فراتر از نقش و نگار …

⁨ فراتر از نقش و نگار ..

فروهر:
فروهر (یا فر کیانی) یکی از نمادهای شناخته‌شده‌ی ایران باستان است. جایگاه این نماد به دوران هخامنشی بازمی‌گردد؛ پادشاهان ایرانی طرح بالدار را نماد خویش دانسته‌اند. فروهر نمادی از فروغ شاهانی، روح، و در برخی روایت‌ها محافظ و بهره‌مندی معنوی فرد تلقی شده است.

درخت سرو:
درخت سرو در فرهنگ ایرانی نمادی از جاودانگی، استقامت و پیوند بین زمین و آسمان شناخته می‌شود. در ادبیات فارسی نیز به عنوان استعاره‌ای برای قامت دلیر و قامت رعنای محبوب به‌کار رفته است.یکی از مشهورترین نمونه‌های تاریخی این نماد، درخت سرو ابرکوه در استان یزد است.

هما:
هما در اساطیر ایرانی پرنده‌ای افسانه‌ای است که نماد خوش‌اقبالی و سرنوشت روشن شمرده می‌شود. یکی از باورهای رایج بر این است که اگر سایه‌ی هما روی کسی بیفتد، آن شخص به سعادت، بزرگی و کامیابی دست می‌یابد.

سیمرغ:
سیمرغ پرنده‌ای اسطوره‌ای و کهن در فرهنگ ایرانی است که در ادبیات و هنر ایران جایگاهی ویژه دارد. این موجود خیالی در آثار کلاسیکی مثل شاهنامه و منطق‌الطیر مورد توجه قرار گرفته و نمادی از خرد، شفقت و فهم عمیق محسوب می‌شود. این نماد در هنرهای تصویری و نقاشی ایرانی بارها تکرار شده و در فرهنگ عرفانی، سیمای پاکی و تجلی نیروهای ماورایی به‌شمار می‌رود.

بته جقه
بته‌جقه یا بوتا یک نقوش تزیینی کلاسیک ایرانی به شکل غنچه یا اشک خمیده است که ریشه معنایی عمیقی دارد. این طرح از درخت سرو خمیده الهام گرفته شده و نمادی از فروتنی و آزادگی در فرهنگ ایران باستان به‌شمار می‌رود. برخی از برداشت‌ها این نقش را نمادی از صبر و ایستادگی در برابر سختی‌ها و حتی نمادی از عدد چهار (نمایش‌دهنده‌ی چهار فصل یا چهار عنصر طبیعت) می‌دانند.

⁩