Κίμων ο Αθηναίος - (Βίοι Παράλληλοι Πλουτάρχου) Η ζωή και το έργο του μεγάλου στρατηγού.

Ο Πλούταρχος, στους Βίους Παράλληλους, παρουσιάζει τον Κίμωνα, τον Αθηναίο στρατηγό και πολιτικό του 5ου αιώνα π.Χ., σε αντιπαραβολή με τον Ρωμαίο Λούκιο Λούκουλλο. Η βιογραφία του Κίμωνα, όπως τη διασώζει ο Πλούταρχος, προσφέρει όχι μόνο ιστορικά στοιχεία για τη ζωή και τη δράση του, αλλά και ηθικές και πολιτικές αναλύσεις, όπως είναι χαρακτηριστικό του έργου του Πλούταρχου.
Ο Κίμων ήταν γιος του Μιλτιάδη, του νικητή της μάχης του Μαραθώνα. Η καταγωγή του ήταν αριστοκρατική. Ο Πλούταρχος αναφέρει ότι στην αρχή της ζωής του φαινόταν ακαλλιέργητος και δίχως ιδιαίτερη παιδεία, αλλά διέθετε φυσική γενναιότητα και πολιτική οξυδέρκεια. Είχε μια μάλλον χαλαρή προσωπική ζωή στα νιάτα του, αλλά εξελίχθηκε σε σοβαρό πολιτικό και στρατηγό.

Ο Πλούταρχος εξυμνεί τη στρατιωτική ικανότητα του Κίμωνα. Έπαιξε σημαντικό ρόλο στην εκδίωξη των Περσών από το Αιγαίο και την Ιωνία. Ξεχωρίζει η νίκη του στη μάχη του Ευρυμέδοντα (περ. 466 π.Χ.), όπου νίκησε τον περσικό στόλο και στρατό, κάτι που θεωρήθηκε ως απόδειξη της στρατιωτικής του δεινότητας. Ο Πλούταρχος τον συγκρίνει με τον Θεμιστοκλή, υποστηρίζοντας ότι ο Κίμων ήταν περισσότερο πιστός στις παραδόσεις και λιγότερο δημαγωγός.
Ο Κίμων ήταν υπέρμαχος της φιλοσπαρτιατικής πολιτικής, σε αντίθεση με τον Περικλή και τον Εφιάλτη, που προωθούσαν δημοκρατικές μεταρρυθμίσεις και απομάκρυνση από τη Σπάρτη. Ο Πλούταρχος τον παρουσιάζει ως μετριοπαθή και δίκαιο. Αναφέρεται μάλιστα πως όταν πήρε λάφυρα από τους πολέμους, δεν κράτησε τίποτα για τον εαυτό του, αλλά τα διέθετε για το καλό της πόλης — ανοίγοντας, π.χ., τον κήπο του στο κοινό και προσφέροντας τροφή στους φτωχούς.
Ο Κίμων κατηγορήθηκε για φιλοσπαρτιακή στάση και για διαφθορά, και τελικά εξορίστηκε. Παρά την εξορία, ο Πλούταρχος τον παρουσιάζει ως ευγενή άνθρωπο, που δεν θύμωσε με την πατρίδα του αλλά δέχθηκε την τιμωρία με αξιοπρέπεια.
Επιστρέφει στην ενεργό δράση λίγο πριν τον θάνατό του. Πέθανε κατά την πολιορκία της Κύπρου, πιθανόν από ασθένεια, αλλά το ηθικό του στρατού έμεινε υψηλό, επειδή ο θάνατός του κρύφτηκε για ένα διάστημα.
Ο Πλούταρχος παρουσιάζει τον Κίμωνα ως υπόδειγμα αρετής και πολιτικής ισορροπίας. Δεν τον εξυμνεί αλλά τονίζει τα ηθικά του χαρακτηριστικά: σεμνότητα, γενναιοδωρία, πίστη στην πόλη του, και μετριοπάθεια. Είναι χαρακτηριστική η σύγκριση με τον Λούκουλλο, καθώς και οι δύο άνδρες συνδύασαν πολεμική δόξα με προσωπική αρετή και πατριωτισμό.