"Moratorium / Δικαιοστάσιο"

"Moratorium / Δικαιοστάσιο"

PUNK / DUB / / DIY
Giannis Stamenitis

Το κομμάτι που ακούγετε ονομάζετε "Moratorium / Δικαιοστάσιο" και αποτελεί σύνθεση του Γιάννη Σταμενίτη. Ηχογραφήθηκε για την ανάγκη παρουσίασης του συνολικού έργου που τιτλοφορείτε με το όνομα: ΦΟΒΗΤΡΟ / ΦΟΒΟΣ / ΤΡΑΥΜΑ / ΜΝΗΜΗ

_Σε αυτούς που χάθηκαν, για αυτούς που δεν θα ξεχαστούν...

ΦΟΒΗΤΡΟ / ΦΟΒΟΣ / ΤΡΑΥΜΑ / ΜΝΗΜΗ
#ΦΟΒΗΤΡΟ
#ΦΟΒΟΣ
#ΤΡΑΥΜΑ
#ΜΝΗΜΗ

"Moratorium / Δικαιοστάσιο" – Μια Παύση στη Δίνη του Τραύματος

Το "Moratorium / Δικαιοστάσιο" του Γιάννη Σταμενίτη, μέρος του πολυσύνθετου έργου "ΦΟΒΗΤΡΟ / ΦΟΒΟΣ / ΤΡΑΥΜΑ / ΜΝΗΜΗ", είναι ένα ηχοτοπίο που επαναστατεί ενάντια στον ίδιο τον χρόνο, προτείνοντας μια στιγμή σιωπηλής διαπραγμάτευσης με το παρελθόν. Ο τίτλος, δανεισμένος από τον νομικό όρο για προσωρινή αναστολή, γίνεται η μεταφορά μιας ψυχικής ανακωχής, μιας παύσης που καλεί για αναστοχασμό και αποδοχή του τραύματος.

Στο ηχητικό περιβάλλον του "Moratorium", το punk λειτουργεί ως οργισμένο υπόβαθρο, φωνάζοντας ενάντια στη λήθη, ενώ το dub διαλύει την ένταση με επαναλαμβανόμενους ρυθμούς και εφέ που μοιάζουν με την κυκλική φύση της μνήμης. Η DIY αισθητική διασφαλίζει πως η σύνθεση παραμένει αυθεντική, ανόθευτη, σχεδόν πρωτόγονη, μεταφέροντας έναν ωμό συναισθηματισμό.

Κάθε στοιχείο της μουσικής μιλά για το βάρος της μνήμης και τον πόνο που κουβαλά το τραύμα. Οι ηχητικές διακοπές, οι παραμορφώσεις και οι παύσεις αντανακλούν την αστάθεια της ανθρώπινης ψυχής που προσπαθεί να συμφιλιωθεί με όσα έχουν συμβεί. Ο ακροατής γίνεται μάρτυρας μιας εσωτερικής διαδικασίας που συνδυάζει τη θλίψη, την αποδοχή και την προσπάθεια ανάρρωσης.

Η αφιέρωση «Σε αυτούς που χάθηκαν, για αυτούς που δεν θα ξεχαστούν» προσδίδει στο κομμάτι έναν συλλογικό χαρακτήρα. Είναι μια πρόσκληση σε όλους να συμμετάσχουν σε αυτό το "δικαιοστάσιο" και να δώσουν χώρο στη μνήμη να επουλώσει τις πληγές, έστω και προσωρινά.

Μέσα από το "Moratorium / Δικαιοστάσιο", ο Mr Post Fluxus καταφέρνει να μετατρέψει τη μουσική σε τελετουργία, προσφέροντας μια παύση στην αδιάκοπη ροή του πόνου. Πρόκειται για ένα έργο που, ενώ αναγνωρίζει τη δύναμη του φόβου και του τραύματος, υπογραμμίζει τη σημασία της μνήμης ως εργαλείο επιβίωσης και ελπίδας.