@Συναίσθητα με την Μάγδα Βαρούχα: Μάρτιος : Αμαρτία

Η Μάγδα Βαρούχα σε συνεργασία με το itravelpoetry παρουσιάζουν την στήλη @Συναίσθητα. Κάθε μήνας και ένα συναίσθημα.

Κείμενο- Απαγγελία
Μάγδα Βαρούχα

Σκηνοθεσία- Μοντάζ
Κριστιάν Νίρκα


Μουσική: Bitter Orange
Σύνθεση: Μάγδα Βαρούχα
Παραγωγή μουσικής: James Basdanis


-------------------

Μάρτιος - Αμαρτία

Από νηφάλιες στιγμές, διαλέγω εκείνες που νόμιζα πως ήμουν μεθυσμένη. Γιατί κάτι στη λογική μου, επέμενε να κάνω… «λάθος».

Ξέρω τι ήταν.

Η Άνοιξη είχε έρθει. Τα χτυποκάρδια δεν κοιτούσαν που πατούσαν. Και ποιον «τίμιο» άνθρωπο, θέριζαν με τα τερτίπια τους.

Είχε μπει Μάρτης.

Και ο ανα-μαρτη(τ)ος, πρώτος τον λίθων βαλέτω.

Κάποτε μισούσα το πορτοκαλί. Το έβρισκα πολύ χαρούμενο για τα δεδομένα μου. Τώρα το μισώ λίγο παραπάνω γιατί το λάτρεψα χωρίς τη θέληση μου. Όπως πολλά «τυχαία πράγματα» ή θαύματα (πες τα όπως θες) που ξεπηδάνε αυτοβούλως στην αγκαλιά μας. Και ύστερα χάνονται. Αλλά ήρθαν. Μην είσαι αχάριστος. Ήρθαν.

Το πορτοκαλί, μου θυμίζει το ρίσκο που παίρνει κάθε σούρουπο ο ουρανός να είναι τόσο γοητευτικός. Μου θυμίζει τις νερατζιές που μοσχοβολάνε έρωτα. Μου θυμίζει τη σκόνη στα μάτια μου. Τα δακρυσμένα απογεύματα από τα αρώματα, που για να τα αντέξεις, χρειάζεται τόλμη και πολύ νερό.

Αδρεναλίνη. Θα αντέξω; Δε θα αντέξω;

Θα αντισταθώ να με γκρεμίσω ακόμα μια φορά;

Δε θέλω να αντισταθώ. Θέλω να κλαίω από τα άνθη της νερατζιάς σου.

Θέλω να χωθώ στο παγωμένο κύμα και να βγω σε κάποια άγνωστη (απάτητη) στεριά.

Και αν δεν έχει στεριά απέναντι; Για πόσο θα κολυμπάω;

Πόσο να με κρατήσει στη ζωή το ρίσκο για την ίδια τη ζωή;

Πόσο να με φωτίσει το πορτοκαλί που μισώ να λατρεύω; Μετά το σούρουπο, νυχτώνει.

Πόσο ακόμα θα χορεύω στην Ανοιξιάτικη βροχή;

Όσο ζέστη και αν κάνει, κάποια στιγμή θα ποτίσουν τα ρούχα μου.

Ναι, θα μου πεις βγάλτα. Και θα τα βγάλω.

Και θα χορεύω. Μαζί σου. Μόνη μου. Γυμνή.

Με ρίσκο αυτή τη φορά, να μη βαρεθώ τη βαρετή ζωή μου. Με ρίσκο το μόνο μου αμάρτημα να είναι ότι δεν τόλμησα ποτέ να αναρτήσω.