پیدا شدن ضبطی از کنسرت شورانگیز با نمایش سازها پس از 35 سال

کنسرت شورانگیز اولین کنسرت موسیقی پس از انقلاب بود که در سال 1367 در تالار وحدت به سرپرستی حسین علیزاده توسط گروههای شیدا و عارف اجرا شد. شور و استقبال از این کنسرت به حدی بوده که صدا و سیما را نیز بر آن داشت تا این اجرا را ضبط تصویری کند. متاسفانه در تنها ضبطی که تاکنون تصور میشد از این کنسرت و نوازندگیهای درخشان آن باقی مانده، تمام سازها به روش مرسوم صدا و سیما پنهان شده که موجب حسرت هنردوستان بوده است.
خوشبختانه بعد از 35 سال کلیپی از این کنسرت به دست رسیده که حاکی از وجود ضبط کامل این کنسرت ماندگار است. از صاحب نسخه کامل این ضبط تقاضا دارد آنرا در اختیار هنردوستان قرار دهند.

بخشی از خاطرات ارشد تهماسبی از این کنسرت:
همانطور که از عنوان این آلبوم برمی‌آید، این اثر برای اعضای گروههای «شیدا» و «عارف»، بسیار شورانگیز بود. بعد از تعطیلی کانون چاووش و غیبت چند ساله علیزاده و بازگشتش به ایران این اثر به نوعی تجدید پیمانی میان یاران قدیمی بود که با شوق کنار هم جمع شدند.

اجراهایی را که آن زمان با محوریت «شورانگیز» برگزار کردیم، نخستین کنسرت‌ها در تاریخ جمهوری اسلامی ایران بود. در آن دوران هیچ کنسرت موسیقی در ایران برگزار نمیشد و تنها در برخی سالن ها موسیقی به صورت مناسبتی و بدون فروش بلیت اجرا میشد و موسیقی پاپ هم ممنوع بود.

در ایام این اجراها ما شاهد بودیم که مردم تمام طول شب مقابل تالار وحدت به سر می‌بردند تا صبح بتوانند بلیتِ کنسرتِ شبِ بعد را بخرند. بسیاری از شهرستان می‌آمدند و چون نیمه پاییز بود با خود سماور و پتو داشتند تا شب را آنجا سر کنند. برای اولین بار بود که برای یک اجرای موسیقی صداوسیما هم آمد و فیلمبرداری کرد. همه‌ی این‌ها باعث شد که «شورانگیز» آغازگر فصلی تازه در موسیقی ایران باشد.

حدود شش هزار نفر آن کنسرت ها را میدیدند. صندلی خالی نداشتیم و بسیاری از مردم ایستاده کنسرت را دیدند. شورانگیز با اجتهادی که علیزاده در عرصه موسیقی داشت سروصدای زیادی به پا کرد و تا ماه‌ها بعد هر جا می‌رفتیم با کسانی مواجه می‌شدیم که از کنسرت تعریف می‌کردند.

بنا بود که کنسرت شورانگیز را به مدت شش شب برگزار کنیم. اما ناظری گفت من نمی‌توانم هر شش شب بخوانم. در نهایت سه شب ناظری و سه شب صدیق تعریف خواندند. آنچه به عنوان آلبوم «شورانگیز» منتشر شد در استودیو بل در خیابان لارستان با صدابرداری حسن عسگری ضبط شد. در آلبومی که منتشر شده خوانندگی بیژن و صدیق نیست و کل آلبوم با صدای شهرام ناظری ضبط شده است.

کنسرت «شورانگیز» سه بخش بود: در بخش اول که تکنوازی سه‌تار بود علیزاده «ترکمن» را اجرا می‌کرد که با استقبال بسیاری همراه شد. بخش دوم اجرا در دستگاه شور بود که دونوازی من وعلیزاده هم در آنجا هست. در این بخش بیژن تصنیف «بیا ساقی» را می‌خواند. قسمت سوم که اصلی ترین قسمت بود ساز و آوازها و تصنیف‌ها اجرا می‌شد که ناظری خواننده بود.

تمرین‌ها در آپارتمانی در خیابان واعظی در تجریش که آقای علیزاده تازه خریده بود انجام می‌شد. در این اثر یک دونوازی تار اجرا شد که طرحش از علیزاده بود و افتخار همنوازی با ایشان نصیب من شد. برای اجرای این قطعه با علیزاده به صورت جداگانه بسیار تمرین میکردیم. برای اینکه حس و زمانبندیمان هماهنگ شود گاهی پشت به هم می‌نشستیم و تمرین می‌کردیم. دوران تمرین‌ها، ضبط و برگزاری کنسرت‌ها بسیار خاطره انگیز بود.

موسسه ماهور که در آن زمان تازه تاسیس شده بود در واقع با انتشار آلبوم شورانگیز آغاز به کار کرد. در سالن بزرگ موسسه ماهور ویترین‌های زیادی تعبیه شده بود تا در آینده آثار مختلفی در آن قرار گیرد. اما تا آن زمان تنها یک اثر منتشر کرده بود که «شورانگیز» بود. این موسسه انتشار کتاب‌هایش را هم با انتشار کتاب «آثار درویش‌خان» بنده شروع کرد. از آن زمان تا امروز موسسه ماهور بیش از هزارعنوان آلبوم و کتاب منتشر کرد.