Βασιλικός μυριζει εδω(Βουρλά Ερυθραίας Μικράς Ασίας)

Απο τη μουσική παράσταση-αφιέρωμα για τα 100 χρόνια μνήμης από τη Μικρασιατική Καταστροφή στο Ξενοκράτειο Αρχαιολογικό Μουσείο Ι.Π.Μεσολογγίου, στις 25/6/2022, με τιτλο "ΤΗΣ ΑΝΑΤΟΛΗΣ ΤΟ ΧΩΜΑ & ΤΗΣ ΘΥΜΗΣΗΣ Ο ΑΝΘΟΣ", σε καλλιτεχνική επιμέλεια, κείμενα, σκηνοθεσία: Ευσταθία Γρέντζελου και μουσική επιμέλεια: Γεώργιος Αθανασόπουλος. Συμμετέχει μέρος της χορευτικής ομάδας του Συλλόγου Μικρασιατών Προσφύγων Αιτωλοακαρνανίας αποτελούμενη από τους Ιωάννα Θανασούλα, Αργυρώ Κωνσταντάρα,Δημήτρη Κομποτό, Μάριο Τζογάνη και το μουσικο σχημα ΑΤΡΟΠΟΝ.


Βασιλικός μυρίζει εδώ, Βουρλιώτης κατεβαίνει,
αφήτε με να τον εηδώ γιατ’ η ψυχή μου βγαίνει.
Λα λα λα, λα ρα λα λα λα. Λα λα λα, λα ρα λα λα λα.
Έλα να σε δω να γιάνω, να μην πέσω κι αποθάνω,
να μην πέσω κι αποθάνω, έλα να σε δω να γιάνω!

Αυτὰ τα μάτια τα γλυκά, που δεν τους μοιάζουν άλλα,
είναι απ’ όλα πι’ όμορφα κι απ’ όλα πιο μεγάλα.
Λα λα λα, λα ρα λα λα λα. Λα λα λα, λα ρα λα λα λα.
Ας μ’ αφήνανε να στέκω, μέρα νύχτα να σε βλέπω,
μέρα νύχτα να σε βλέπω, ας μ’ αφήνανε να στέκω!

Τέσσερα κάτια είν’ ο ντουνιάς, τα δυο είν’ η αφεντιά σου,
και τ’ άλλα δυο τ’ αδέρφια σου κι η αρχοντογενιά σου.
Λα λα λα, λα ρα λα λα λα. Λα λα λα, λα ρα λα λα λα.
Έλα, έλα που σου λέγω, μην με τυραννείς και κλαίγω,
μην με τυραννείς και κλαίγω, έλα, έλα που σου λέγω!

Μπέη μου και λεβέντη μου, ασίκη και πασά μου,
στου γελεκιού σου την πουζού γραμμένο είν’ τ’ όνομά μου.
Λα λα λα, λα ρα λα λα λα. Λα λα λα, λα ρα λα λα λα.
Θάλασσα βαρείς τον άμμο, σ’ αγαπώ μα τι να κάμω,
σ’ αγαπώ μα τι να κάμω, θάλασσα βαρείς τον άμμο!

Τον άμμο τον αμέτρητο με βάλαν να μετρήσω,
του γελεκιού σου τα κουμπιὰ χρουσὰ να τα κεντήσω.
Λα λα λα, λα ρα λα λα λα. Λα λα λα, λα ρα λα λα λα.
Έβγα ήλιε μου και φως μου, το γλυκό φιλί σου δώσ’ μου,
το γλυκό φιλί σου δώσ’ μου, έβγα ήλιε μου και φως μου!

Σαράντα πέντε μαχαιριὲς την μια πάνω στην άλλη,
κι άλλες σαράντα νταγιαντώ να μην σε πάρει άλλη.
Λα λα λα, λα ρα λα λα λα. Λα λα λα, λα ρα λα λα λα.
Έλα να σε δω να γιάνω, να μην πέσω κι αποθάνω,
να μην πέσω κι αποθάνω, έλα να σε δω να γιάνω!

Το τραγούδι αυτό, σύμφωνα με την παράδοση, τραγουδούσε σε κάθε γλέντι η «Ντεληγιάνναινα» στο Βουρλιώτη σύζυγό της, ο οποίος ήταν η ψυχή των αποκριάτικων ξεφαντώσεων στην Ερυθραία της Μικράς Ασίας…

ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΗ:Δεν υπαρχει καμμια αξιωση πνευματικων δικαιωματων για το ως ανω video.