ขว้างทิ้ง

พ. ดูกรภิกษุทั้งหลาย รูปอย่างใดอย่างหนึ่ง ทั้งที่เป็นอดีต อนาคต และ ปัจจุบัน เป็นภายในหรือภายนอก หยาบหรือละเอียด เลวหรือประณีต อยู่ในที่ไกลหรือใกล้ รูปทั้งหมดนั้น เธอทั้งหลาย พึงเห็นด้วยปัญญาอันชอบ ตามความเป็นจริง อย่างนี้ว่า นั่นไม่ใช่ของเรา นั่นไม่เป็นเรา นั่นไม่ใช่ตัวตนของเรา.
เวทนาอย่างใดอย่างหนึ่ง สัญญาอย่างใดอย่างหนึ่ง สังขารอย่างใดอย่างหนึ่ง วิญญาณอย่างใดอย่างหนึ่ง ทั้งที่เป็นอดีต อนาคตและ ปัจจุบัน ฯลฯ อยู่ในที่ไกลหรือใกล้ วิญญาณทั้งหมดนั้น
เธอทั้งหลาย พึงเห็นด้วยปัญญาอันชอบตามความเป็นจริง อย่างนี้ว่า นั่นไม่ใช่ของเรา นั่นไม่เป็นเรา นั่นไม่ใช่ตัวตนของเรา.
ดูกรภิกษุทั้งหลาย อริยสาวกนี้ เราเรียกว่า ย่อมทำให้พินาศ ย่อมไม่ก่อ ย่อมขว้างทิ้ง ย่อมไม่ถือมั่น ย่อมเรี่ยราย ย่อมไม่รวบรวมเข้าไว้ ย่อมทำให้มอด ไม่ก่อให้ลุกโพลงขึ้น.
อริยสาวก ย่อมทำอะไรให้พินาศ ย่อมไม่ก่ออะไร? ย่อมทำรูป เวทนา สัญญา สังขาร วิญญาณ ให้พินาศ ย่อมไม่ก่อรูป เวทนา สัญญา สังขาร วิญญาณ.
ย่อมขว้างทิ้งอะไร ย่อมไม่ถือมั่นอะไร? ย่อมขว้างทิ้งรูป เวทนา สัญญา สังขาร วิญญาณ ย่อมไม่ถือมั่นรูป เวทนา สัญญา สังขาร วิญญาณ.
ย่อมเรี่ยรายอะไร ย่อมไม่รวบรวมอะไรไว้? ย่อมเรี่ยรายรูป เวทนา สัญญา สังขาร วิญญาณ ย่อมไม่รวบรวมรูป เวทนา สัญญา สังขาร วิญญาณ.
ย่อมทำอะไรให้มอด ย่อมไม่ก่ออะไรให้ลุกโพลงขึ้น? ย่อมทำรูป เวทนา สัญญา สังขาร วิญญาณ ให้มอด ย่อมไม่ก่อรูป เวทนา สัญญา สังขาร วิญญาณ ให้ลุกโพลงขึ้น.
ดูกรภิกษุทั้งหลาย อริยสาวก ผู้ได้สดับแล้ว เห็นอยู่อย่างนี้ ย่อมเบื่อหน่ายทั้งในรูป ทั้งในเวทนา ทั้งในสัญญา ทั้งในสังขาร ทั้งในวิญญาณ เมื่อเบื่อหน่าย ย่อมคลายกำหนัด เพราะคลายกำหนัด ย่อมหลุดพ้น. เมื่อหลุดพ้นแล้ว ย่อมมีญาณหยั่งรู้ว่า หลุดพ้นแล้ว. รู้ชัดว่า ชาติสิ้นแล้ว พรหมจรรย์อยู่จบแล้ว กิจที่ควรทำ ทำเสร็จแล้ว กิจอื่นเพื่อความเป็นอย่างนี้มิได้มี

เธอขว้างทิ้งฉันออกจากใจ
ขว้างร่างกายฉันทิ้งเหมือนไร้ค่า
ขว้างความสุขทุกข์ที่ฉันเคยให้เวทนา
ขว้างสัญญา ทิ้งฉันไม่มีในความจำ

เธอขว้างฉันทิ้งออกจากความคิดถึง
ขว้างทิ้งถ้อยคำรำพันอันหวานล้ำ
ขว้างทิ้งกายเคยกอดจูบลูบคลำ
ขว้างน้ำใจใน มโนวิญญาณฉันทิ้งไป

ฉันจึงขว้างทิ้งความยึดถือรูปเป็นตน
ขว้างทิ้งตนในรูปออกไปได้
ขว้างทิ้งว่ามีตัวตนในเวทนาทิ้งไป
ขว้างทิ้งไม่มีตัวตนใครในสุขทุกข์เวทนา

ขว้างทิ้งความจำไม่ใช่เป็นตน
ขว้างทิ้งตัวตนในความจำไม่โหยหา
ขว้างทิ้งความคิดว่าเป็นอัตตา
ขว้างทิ้งอัตตาตัวตนในความคิดทิ้งไป

ขว้างทิ้งวิญญาณว่าเป็นตน
ขว้างทิ้งตัวตนในวิญญาณออกไปได้
ขว้างทิ้งแล้วไม่เก็บมายึดถืออีกต่อไป
เรี่ยรายกระจายออกเป็นอณู

ไม่รวมมาเก็บสะสมไว้เป็นกลุ่มก้อน
ขว้างทิ้งกระดอนกระเด็นเป็นอณู
ไม่ยึดอดีต อนาคต มีสติสักว่ารู้
อยู่โดยไม่ยึดมั่นปัจจุบัน ว่าเป็นอัตตา

ทิ้งแล้วย่อมทำให้มอดเผาไหม้
ไม่ก่ออะไรให้ลุกโพลงด้วยตัณหา
เผาไหม้กิเลสไม่เหลือแม้แต่อณูอัตตา
เผาไหม้ขันธ์๕ ไม่ลุกโพลงต่อไป

เพราะเบื่อหน่ายเรื่องปรุงแต่ง ที่ไม่จริง
ขว้างทิ้งแล้ว จะเก็บมายึดถืออีกไม่ได้
ย่อมพ้นหลุดจากสิ่งที่ขว้างทิ้งเหล่านั้นไป
ไม่ยึดมั่นขันธ์๕ ย่อมนิพพานตรงปัจจุบัน

หลวงพ่ออำนาจ โอภาโส
5 พฤศจิกายน 2568.