken. Ze moesten hierdoor in de herfst vertrekken en keerden pas terug nadat het ijs in de lente was gesmolten. De winternachten waren lang en eenzaam - en velen verlangden naar hun familie. Vooral in de kersttijd was het bijna ondraaglijk. Op oudejaarsavond stelde de kampkok ineens voor om naar huis te vliegen voor de nacht in de zogenaamde "Chasse-galerie", een vliegende kano bestuurd door de duivel. Ze mochten echter geen religieuze symbolen dragen of aanraken en moesten voor zonsopgang terug zijn, anders zouden ze hun ziel aan de duivel verliezen.
De mannen schrokken van de suggestie, maar het verlangen was zo groot dat ze de magische formule daadwerkelijk uitspraken. Onmiddellijk steeg de kano op en ging met de snelheid van het licht over bergen, valleien, bossen en rivieren. Na korte tijd zagen ze de lichtjes van hun geboortedorp, waar de oudejaarsviering al in volle gang was. Iedereen was blij, maar zorgde ervoor dat hij het tijdige vertrek niet miste. Alleen de kok was dronken, dus op de terugweg raakte de kano uit de hand, botste tegen een boom en viel. Gelukkig was het sneeuwdek zo dik dat er geen ernstige verwondingen zijn ontstaan. Omdat de mannen niet ver van het kamp waren, kwamen ze daar moe en gebroken aan, maar op tijd. Ze hadden net weer geluk gehad, maar plechtig gezworen dat nooit meer te doen.