Το Άρωμα - Αστυπάλαια 2025

📹 Βίντεο του Γυμνασίου - Λ.Τ. Αστυπάλαιας
📅 Εκδήλωση του Δικτύου «Πατρίδα μας η Γλώσσα» – «Η Γλώσσα ως Φως της Ιστορίας», 5 Απριλίου 2025

Η διαδικτυακή εκδήλωση διοργανώθηκε από την Ελληνική Βιβλιοθήκη Νότιας Καλιφόρνιας (Hellenic Library of Southern California, έτος ιδρύσεως 1986), Λος Άντζελες, και το Hellenic American Project (HAP) του Queens College, Νέα Υόρκη – ιδρυτικά μέλη του διηπειρωτικού Δικτύου «Πατρίδα μας η Γλώσσα».

Το Γυμνάσιο - Λ.Τ. Αστυπάλαιας, επίσης ιδρυτικό μέλος του Δικτύου, συμμετείχε φέτος στην τέταρτη ετήσια εκδήλωσή του, η οποία πραγματοποιήθηκε τον Απρίλιο του 2025, με σκοπό τη διάδοση και τον εορτασμό της ελληνικής γλώσσας σε παγκόσμιο επίπεδο. Παράλληλα, τα τελευταία χρόνια το Δίκτυό μας μετέχει δυναμικά στην κοινή προσπάθεια του απανταχού Ελληνισμού και Φιλελληνισμού για τη διεθνή αναγνώριση της Παγκόσμιας Ημέρας Ελληνικής Γλώσσας και την επίσημη καθιέρωσή της από την UNESCO.

Στην εκδήλωση συμμετείχαν φορείς από όλο τον κόσμο:
Λος Άντζελες, Νέα Υόρκη, Σικάγο, Μπουένος Άιρες, Λονδίνο, Νάπολη, Ιωάννινα, Βόλος, Αθήνα, Ηράκλειο Κρήτης, Αστυπάλαια, Καστελόριζο, Λευκωσία, Σαγκάη, Πεκίνο.

Το σχολείο μας παρουσίασε το παραδοσιακό τραγούδι «Το Άρωμα» από τη νήσο Λέρο της Δωδεκανήσου, ερμηνευμένο από παιδιά και εκπαιδευτικούς της Αστυπάλαιας. Η μουσική πλαισιώνεται από γυρίσματα στη Χώρα και στο Κάστρο του νησιού.

📜 Σύνδεση του τραγουδιού με το θέμα της εκδήλωσης «Η Γλώσσα ως Φως της Ιστορίας»:

Το τραγούδι αφηγείται έναν όρκο αγάπης: ο αγαπημένος εκφράζει την επιθυμία του να γίνει το άρωμα που βάζει η αγαπημένη στα μαλλιά της, για να φτάνει με κάθε της ανάσα στην καρδιά της. Είναι ένα τραγούδι της Άνοιξης, τότε που το άρωμα της φύσης γίνεται ανάσα ζωής και υπόσχεση αιωνιότητας. Η μελωδία του βασίζεται στον Ήχο Τρίτο της βυζαντινής μουσικής – έναν ήχο με εσωτερική ανύψωση, που παραπέμπει σε προσευχή και θυμίαμα. Μέσα από αυτόν τον συνδυασμό, το τραγούδι συνδέει αρμονικά τη δημοτική και τη βυζαντινή μουσική παράδοση.

Ταυτόχρονα, το άρωμα, πέρα από την αισθητική του διάσταση, φέρει συμβολισμούς που χάνονται στα βάθη του χρόνου: από την αρχαιότητα, οι άνθρωποι αρωμάτιζαν τα αγάλματα των θεών, μετατρέποντάς το σε γέφυρα ανάμεσα στη γη και τον ουρανό. Τα μύρα και τα θυμιάματα εντάχθηκαν στις τελετές της ιερής λατρείας και παραμένουν ζωντανά στις εκκλησίες μέχρι σήμερα.

