Γνώθι Σαυτόν

Γνώθι Σαυτόν

Το παρελθόν είναι πια παρελθόν,
αλλά το γράφω και τώρα είμαι παρών,
από το μέλλον υπογράφω τα λεγόμενα των ηχογραφημάτων,
από το θέμα μέχρι τον επίλογο,
λοιπόν επί τόπου,
όπου και να 'σαι,
κλείσε τα μάτια του πόνου,
τίποτα μη φοβάσαι κι άκου πρόλογο,
μονόλογο, μονολογώ αντίθετα στ μονόδρομο,
μονότονο το μικρόφωνο που κρατάς,
όπου πας, εκεί που σπας, εγώ συναρμολογώ,
κομμάτι, κομμάτι, Μωάμεθ έφερα βουνό,
ανέβα λοιπόν,
έλα να τα πούμε, εδώ πάνω,
εκπέμπω δε λαμβάνω,
το χαμηλό σήμα σου χάνω,
το βήμα σου πιάνω,
το μέτρο σού δίνω,
στο κέντρο σου φτάνω κι αν αυτό δεν ειν' αρκετό,
τότε φέρνω κι άλλο
κι αν αυτό δε σου φτάνει,
τότε άκου κάποιον άλλον.

Έμαθα λείπεις,
εγκαταλείπεις,
επειδή δεν αντέχεις ή γιατί μετά λύπης έχω διαπιστώσει πως εισ' εσύ,
αλλά δεν εισ' εσύ που νομίζεις,
εσύ τί νομίζεις.
Αρκεί μία μάσκα για το πρόσωπο που κρύβεις,
είσαι εκεί για να πάρεις ή εκεί για να δίνεις.
Ευχή και κατάρα,
να γνωρίζεις αλλά…
τον εαυτό σου να μην αναγνωρίζεις.

Αυτά τα απόλυτα τα λόγια,
με ξυπόλητα πόδια,
στην ανηφόρα με φόρα,
σ' αντίθετη φορά με τα πιόνια,
πάω και πατάω καρφιά,
κουπλέ μου στ' άχυρα βελόνα,
χορεύω στη φωτιά συννεφιά…
κι αλλάζουν όλα,
εκτός από μένα,
για σένα λες είναι μπόρα…
κι έχουμε περάσει πολλές,
έλα προχώρα,
μαζί μου το χθες άφησα να πέσει,
πύργος είναι χάρτινος,
άνεμος είμαι στη μέση κι έρχομαι, φτάνω,
απότομα χειμώνα φέρνω,
παρωπίδες είχες από πριν ήσουν άλλο,
πρόσωπο που άλλαζε ανάλογα το πλάνο και το έργο,
παράλογα τα λες οπότε φεύγω…
και σ' αποφεύγω συχνά πυκνά,
η μοναξιά συντροφιά,
τώρα πια δεν υπάρχει γωνιά για να σταθεί το μίσος,
ο καθένας ίσος.

Όσος έχει μείνει χρόνος,
ίσως επιστρέψει η αγάπη να σε κλέψει,
να σε μαγέψει,
να σε ταξιδέψει,
να παίξει το παιδί με το παιδί και να παλέψει και να μην εγκαταλείψει παρεκκλίνεις.

Έμαθα λείπεις,
εγκαταλείπεις,
επειδή δεν αντέχεις ή γιατί μετά λύπης έχω διαπιστώσει πως εισ' εσύ,
αλλά δεν εισ' εσύ που νομίζεις,
εσύ τί νομίζεις.
Αρκεί μία μάσκα για το πρόσωπο που κρύβεις,
είσαι εκεί για να πάρεις ή εκεί για να δίνεις.
Ευχή και κατάρα,
να γνωρίζεις αλλά…
τον εαυτό σου να μην αναγνωρίζεις.

Άσαρκος ο Λόγος Ενενήντα Μοιρών,
ο δρόμος είναι μπροστά μου και το πριν είναι παρελθόν,
επιστροφή στο μέλλον,
από 'δω σου γράφω λοιπόν…
ο πόνος απών,
απών ο φόβος απών,
όλος ο τόπος είναι διαφορετικός,
υπάρχει χάσμα γενεών,
ενώ δεν υπάρχει φως εδώ.

Μαύρα τα σύννεφα και μαύρος ουρανός,
είναι το φάσμα ιδεών,
άγνωστος ο πολιτισμός αυτός,
είναι νεκρός εντός,
ο εαυτός εκτός,
αλλά κι αυτός απλώς είναι χαμένος,
είναι γύρω του το μένος,
έχει φίλο του το μίσος,
επομένως επιμέρους είναι ξένος,
απέναντι σε ξένους ή και ξεριζωμένους από τοπία,
αποτρόπαια βομβαρδισμένα,
δεν υπάρχει δεύτερη ευκαιρία,
πότε, όταν είσαι στο μηδέν.

Οπότε ζήσε και γνώρισε πρώτα τον εαυτό σου,
ποιος είσαι, τον εαυτό σου ρώτα,
αυτός είσαι,
γυμνός όταν αντιμέτωπο μ' εσένα το μυαλό σου δε χανόταν.

Twentythree Ent.

Lyrics: Άσαρκος Λ90Μ   / logos90  
Producing: Wa Dsc   / dimitris_wa  
Music Engineering & Additional Programming: V!   / vforst33z  

Βήτα Πεις:   / bitapeis  
Digging Solid Crates:   / diggingsolidcrates  

Artwork: Painciler   / painciler  

Απαγορεύεται η αναδημοσίευση (upload) από οποιονδήποτε άλλο χρήστη του YouTube.

All Rights Reserved.