Can Aydoğan - Son Nefes (Gidene Vuslat, Kalana Hüzn) Anatolian Doom Metal

SON NEFES: Bir Hicran, Bir Vuslat, Bir Şefkat Destanı

"Elveda ey bezm-i fenâ, elveda! Bu son nefestir, son âh u fedâ!"

2025 yılının en karanlık ama kalbi en geniş eseri olan "Son Nefes", sizi sadece bir veda yolculuğuna değil, geride kalanlara duyulan derin bir şefkat iklimine davet ediyor. Bu eser, "Yâr-i Kadîm"e yürürken "EYVALLAH" diyen bir ruhun, bir yanıyla da bu dünya çukurunda çile çeken güzel insanlar için döktüğü sessiz gözyaşlarının hikâyesidir.

Gitmenin Huzuru, Kalanın Hüznü
Tasavvufi bir neşveyle ölümü bir "Şeb-i Arûs" (Düğün Gecesi) olarak selamlıyoruz. Ancak bu yolculukta kalbimizin bir yarısı vuslatın sevinciyle yanarken, diğer yarısı bu mihmanhane-i dünyada (dünya misafirhanesinde) fırtınalara göğüs geren, dert yükünü sırtlanmış "güzel canlar" için hüzünleniyor.

Biz gidiyoruz; ezelî sözümüze sadık kalarak, aslımıza rücu ederek.. Lakin bu "dünya çukuru"nun meşakkatini, o tertemiz kalplerin çektiği zorlukları bilmek, giderken bile ruhumuzda ince bir sızı bırakıyor. Bu şarkı, sadece gidenin feryadı değil, kalanlara bırakılmış bir dua, bir teselli, bir omuz dokunuşudur.

Bezm-i Fenâ: Elveda dediğimiz bu geçici meclis, artık bizim için bir gölgeden ibarettir.

Dünya Çukuru: Ruhun kanat çırptığı bu dar ve karanlık kuyu.. Biz o kuyudan Yusuf misali çıkarken, içeride kalan kardeşlerimizin çektiği zahmet, feryadımıza ayrı bir yanıklık katıyor.

EYVALLAH: Takdir-i İlahi'ye teslimiyetin en zarif ifadesi. Kendi gidişimize "EYVALLAH" derken, kalanların yükü için "Aman" diliyoruz.

Söz: Can Aydoğan
Müzik: NOMADWAVE & MSCA












































#Tasavvuf #Vuslat #Ölüm #Diriliş #Arabesk #Müzik #Keşfet #Hüzün #İlahi #Türkü #Metal #AnatolianMetal #AnadoluMetal #AnadoluRock