Όπως το άρωμα, έτσι και η γλώσσα: μια δύναμη αόρατη, αλλά γεμάτη φως και μνήμη, ικανή να μεταφέρει τον άνθρωπο μέσα από το παρόν στην καρδιά της παράδοσης και της Ιστορίας.

🎭 Συντελεστές του έργου

🎤 Ερμηνεύουν:
Χρυσοστόμη Αχλαδιώτη
Νικήτας Κουσουλίνης
Παναγιώτα Κονταράτου
Κωνσταντίνα Πασλόγλου
Ευαγγελία Πετρίδενα
Αναστασία Σισώη

🎬 Συμμετοχή στα γυρίσματα: Άννα Σισώη

🎼 Μουσική διδασκαλία, διασκευή και πιάνο: Άννα Λασπά
🎻 Βιολί: Θεοδώρα Κουκουρίκου
🎸 Κιθάρα: Ντίνος Κυπραίος
🎶 Πεντίρ: Αντώνης Αυγερινός
🎧 Ηχοληψία & Επιμέλεια ήχου: Νικήτας Κονταράτος
📹 Βιντεοσκόπηση & Επιμέλεια βίντεο: Αντώνης Αυγερινός

Ευχαριστούμε ιδιαίτερα τον Θοδωρή Γιαννικάκη για τη σημαντική βοήθειά του κατά την ηχοληψία-βιντεοσκόπηση.

🙏 Θερμές ευχαριστίες:
στη Διευθύντρια κα. Ιωάννα Μιντιλογλίτη
και στον Σύλλογο Διδασκόντων του Γυμνασίου ΛΤ Αστυπάλαιας,
στον Πολιτιστικό Μορφωτικό Σύλλογο Αστυπάλαιας για την ευγενική διάθεση των παραδοσιακών φορεσιών,
στον Διευθυντή κ. Νίκο Περδίκη του Δημοτικού Σχολείου Αστυπάλαιας,
καθώς και στον Δήμο Αστυπάλαιας για τη στήριξή τους.

Ιδιαίτερα θερμές ευχαριστίες στον συνάδελφο Τάσο Κονταράτο, ο οποίος ανακάλυψε και πρότεινε το παραδοσιακό τραγούδι «Το Άρωμα», στη μουσικό μας Άννα Λασπά, στο πλαίσιο του φετινού σχολικού εορτασμού για την Ενσωμάτωση των Δωδεκανήσων (7 Μαρτίου 1948). Το τραγούδι παρουσιάστηκε για πρώτη φορά στο Σχολείο μας κατά τον εορτασμό και έτσι ξεκίνησε το ταξίδι του, εμπνέοντας τη δημιουργία αυτής της βιντεοσκοπημένης εκτέλεσης.

📜 «Το Άρωμα» (παραδοσιακό τραγούδι από τη Λέρο, Δωδεκάνησα)
Οι στίχοι όπως αποδόθηκαν στη συγκεκριμένη διασκευή:

Άχι
Ήθελα να ’μουν τ' άρωμα που
που βάνεις στα μαλλιά σου,
που βάνεις.

Άχι
Σε κάθε σου αναπνοή να
να μπαίνω στη καρδιά σου,
να μπαίνω.

Άχι
Όλου του κόσμου τα καλά να
να τα ’χα, δεν τα θέλω,
δεν τα θέλω. (δις)

Άχι
Ας έχει ο κόσμος τα καλά και
κι εγώ αυτήν που θέλω,
που θέλω. (δις)

Άχι
Όσα άστρα έχει ο ουρανός, ο
ο ήλιος, το φεγγάρι,
το φεγγάρι. (δις)

Άχι
Έτσι κι εγώ θα σ’ αγαπώ, με-
μέχρι να μπω στον Άδη,
στον Άδη. (δις)

Άχι
Για σένα κλαίω και πονώ και
και βαριαναστενάζω, αχ,
για σένα. (δις)

Άχι
Μα τέτοιο πόνο, με χαρές χι-
χιλιάδες δεν αλλάζω,
δεν αλλάζω. (τρις)